Аляксандр Васілевіч Чартарыйскі
| Аляксандр Васілевіч Чартарыйскі | |
|---|---|
| | |
| Смерць | не раней за 1477 |
| Род | Чартарыйскія[1] |
| Бацька | Васіль Канстанцінавіч Чартарыйскі[2] |
| Маці | Ганна[d] |
| Жонка | Марыя Дзмітрыеўна[d][3] і Марына Солтанаўна[d] |
| Дзеці | Сямён Аляксандравіч Чартарыйскі[d][4], Саламярэцкага Аляксандраўна з Чартарыйскіх[d][5][6], Міхаіл Аляксандравіч Чартарыйскі[d][4], Уладзімір Аляксандравіч Чартарыйскі[d][4] і Аўдоцця з Чартарыйскіх[d][4] |
Аляксандр Чартары́йскі (пам. не раней за 1477) — вялікалітоўскі арыстакрат.
З роду князёў Чартарыйскіх, сын яго пачынальніка князя Васіля.
Вялікі канюшы літоўскі (зг. 1440) вялікага князя Жыгімонта Кейстутавіча. Незадаволены палітыкай гаспадара, разам з братамі Іванам і Міхаілам арганізаваў змову і забіў вялікага князя Жыгімонта. Уцёк у Маскву.
Намеснік вялікага князя маскоўскага ў Пскове (1443—1447, 1456—1460) і Ноўгарадзе (1447—1456).
У 1461 годзе вярнуўся ў ВКЛ і атрымаў ад вялікага князя Казіміра Лагойск, Асташын, Камянец.
У 1452 годзе ажаніўся ў Ноўгарадзе з княжной Марыяй, дачкой князя Дзмітрыя Шамякі, якая раптоўна памерла ў 1456 годзе. У другім шлюбе, напэўна, пасля 1461 года быў з Марынай, дачкой свайго лагойскага баярына Солтана.
Род Аляксандра Чартарыйскага — лагойская галіна Чартарыйскіх, па мячы згасла на яго сыне Сямёне ў XVI ст.
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 19–20.
- ↑ Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 18.
- ↑ Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 519, 689.
- ↑ а б в г Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 20.
- ↑ Сліж Н. Сямейныя адносіны і шлюбныя стратэгіі Саламярэцкіх у 16 – першай палове 17 ст. // Гістарычны альманах — 2005. — вып. 11. — С. 87.
- ↑ Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 20, 493.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Грыцкевіч А. Чартарыйскія // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 6. Кн. 2: Усвея — Яшын; Дадатак / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 2003. — 616 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0276-8.