Antylopka karłowata

Antylopka karłowata
	Neotragus pygmaeus
	(Linnaeus, 1758)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Nadrząd	Bovoidea
Rząd	parzystokopytne
Podrząd	przeżuwacze
Infrarząd	Pecora
Rodzina	wołowate
Podrodzina	antylopy
Plemię	Neotragini; P.L. Sclater & O. Thomas, 1894
Rodzaj	Neotragus; C.H. Smith
Gatunek	antylopka karłowata
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies

Antylopka karłowata^[2] (Neotragus pygmaeus) – gatunek antylopy z rodziny wołowatych, najmniejsza antylopa świata. Dożywa 10 lat^[3].

Występowanie i biotop

Zamieszkuje lasy deszczowe i galeriowe z gęstym podszytem, wzdłuż południowego wybrzeża Afryki Zachodniej - od Sierra Leone do Ghany^[3].

Charakterystyka ogólna

Ciało krępe o długości 40–50 cm, wysokość w kłębie około 25 cm, masa 1,8–2,5 kg. Ubarwienie rudobrązowe, nieco jaśniejsze w dolnych partiach ciała. U samic rogi nie występują. Kończyny miedniczne znacząco dłuższe od barkowych, przez co ciało przybiera skuloną formę^[3].

Odżywianie

Antylopa karłowata żywi się zielonymi pędami roślin (liście, pąki, młode pędy), owocami i kwiatami, rzadziej trawami^[3].

Behawior

Ze względu na swój płochliwy charakter stanowi niezwykle wymagający obiekt obserwacji. Zauważona początkowo zastyga w bezruchu i bazując na swym ubarwieniu stara się wtopić w otoczenie, jeśli to nie przyniesie oczekiwanego efektu ratuje się ucieczką. Występuje samotnie lub w parach. Aktywna głównie o zmierzchu i nocą. Zamieszkuje terytorium o powierzchni około 100 m², którego granice oznacza składowiskami odchodów. Naturalną konsekwencją posiadania nieproporcjonalnie długich tylnych nóg jest nadzwyczajna skoczność jaką się cechuje. Skokiem z miejsca potrafi pokonać 2,8m lub przeskoczyć przeszkodę o wysokości 55 cm^[3].

Reprodukcja

Dojrzałość płciową osiąga już po 1 roku. Czas trwania ciąży jest nieznany jednak szacuje się go na 210 dni. W jej wyniku na świat przychodzi jedno ważące niespełna 300 g młode^[3].

Przypisy

↑ Neotragus pygmaeus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f José R.J.R. Castelló José R.J.R., Bovids of the world : antelopes, gazelles, cattle, goats, sheep, and relatives, Princeton 2016, ISBN 978-1-4008-8065-2, OCLC 933295477 [dostęp 2022-02-01] .

Bibliografia

Halina Komosińska, Elżbieta Podsiadło, Ssaki kopytne, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, ISBN 83-01-13806-8 .
Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Neotragus pygmaeus w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 12 stycznia 2009]

[iucn-1] Neotragus pygmaeus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[miiz-2] Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.

[:0-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f José R.J.R. Castelló José R.J.R., Bovids of the world : antelopes, gazelles, cattle, goats, sheep, and relatives, Princeton 2016, ISBN 978-1-4008-8065-2, OCLC 933295477 [dostęp 2022-02-01] .

[1]

[2]

[3]