กฎการเดินอากาศด้วยทัศนวิสัย
ในการเดินอากาศ กฎการเดินอากาศด้วยทัศนวิสัย (อังกฤษ: visual flight rules; VFR) คือข้อบังคับจำนวนหนึ่งที่นักบินใช้ในการปฏิบัติการอากาศยานในสภาพอากาศที่โดยทั่วไปแล้วแจ่มใสเพียงพอที่จะทำให้นักบินมองเห็นทิศทางที่อากาศยานกำลังจะไปได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สภาพอากาศจะต้องดีกว่าค่าต่ำสุดของสภาพอากาศพื้นฐานสำหรับกฎการเดินอากาศด้วยทัศนวิสัย กล่าวคือ อยู่ในสภาพอากาศทางอุตุนิยมวิทยาแบบทัศนวิสัย (visual meteorological conditions - VMC) ตามที่ระบุไว้ในกฎของหน่วยงานด้านการบินที่เกี่ยวข้อง นักบินจะต้องสามารถควบคุมอากาศยานโดยอาศัยการอ้างอิงทางสายตาไปยังพื้นดิน และหลีกเลี่ยงสิ่งกีดขวางและอากาศยานอื่น ๆ ด้วยการมองเห็น[1]
หากสภาพอากาศไม่ถึงเกณฑ์สภาพอากาศทางอุตุนิยมวิทยาแบบทัศนวิสัย นักบินจะต้องใช้กฎการเดินอากาศด้วยเครื่องวัดประกอบการบิน และการปฏิบัติการอากาศยานจะเป็นไปโดยการอ้างอิงเครื่องวัดประกอบการบินเป็นหลัก แทนที่จะเป็นการอ้างอิงด้วยสายตา ในน่านฟ้าเขตควบคุม (control zone) เที่ยวบินที่ใช้กฎการเดินอากาศด้วยทัศนวิสัยอาจได้รับการอนุญาตจากการควบคุมจราจรทางอากาศ เพื่อปฏิบัติการในลักษณะที่ใช้กฎการเดินอากาศด้วยทัศนวิสัยแบบพิเศษ (special VFR)[2]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Section 91.155 14 CFR Part 91 - General Operating and Flight Rules - FAA
- ↑ United States. Federal Aviation Administration (1987). How to Become a Pilot: The Step-by-step Guide to Flying. Sterling Publishing Company, Inc. ISBN 978-0-8069-8386-8.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]- กฎการเดินอากาศด้วยทัศนวิสัยของออสเตรเลีย เผยแพร่โดย CASA (Civil Aviation Safety Authority)