ข้ามไปเนื้อหา

เขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก
เขตพัฒนาพิเศษ
Eastern Special Development Zone
ตามเข็มนาฬิกาจากซ้ายบน; ทิวทัศน์ของพัทยาเส้นขอบฟ้า, พระอุโบสถวัดโสธรวรารามวรวิหาร, ปราสาทสัจธรรม, พระอภัยมณีกับนางเงือกที่เกาะเสม็ด, และพระพิฆเนศวัดสมานรัตนาราม
โลโกอย่างเป็นทางการของเขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก
ตราสัญลักษณ์
คำขวัญ: 
เชื่อมโลก ให้ไทยแล่น[1]
ประเทศไทย
ภาคภาคตะวันออก
จังหวัด
เมืองใหญ่สุด
ตามประชากร
ศรีราชา
ก่อนก่อตั้งระเบียงเศรษฐกิจภาคตะวันออก
คำสั่งหัวหน้า คสช.17 มกราคม 2560
พ.ร.บ. อีอีซี15 พฤษภาคม 2561
การปกครองคณะกรรมการนโยบายเขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก
การปกครอง
  ประเภทเขตพัฒนาพิเศษ
  เลขาธิการคณิศ แสงสุพรรณ
พื้นที่
  ทั้งหมด13,266 ตร.กม. (5,122 ตร.ไมล์)
ประชากร
 (2561)
  ทั้งหมด2,973,770 คน
  ความหนาแน่น220 คน/ตร.กม. (580 คน/ตร.ไมล์)
เขตเวลาUTC+07:00 (เวลามาตรฐานไทย)
เว็บไซต์www.eeco.or.th

เขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก (อังกฤษ: Eastern Special Development Zone; ESDZ) รู้จักกันในชื่อ อีอีซี (EEC) มีชื่อเดิมว่า ระเบียงเศรษฐกิจภาคตะวันออก (อังกฤษ: Eastern Economic Corridor)[2] เป็นเขตเศรษฐกิจพิเศษซึ่งจัดตั้งขึ้นโดยมติคณะรัฐมนตรีใน พ.ศ. 2558 ตั้งอยู่บริเวณในชายฝั่งทะเลด้านตะวันออกของอ่าวไทยซึ่งถือเป็นพื้นที่ทางเศรษฐกิจที่สำคัญของประเทศไทย ครอบคลุมพื้นที่สามจังหวัดได้แก่จังหวัดฉะเชิงเทรา จังหวัดชลบุรี และจังหวัดระยอง กิจกรรมทางเศรษฐกิจที่เกิดขึ้นภายในระเบียงเศรษฐกิจนี้ มีมูลค่าราว 14% ของทั้งประเทศไทย

อ้างอิง

[แก้]
  1. "Corporate Identity". Eastern Economic Corridor Office. www.eeco.or.th. สืบค้นเมื่อ 15 December 2019.
  2. EEC คืออะไร คืบหน้าไปถึงไหนแล้ว