รายพระนามพระมหากษัตริย์ศรีลังกา

พระมหากษัตริย์แห่งศรีลังกา ทรงเป็นประมุขแห่งรัฐและผู้ปกครองอาณาจักรของชาวสิงหลที่ตั้งอยู่ในศรีลังกาในปัจจุบัน ตั้งแต่ พ.ศ. 1 (ตามบันทึกในพงศาวดาร) จนกระทั่งถูกยกเลิกใน พ.ศ. 2358

การต่อตั้งราชวงศ์

ราชวงศ์สิงหลเริ่มต้นขึ้นพร้อมกับการตั้งถิ่นฐานของผู้อพยพที่พูดภาษาอินโด-อารยันจากอินเดียเหนือมายังเกาะศรีลังกาการขึ้นบกของพระเจ้าวิชัย (ตามที่บรรยายไว้ในพงศาวดารยุคแรกเริ่มของเกาะ ได้แก่ ทีปวงศ์ และ มหาวงศ์) ระบุวันที่ก่อตั้งอาณาจักรสิงหลแห่งแรกคือ พ.ศ. 1 เมื่อพระเจ้าวิชัย (พ.ศ. 1–39) และผู้ติดตาม 700 คนเสด็จถึงศรีลังกา และสถาปนา อาณาจักรตัมบาปัณณิ ในตำนานของชาวสิงหล เจ้าชายวิชัยและผู้ติดตามถือเป็นบรรพบุรุษของผู้คนชาวสิงหล อย่างไรก็ตาม ตามเรื่องราวใน ทิวยาวทาน ผู้อพยพอาจไม่ได้นำโดยเชื้อพระวงศ์ของราชสำนักอินเดีย ดังที่เล่าในตำนานโรแมนติก แต่อาจเป็นกลุ่มพ่อค้าผู้กล้าได้กล้าเสียและผู้บุกเบิกที่สำรวจดินแดนใหม่ ในทางกลับกัน นักประวัติศาสตร์อื่น ๆ เช่น G.C. Mendis ได้เสนอว่าเรื่องราวของพระเจ้าวิชัยเป็นเพียงตำนานและไม่มีพื้นฐานทางประวัติศาสตร์

อาณาจักรสิงหลประกอบด้วยรัฐทางการเมืองของชาวสิงหลและบรรพบุรุษของพวกเขา ซึ่งดำรงอยู่ต่อเนื่องกันเป็นชุดอาณาจักรที่เรียกชื่อตามเมืองที่เป็นศูนย์กลางการปกครอง อาณาจักรเหล่านี้เรียงตามลำดับเวลา ได้แก่ อาณาจัรกตัมพปัณณิ อุปติสสนุวร อนุชราธปุระ โปโฬนนารุวะ ทัมบาเดนิยะ คัมโปละ โกฏเฏ สีตาวัคะ และ แคนดี อาณาจักรสิงหลสุดท้ายสิ้นสุดลงในปี พ.ศ. 2358 พร้อมกับการสละราชสมบัติของพระเจ้าศรีวิกรมราชสิงหะ หลังจากได้รับอิทธิพลและการก่อกบฏจากเจ้าอาณานิคมยุโรปมาหลายชั่วอายุคน

ในช่วงสองสหัสวรรษของอาณาจักรสิงหล ยังมีหน่วยงานทางการเมืองอื่น ๆ อยู่บนเกาะด้วย ได้แก่ อาณาจักรจาฟนา หัวหน้าเผ่าวรรณี และอาณานิคมของชาวโปรตุเกสและ ดัตช์ หน่วยงานทางการเมืองเหล่านี้ถือว่าแยกจากอาณาจักรสิงหล รายพระนามกษัตริย์แห่งอาณาจักรจาฟนามีอยู่ในบทความแยกต่างหาก

ความสำคัญของพระพุทธศาสนาและพระทันตธาตุ

ในรัชสมัยของพระเจ้าเทวานัมปิยติสสะ (พ.ศ. 237–277) พระพุทธศาสนาได้ถูกนำเข้าสู่เกาะโดยพระเจ้าอโศกมหาราช ในสมัยของพระเจ้าสิริเมฆวรรณ (พ.ศ. 847–875) เจ้าชายทันทกุมาร ผู้เป็นอุปราชแห่งกลิงคะ และพระนางเหมมาลา ได้อัญเชิญพระทันตธาตุของพระพุทธเจ้ามายังศรีลังกาเนื่องจากความไม่สงบในประเทศ พระเจ้าสิริเมฆวรรณทรงจัดขบวนแห่และประดิษฐานพระธาตุไว้ในตำหนักชื่อ ทาฐาธาตุฆระ พระองค์ทรงมีพระบรมราชโองการให้มีการจัดขบวนแห่นี้เป็นประจำทุกปี และยังคงเป็นประเพณีในประเทศมาจนถึงทุกวันนี้ พระทันตธาตุของพระพุทธเจ้าได้กลายเป็นหนึ่งในวัตถุที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดในประเทศและเป็นสัญลักษณ์ของความเป็นกษัตริย์ บุคคลใดที่ครอบครองพระทันตธาตุจะถูกพิจารณาว่าเป็นผู้ปกครองที่ชอบธรรมของประเทศ

บทบาททางศาสนาและการปกครอง

บทบาทของพระมหากษัตริย์นั้นเป็นแบบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ พระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุขแห่งรัฐ แต่ได้รับความช่วยเหลือจากขุนนางระดับสูงและเสนาบดี พระมหากษัตริย์ถูกมองว่าเป็นผู้ปกครองสูงสุดทั่วทั้งเกาะในภายหลัง แม้ในช่วงเวลาที่พระองค์ไม่ได้มีอำนาจเบ็ดเสร็จเหนือเกาะก็ตาม อย่างไรก็ตาม จารึกยุคแรกสุดที่สืบย้อนไปถึงศตวรรษที่ 3 ถึง 2 ก่อนคริสต์ศักราชชี้ให้เห็นว่าเกาะถูกแบ่งออกเป็นหลายหัวเมืองและอาณาจักรย่อยระดับภูมิภาค จนกระทั่งเกิดสงครามรวมชาติที่นำโดยพระเจ้าทุฏฐคามณี กษัตริย์ยุคแรกเหล่านี้พยายามที่จะสถาปนาอำนาจควบคุมทั่วทั้งเกาะ แม้ว่าในความเป็นจริงจะเป็นเพียงความปรารถนา อย่างไรก็ตาม มีช่วงเวลาที่การควบคุมทั่วทั้งเกาะมีประสิทธิภาพเกิดขึ้นเป็นครั้งคราว พระมหากษัตริย์ยังทรงมีอำนาจและอิทธิพลทางตุลาการ ขนบธรรมเนียม ประเพณี และหลักการทางศีลธรรมทางพุทธศาสนาถูกนำมาใช้เป็นพื้นฐานของกฎหมาย กฎหมายและมาตรการทางกฎหมายถูกประกาศใช้โดยพระมหากษัตริย์ และต้องปฏิบัติตามโดยฝ่ายบริหารงานยุติธรรม อย่างไรก็ตาม พระมหากษัตริย์ทรงเป็นผู้พิพากษาสูงสุดในการโต้แย้งทางกฎหมาย และทุกคดีที่เกี่ยวข้องกับสมาชิกราชวงศ์และขุนนางระดับสูงของรัฐจะถูกตัดสินโดยพระองค์ แม้ว่าอำนาจนี้จะต้องถูกใช้อย่างระมัดระวังและหลังจากปรึกษาหารือกับที่ปรึกษาแล้ว

รายพระนามพระมหากษัตริย์

บทความนี้คือรายชื่อพระมหากษัตริย์ที่ปกครองอาณาจักรทั้งเก้าที่สืบทอดต่อเนื่องกันของราชวงศ์สิงหล โดยอ้างอิงจากรายชื่อพระมหากษัตริย์ตามประเพณีที่บันทึกไว้ในพงศาวดารของเกาะ โดยเฉพาะ มหาวงศ์ และ ราชาวลียา

รายชื่อนี้ไม่ใช่รายชื่อของกษัตริย์ที่มีเชื้อสายสิงหลโดยชาติพันธุ์เท่านั้น แต่รวมถึงผู้ปกครองทั้งหมดของอาณาจักรสิงหล ทั้งเชื้อสายสิงหลและชาวต่างชาติ กษัตริย์แต่ละพระองค์เป็นสมาชิกของราชวงศ์เก้าราชวงศ์ และมีพระนามครองราชย์ตามประเพณีที่ใช้ตลอดช่วงเวลาของราชวงศ์ เช่น พระนามวิชัยพาหุ ถูกใช้ 7 ครั้งข้ามหลายอาณาจักรและหลายราชวงศ์ในช่วงเวลา 500 ปี และไม่มีการซ้ำกันของเลขลำดับ ได้แก่ วิชัยพาหุที่ 1-7 เช่นเดียวกับพระนามอื่น ๆ เช่น อัคคโพธิ ภูวไนยกพาหุ กัสสปะ มหินทะ ปรากรมพาหุ เป็นต้น

อาณาจักรตัมพปัณณิ (พ.ศ.1-107)

ราชวงศ์วิชัย (พ.ศ.1-107)

รัชกาล	รายพระนาม	ครองราชย์	สิ้นสุด	หมายเหตุ
1	พระเจ้าวิชัย	พ.ศ. 1	พ.ศ. 39	ทรงสถาปนาอาณาจักร
2	พระเจ้าอุปติสสะ	พ.ศ. 39	พ.ศ. 40	อัครมหาเสนาบดีของพระเจ้าวิชัย
3	พระเจ้าปัณฑุวาสเทวะ	พ.ศ. 40	พ.ศ. 70	พระราชนัดดาของพระเจ้าวิชัย
4	พระเจ้าอภัย	พ.ศ. 70	พ.ศ. 90	พระราชโอรสของพระเจ้าปัณฑุวาสเทวะ
5	พระเจ้าติสสะ	พ.ศ. 90	พ.ศ. 107	พระอนุชาของพระเจ้าอภัย

อาณาจักรอนุราธปุระ (พ.ศ.107-1560)

ราชวงศ์วิชัย (พ.ศ.107-307)

รัชกาล	รายพระนาม	ครองราชย์	สิ้นสุด	หมายเหตุ
6	พระเจ้าปัณฑุกาภยะ	พ.ศ. 107	พ.ศ. 177	พระราชนัดดาของพระเจ้าปัณฑุวาสุเทวะ
7	พระเจ้ามุฏศิวะ	พ.ศ. 177	พ.ศ. 237	พระราชโอรสของพระเจ้าปัณฑุกาภยะ
8	พระเจ้าเทวานัมปิยติสสะ	พ.ศ. 237	พ.ศ. 277	พระราชโอรสของพระเจ้ามุฏศิวะ
9	พระเจ้าอุติยะ	พ.ศ. 277	พ.ศ. 287
10	พระเจ้ามหาศิวะ	พ.ศ. 287	พ.ศ. 297
11	พระเจ้าสุรติสสะ	พ.ศ.297	พ.ศ.307

ราชวงศ์เสนาและคุตติกะ (พ.ศ.307-329) (ผู้รุกรานชาวทมิฬ)

รัชกาล	รายพระนาม	ครองราชย์	สิ้นสุด	หมายเหตุ
11	พระเจ้าเสนา และพระเจ้าคุตติกะ	พ.ศ. 307	พ.ศ. 329	เอาชนะพระเจ้าสุรติสสะในการรบ

ราชวงศ์วิชัย (พ.ศ.329-339)

รัชกาล	รายพระนาม	ครองราชย์	สิ้นสุด	หมายเหตุ
12	พระเจ้าอเสละ	พ.ศ. 329	พ.ศ. 339	พระราชโอรสของพระเจ้ามุฏศิวะ

ราชวงศ์เอฬาระ (พ.ศ.339-383) (ผู้รุกรานชาวทมิฬ)

รัชกาล	รายพระนาม	ครองราชย์	สิ้นสุด	หมายเหตุ
13	พระเจ้าเอฬาระ	พ.ศ. 339	พ.ศ. 383	เอาชนะพระเจ้าอเสละในการรบ

ราชวงศ์วิชัย (พ.ศ.383-441)

รัชกาล	รายพระนาม	ครองราชย์	สิ้นสุด	หมายเหตุ
14	พระเจ้าทุฏฐคามณีอภัยมหาราช	พ.ศ. 383	พ.ศ. 407	พระราชโอรสองค์โตในพระเจ้ากาวันติสสะ
15	พระเจ้าสัทธาติสสะ	พ.ศ. 177	พ.ศ. 237	พระอนุชาของพระเจ้าทุฏฐคามณีอภัยมหาราช
16	พระเจ้าธูลัตถนะ	พ.ศ. 237	พ.ศ. 277	พระราชโอรสของพระเจ้าสัทธาติสสะ
17	พระเจ้าลัญฉติสสะ	พ.ศ. 277	พ.ศ. 287
18	พระเจ้าขัลลาฏนาค	พ.ศ. 287	พ.ศ. 297
19 (1)	พระเจ้าวัฏฏคามณีอภัย	พ.ศ.297	พ.ศ.307

ราชวงศ์ปุลหัตตะ (พ.ศ.441-455) (ผู้รุกรานชาวทมิฬ)

รัชกาล	รายพระนาม	ครองราชย์	สิ้นสุด	หมายเหตุ
20	พระเจ้าปุลหัตตะ	พ.ศ. 441	พ.ศ. 444	หัวหน้าชาวทมิฬ
21	พระเจ้าพาหิยะ	พ.ศ. 444	พ.ศ. 446	มหาเสนาบดีของพระเจ้าปุลหัตตะ
22	พระเจ้าปัญญามาระ	พ.ศ. 446	พ.ศ. 453	มหาเสนาบดีของพระเจ้าพาหิยะ
23	พระเจ้าปิรัญมาระ	พ.ศ. 453	พ.ศ. 454	มหาเสนาบดีของพระเจ้าปัญญามาระ
24	พระเจ้าทาฐิกะ	พ.ศ. 454	พ.ศ. 455	มหาเสนาบดีของพระเจ้าปิรัญมาระ

ราวงศ์วิชัย (พ.ศ.455-610)

รัชกาล	รายพระนาม	ครองราชย์	สิ้นสุด	หมายเหตุ
25 (2)	พระเจ้าวัฏฏคามณีอภัย	พ.ศ. 455	พ.ศ. 467	พระราชโอรสอของพระเจ้าสัทธาติสสะ
26	พระเจ้ามหากุลิมหาติสสะ	พ.ศ. 467	พ.ศ. 481	พระราชโอรสของพระเจ้าขัลลาฏนาค
27	พระเจ้าโจรนาค	พ.ศ. 481	พ.ศ. 493	พระราชโอรสของพระเจ้าวัฏฏคามณีอภัย
28	พระเจ้ากุฑฑติสสะ	พ.ศ. 493	พ.ศ. 496	พระราชโอรสของพระเจ้ามหากุลิมหาติสสะ
29	พระเจ้าศิวะที่ 1	พ.ศ. 496		ไม่ปรากฏความสัมพันธ์
30	พระเจ้าวาตุกะ
31	พระเจ้าฑารุภาติกะติสสะ
32	พระเจ้านิลิยะ
33	พระนางอนุฬา	พ.ศ. 496	พ.ศ. 500	พระมเหสีของพระเจ้าโจรนาคและพระเจ้ากุฑฑติสสะ
34	พระเจ้ากุฏกัณณะติสสะ	พ.ศ. 500	พ.ศ. 522	พระราชโอรสองค์ที่สองของพระเจ้ามหากุลิมหาติสสะ
35	พระเจ้าภาติกภยอภัย	พ.ศ. 522	พ.ศ. 560	พระราชโอรสของพระเจ้ากุฏกัณณติสสะ
36	พระเจ้ามหาฑาฐิกะมหานาค	พ.ศ. 560	พ.ศ. 572	พระอนุชาของพระเจ้าภาติกภัยอภัย
37	พระเจ้าอามัณฑคามณีอภัย	พ.ศ. 572	พ.ศ. 582	พระราชโอรสของพระเจ้ามหาฑาฐิกมหานาค
38	พระเจ้ากนิราชาณุติสสะ	พ.ศ. 582	พ.ศ. 585	พระอนุชาของพระเจ้าอามัณฑคามณีอภัย
39	พระเจ้าจุฬาภัย	พ.ศ. 585	พ.ศ. 586	พระราชโอรสของพระเจ้าอามัณฑคามณีอภัย
40	พระนางสีวลี	พ.ศ. 586		พระขนิษฐาของพระเจ้าจุฬาภัย
สมัยว่างกษัตริย์ พ.ศ. 586
41	พระเจ้าอิลนาค	พ.ศ. 586	พ.ศ. 596	พระราชภาติยะของพระนางสีวลี
42	พระเจ้าจัณฑมุข	พ.ศ. 596	พ.ศ. 605	พระราชโอรสของพระเจ้าอิลนาค
43	พระเจ้ายัสสลักกะ	พ.ศ. 605	พ.ศ. 613	พระอนุชาของพระเจ้าจัณฑมุขสิวะ
44	พระเจ้าสุภราช	พ.ศ. 613	พ.ศ. 620	เจ้าพนักงานเฝ้าห้องโถงของพระเจ้ายัสสลลักกะ

ราชวงศ์ลัมพกรรณะ (พ.ศ. 620-972)

รัชกาล	รายพระนาม	ครองราชย์	สิ้นสุด	หมายเหตุ
45	พระเจ้าวสภะ	พ.ศ. 620	พ.ศ. 664	ชาวลัมพกรรณะ
46	พระเจ้าวัลกนาสิกติสสะ	พ.ศ. 664	พ.ศ. 667	พระราชโอรสของพระเจ้าวสภะ
47	พระเจ้าคชพาหุที่ 1	พ.ศ. 667	พ.ศ. 689	พระราชโอรสของพระเจ้าวัลกนาสิกติสสะ
48	พระเจ้ามหัลลกนาค	พ.ศ. 689	พ.ศ. 696	พระสัสสุระของพระเจ้าคชพาหุที่ 1
49	พระเจ้าภาติกติสสะ	พ.ศ. 696	พ.ศ. 720	พระราชโอรสของพระเจ้ามหัลลกนาค
50	พระเจ้ากนิฏฐติสสะ	พ.ศ. 720	พ.ศ. 739	พระอนุชาของพระเจ้าภาติกติสสะ
51	พระเจ้าจุฬนาค	พ.ศ. 739	พ.ศ. 740	พระราชโอรสของพระเจ้ากนิฏฐติสสะ
52	พระเจ้ากุฑฑนาค	พ.ศ. 740	พ.ศ. 742	พระอนุชาของพระเจ้าจุฬนาค
53	พระเจ้าสิรินาคที่ 1	พ.ศ. 742	พ.ศ.762	พระเทวัญของพระเจ้ากุฑฑนาค
54	พระเจ้าโวหาริกติสสะ	พ.ศ. 762	พ.ศ. 784	พระราชโอรสของพระเจ้าสิรินาคที่ 1
55	พระเจ้าอภัยนาค	พ.ศ. 784	พ.ศ. 793	พระอนุชาของพระเจ้าโวหาริกติสสะ
56	พระเจ้าสิรินาคที่ 2	พ.ศ. 793	พ.ศ. 795	พระราชโอรสของพระเจ้าโวหาริกติสสะ
57	พระเจ้าวิชัยกุมาร	พ.ศ. 795	พ.ศ. 796	พระราชโอรสของพระเจ้าสิรินาคที่ 2
58	พระเจ้าสังฆติสสะที่ 1	พ.ศ. 796	พ.ศ. 800	ชาวลัมพกรรณะ
59	พระเจ้าสิริสังฆโพธิที่ 1	พ.ศ. 800	พ.ศ. 802
60	พระเจ้าโคฐาภัย	พ.ศ. 802	พ.ศ. 815	เสนาบดี
61	พระเจ้าเชฏฐติสสะที่ 1	พ.ศ. 815	พ.ศ. 826	พระราชโอรสองค์โตของพระเจ้าโคฐาภัย
62	พระเจ้ามหาเสนะ	พ.ศ. 826	พ.ศ. 844
63	พระเจ้าสิริเมฆวรรณ	พ.ศ. 844	พ.ศ. 871	พระราชโอรสของพระเจ้ามหาเสนะ
64	พระเจ้าเชฏฐติสสะที่ 2	พ.ศ. 871	พ.ศ. 880	พระอนุชาของพระเจ้าสิริเมฆวรรณ
65	พระเจ้าพุทธทาส	พ.ศ. 880	พ.ศ. 908	พระราชโอรสของพระเจ้าเชฏฐติสสะที่ 2
66	พระเจ้าอุปติสสะที่ 1	พ.ศ. 908	พ.ศ. 949	พระราชโอรสองค์โตของพระเจ้าพุทธทาส
67	พระเจัามหานาม	พ.ศ. 949	พ.ศ. 971	พระอนุชาของพระเจ้าอุปติสสะที่ 1
68	พระเจ้าโสตถิเสนะ	พ.ศ. 971		พระราชโอรสของพระเจ้ามหา
69	พระเจ้าฉัตตคาหกะชันตุ			พระสวามีของพระนางสังฆา (พระราชธิดาของพระเจ้ามหานาม)
70	พระเจ้ามิตตเสน	พ.ศ. 971	พ.ศ. 972	โจรปล้นสะดม

ราชวงศ์ปัณฑุ (พ.ศ. 972-998) (ผู้รุกรานชาวทมิฬ)

รัชกาล	รายพระนาม	ครองราชย์	สิ้นสุด	หมายเหตุ
71	พระเจ้าปัณฑุ	พ.ศ. 972	พ.ศ. 977	ชาวปาณฑยะ
72	พระเจ้าปรินฑุ	พ.ศ. 977	พ.ศ. 980	พระราชโอรสของพระเจ้าปัณฑุ
73	พระเจ้าขุททปรินฑุ	พ.ศ. 980	พ.ศ. 995	พระอนุชาของพระเจ้าปัณฑุ
74	พระเจ้าติริตระ	พ.ศ. 995		ชาวทมิฬ
75	พระเจ้าทาฐิยะ	พ.ศ. 995	พ.ศ. 998
76	พระเจ้าปิถิยะ	พ.ศ. 998

ราชวงศ์โมริยะ (พ.ศ.998-1234)

รัชกาล	รายพระนาม	ครองราชย์	สิ้นสุด	หมายเหตุ
77	พระเจ้าธาตุเสน	พ.ศ. 998	พ.ศ. 1016	พระราชโอรสของพระนางสังฆา (พระราชธิดาของพระเจ้ามหานาม)
78	พระเจ้ากัสสปะที่ 1	พ.ศ. 1016	พ.ศ. 1040	พระราชโอรสของพระเจ้าธาตุเสน
79	พระเจ้าโมคคัลลานะที่ 1	พ.ศ. 1040	พ.ศ. 1058
80	พระเจ้ากุมารธาตุเสน	พ.ศ. 1058	พ.ศ. 1067	พระราชโอรสของพระเจ้าโมคคัลลานะที่ 1
81	พระเจ้ากีรติเสน	พ.ศ. 1067		พระราชโอรสของพระเจ้ากุมารธาตุเสน
82	พระเจ้าศิวะที่ 2	พ.ศ. 1067	พ.ศ. 1068	พระมาตุลาของพระเจ้ากีรติเสน
83	พระเจ้าอุปติสสะที่ 2	พ.ศ. 1068	พ.ศ. 1069	พระชามาดาของพระเจ้ากุมารธาตุเสน
84	พระเจ้าสีลกาล อัมพัสสมเนระ	พ.ศ. 1069	พ.ศ. 1082	พระชามาดาของพระเจ้าอุปติสสะ เจ้าชายเชื้อสายลัมพกรรณะ
85	พระเจ้าทัตถัปปภูติ	พ.ศ. 1082	พ.ศ. 1083	พระราชโอรสองค์ของพระเจ้าสีลกาล
86	พระเจ้าโมคคัลลานะที่ 2	พ.ศ. 1083	พ.ศ. 1103	พระเชษฐาของพระเจ้าทัตถปปภูติ
87	พระเจ้ากิตติสิริเมฆวรรณ	พ.ศ. 1103	พ.ศ. 1104	พระราชโอรสของพระเจ้าโมคคัลลานะที่ 2
88	พระเจ้ามหานาค	พ.ศ. 1104	พ.ศ. 1107	เสนาบดีฝ่ายยุทธสงครามในรัชสมัยพระเจ้าทาถปติสสะ
89	พระเจ้าอัคคโพธิที่ 1	พ.ศ. 1107	พ.ศ. 1141	พระราชโอรสของพระอนุชาพระมารดาและพระอุปราชของพระเจ้ามหานาค
90	พระเจ้าอัคคโพธิที่ 2	พ.ศ. 1141	พ.ศ. 1151	พระราชภาติยะและพระชามาดาของพระเจ้าอัคคโพธิที่ 1
91	พระเจ้าสังฆติสสะที่ 2	พ.ศ. 1151		พระอนุชาและเจ้าพนักงานผู้ถือพระแสงขรรค์ของพระเจ้าอัคคโพธิที่ 2
92	พระเจ้าโมคคัลลานะที่ 3	พ.ศ. 1151	พ.ศ.1157	อัครมหาเสนาบดีของพระเจ้าอัคคโพธิที่ 2
93	พระเจ้าสีลเมฆวรรณ	พ.ศ. 1157	พ.ศ. 1166	เจ้าพนักงานผู้ถือพระแสงขรรค์ของพระเจ้าโมคคัลานะที่ 3
94	พระเจ้าอัคคโพธิที่ 3 (ครองราชย์ครั้งที่ 1)	พ.ศ. 1166		พระราชโอรสของพระเจ้าสีลเมฆวรรณ
95	พระเจ้าเชฏฐติสสะที่ 3	พ.ศ. 1166	พ.ศ. 1167	พระราชโอรสของพระเจ้าสังฆติสสะ
96	พระเจ้าอัคคโพธิที่ 3 (ครองราชย์ครั้งที่ 2)	พ.ศ. 1167	พ.ศ. 1183	พระราชโอรสของพระเจ้าสีลเมฆวรรณ
97	พระเจ้าทาโถปติสสะที่ 1	พ.ศ. 1183	พ.ศ. 1195	แม่ทัพของพระเจ้าเชฏฐติสส
98	พระเจ้ากัสสปะที่ 2	พ.ศ. 1195	พ.ศ. 1204	พระอนุชาของพระเจ้าอัคคโพธิที่ 3
99	พระเจ้าทุปปุฬะที่ 1	พ.ศ. 1204	พ.ศ. 1207	พระชามาดาของพระเจ้าสีลเมฆวรรณ
100	พระเจ้าทาโถปติสสะที่ 2	พ.ศ. 1207	พ.ศ. 1216	พระราชภาติยะของพระเจ้าทาโถปติสสะที่ 1
101	พระเจ้าอัคคโพธิที่ 4	พ.ศ. 1216	พ.ศ. 1234	พระอนุชาของพระเจ้าทาโถปติสสะ
102	พระเจ้าอุนหนาคระ หัตถทาถ	พ.ศ. 1234		ขุนนางเชื้อพระวงศ์ที่ได้รับการแต่งตั้งโดยข้าราชการชาวทมิฬ

ราชวงศ์ลัมพกรรณะ (พ.ศ. 1234-1560)

รัชกาล	รายพระนาม	ครองราชย์	สิ้นสุด	หมายเหตุ
103	พระเจ้ามานวัมมะ	พ.ศ. 1234	พ.ศ. 1279	พระราชโอรสของพระเจ้ากัสสปะที่ 1 สืบเชื้อสายจากพระเจ้าสีลเมฆวรรณ
104	พระเจ้าอัคคโพธิที่ 5	พ.ศ. 1279	พ.ศ. 1285	พระราชโอรสของพระเจ้ามานวัมมะ
105	พระเจ้ากัสสปะที่ 3	พ.ศ. 1285	พ.ศ. 1291	พระอนุชาของพระเจ้าอัคคโพธิที่ 5
106	พระเจ้ามหินทะที่ 1	พ.ศ. 1291	พ.ศ. 1294	พระอนุชาของพระเจ้ากัสสปะที่ 3
107	พระเจ้าอัคคโพธิที่ 6	พ.ศ. 1294	พ.ศ. 1334	พระราชโอรสของพระเจ้ากัสสปะที่ 3
108	พระเจ้าอัคคโพธิที่ 7	พ.ศ. 1334	พ.ศ. 1340	พระราชโอรสของพระเจ้ามหินทะที่ 1
109	พระเจ้ามหินทะที่ 2	พ.ศ. 1340	พ.ศ. 1360	พระราชโอรสของพระเจ้าอัคคโพธิที่ 6
110	พระเจ้าทัปปุฬะที่ 2	พ.ศ. 1360	พ.ศ. 1365	พระราชโอรสของพระเจ้ามหินทะที่ 2
111	พระเจ้ามหินทะที่ 3	พ.ศ. 1365	พ.ศ. 1369	พระราชโอรสของพระเจ้าทัปปุฬะที่ 2
112	พระเจ้าอัคคโพธิที่ 8	พ.ศ. 1369	พ.ศ. 1380	พระอนุชาของพระเจ้ามหินทะที่ 3
113	พระเจ้าทัปปุฬะที่ 3	พ.ศ. 1380	พ.ศ. 1396	พระอนุชาของพระเจ้าอัคคโพธิที่ 8
114	พระเจ้าอัคคโพธิที่ 9	พ.ศ. 1396	พ.ศ. 1399	พระราชโอรสของพระเจ้าทัปปุฬะที่ 3
115	พระเจ้าเสนาที่ 1	พ.ศ. 1399	พ.ศ. 1419	พระอนุชาของพระเจ้าอัคคโพธิที่ 9
116	พระเจ้าเสนาที่ 2	พ.ศ. 1419	พ.ศ. 1444	พระราชโอรสของพระเจ้ากัสสปะที่ 3
117	พระเจ้าอุทยะที่ 1	พ.ศ. 1444	พ.ศ. 1455	พระอนุชาของพระอุปราชของพระเจ้าเสนาที่ 2
118	พระเจ้ากัสสปะที่ 4	พ.ศ. 1455	พ.ศ. 1472	พระราชโอรสของพระเจ้าเสนาที่ 2
119	พระเจ้ากัสสปะที่ 5	พ.ศ. 1472	พ.ศ. 1482	พระราชโอรสของพระเจ้ากัสสปะที่ 4
120	พระเจ้าทัปปุฬะที่ 4	พ.ศ. 1482	พ.ศ. 1483	พระราชโอรสของพระเจ้ากัสสปะที่ 5
121	พระเจ้าทัปปุฬะที่ 5	พ.ศ. 1483	พ.ศ. 1495	พระอนุชาของพระเจ้าทัปปุฬะที่ 4
122	พระเจ้าอุทยะที่ 2	พ.ศ. 1495	พ.ศ. 1498	พระราชภาติยะของพระเจ้าเสนาที่ 2
123	พระเจ้าเสนาที่ 3	พ.ศ. 1498	พ.ศ. 1507	พระอนุชาของพระเจ้าอุทยะที่ 2
124	พระเจ้าอุทยะที่ 3	พ.ศ. 1507	พ.ศ. 1515	พระอุปราชของพระเจ้าเสนาที่ 3
125	พระเจ้าเสนาที่ 4	พ.ศ. 1515	พ.ศ. 1518	พระราชโอรสของพระเจ้ากัสสปะที่ 5
126	พระเจ้ามหินทะที่ 4	พ.ศ. 1518	พ.ศ. 1534	พระอนุชาของพระเจ้าเสนาที่ 4
127	พระเจ้าเสนาที่ 5	พ.ศ. 1534	พ.ศ. 1544	พระราชโอรสของพระเจ้ามหินทะที่ 4
128	พระเจ้ามหินทะที่ 5	พ.ศ. 1544	พ.ศ. 1560	พระอนุชาของพระเจ้าเสนาที่ 5

บรรณานุกรม

Bandaranayake, S. D. (1974). Sinhalese monastic architecture: The Viháras of Anurádhapura. BRILL.

Blaze, L. E. (1938). History of Ceylon. Asian Educational Services.

Blaze, L. E. (1995). History of Ceylon. Asian Educational Services. ISBN 978-81-206-1074-3.

Cavendish, M. (2007). World and its peoples: Eastern and Southern Asia. Cavendish Square Publishing.

Codrington, H. W. (1926). The Dambadeniya and Gampola Kings. In A short history of Lanka. Macmillan. สืบค้นจาก https://lakdiva.org/codrington/chap7.html

Cousins, L. S. The dating of the historical Buddha: A review article. Indology. สืบค้นจาก http://indology.info/papers/cousins/

De Silva, K. M. (1981). A history of Sri Lanka. University of California Press. ISBN 978-0-19-561655-2.

De Silva, K. M. (2005). A history of Sri Lanka. Penguin Books India.

Dhammakitti. (1929). Culavamsa: Being the more recent part of the Mahavamsa (W. Geiger & C. H. Rickmers, ผู้แปล). Ceylon Govt. Information Dept. (ต้นฉบับปี 1212)

Dias, M., Koralage, S. B., & Asanga, K. (2016). The archaeological heritage of Jaffna peninsula. Department of Archaeology (Sri Lanka).

Emmanuel, W. D. J. B. P. (2000). Civilization in its own words: Inscriptions and archaeology in ancient Sri Lanka (วิทยานิพนธ์ปริญญาเอก). University of California.

Geiger, W. (ผู้แปล). (1912). The Mahawamsa or great chronicle of Ceylon. Oxford University Press (for the Pali Text Society).

Gosch, S. S., & Stearns, P. N. (2008). Premodern travel in world history. Routledge.

Gunasekara, B. (บ.ก.). (1900). The Rajavaliya: or, A historical narrative of Sinhalese kings from Vijaya to Vimala Dharma Surya II. Government Printer, Ceylon.

Gunawardana, R. A. L. H. (1998). Prelude to the state: An early phase in the evolution of political institutions in ancient Sri Lanka. In R. A. L. H. Gunawardana, S. Pathmanathan, & M. Rohanadeera (บ.ก.), Reflections on a heritage: Historical scholarship on premodern Sri Lanka (Vol. 1, Part 1, pp. 83-122). Central Cultural Fund.

History of Ceylon: Volume I (From the earliest time to 1505): Part II (From the Cola conquest in 1017 to the arrival of the Portuguese in 1505) (H. C. Ray, Ed.). (2016). Ceylon University Press.

Knox, R. (1681). An historical relation of the island Ceylon. Richard Chiswell.

List of the sovereigns of Lanka. (n.d.). Lakdiva.org. สืบค้นจาก https://lakdiva.org/sovereigns/

The Mahavamsa: Original version chapters 1 – 37. (2008, May 27). Mahavamsa.org. สืบค้นจาก https://www.mahavamsa.org/mahavamsa/original-version/chapters-1-37/

Malalgoda, K. (1976). Buddhism in Sinhalese society, 1750–1900: A study of religious revival and change. University of California Press.

Manogaran, C. (1987). Ethnic conflict and reconciliation in Sri Lanka. University of Hawaii Press.

Mendis, G. C. (1957). The Mahābhārata legends in the Mahāvaṃsa. The Journal of the Ceylon Branch of the Royal Asiatic Society of Great Britain & Ireland, 5(1), 81–84.

Mendis, R. C. (1999). The story of Anuradhapura. Lakshmi Mendis.

Mittal, J. P. (2006). Other dynasties. In History of ancient India: From 4250 BC to 637 AD (Vol. 2, pp. 405). Atlantic Publishers & Distributors.

Nicholas, C. W., & Paranavitana, S. (1961). A concise history of Ceylon. Colombo University Press.

Oldenberg, H. (บ.ก.). (1879). The Dîpavaṃsa, an ancient Buddhist historical record. Williams and Norgate.

Paranavithana, S. (1936). Two royal titles of the early Sinhalese, and the origin of kingship in ancient Ceylon. Journal of the Royal Asiatic Society of Great Britain and Ireland, 68(3), 443–462.

Perera, L. S. (2001). The institutions of ancient Ceylon from inscriptions (Vol. 1). International Centre for Ethnic Studies.

Rambukwelle, P. B. (1993). Commentary on Sinhala kingship — Vijaya to Kalinga Magha. Sridevi Printers.

483 BC – Arrival of Aryans to Sri Lanka. (n.d.). scenicsrilanka.com. สืบค้นจาก http://www.scenicsrilanka.com/483-bc-arrival-of-aryans-to-sri-lanka/

Siriweera, W. I. (2004). History of Sri Lanka. Dayawansa Jayakodi & Company.

Weerasinghe, S. G. M. (1995). A history of the cultural relations between Sri Lanka and China: An aspect of the Silk Route. Central Cultural Fund.

Wijesooriya, S. (2006). A concise Sinhala Mahavamsa. Participatory Development Forum.

Witzel, M. (2019). Early 'Aryans' and their neighbors outside and inside India. Journal of Biosciences, 44(3), 58.