เจ้าหญิงอิซาเบล พระราชกุมารีแห่งบราซิล
| อิซาเบลแห่งบราซิล | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
 พระฉายาลักษณ์โดยอินสลีย์ ปาเชโก ป. 1887 | |||||
| ประมุขพระราชวงศ์บราซิล | |||||
| ระหว่าง | 5 ธันวาคม ค.ศ. 1891 – 14 พฤศจิกายน ค.ศ. 1921 | ||||
| ก่อนหน้า | จักรพรรดิเปดรูที่ 2 แห่งบราซิล | ||||
| ถัดไป | เจ้าชายเปดรู เอ็งริกึแห่งออร์เลอองส์-บรากังซา | ||||
| ประสูติ | 29 กรกฎาคม 1846 ริโอเดจาเนโร บราซิล | ||||
| สิ้นพระชนม์ | 14 พฤศจิกายน ค.ศ. 1921 (75 ปี) ฝรั่งเศส | ||||
| คู่อภิเษก | เจ้าชายกัสตอน เคานต์แห่งอียู (สมรส 1864) | ||||
| พระราชบุตร | |||||
| |||||
| ราชวงศ์ | บรากังซา | ||||
| พระราชบิดา | จักรพรรดิเปดรูที่ 2 แห่งบราซิล | ||||
| พระราชมารดา | เตเรซา คริสตินาแห่งซิซิลีทั้งสอง | ||||
| ศาสนา | โรมันคาทอลิก | ||||
| ลายพระอภิไธย |  | ||||
เจ้าหญิงอิซาเบล พระราชกุมารีแห่งบราซิล (29 กรกฎาคม ค.ศ. 1846 – 14 พฤศจิกายน ค.ศ. 1921) หรือพระสมัญญา "พระนางผู้มาไถ่" (the Redemptress)[1] ทรงเป็นพระราชกุมารี (Princess Imperial ; รัชทายาทโดยสันนิษฐาน) แห่งจักรวรรดิบราซิล และทรงเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ถึง 3 ครั้ง เจ้าหญิงอิซาเบลประสูติ ณ เมืองริโอเดจาเนโร เป็นพระราชธิดาพระองค์ใหญ่ในจักรพรรดิเปดรูที่ 2 กับ เตเรซา คริสตินาแห่งซิซิลีทั้งสอง จักรพรรดินีแห่งบราซิล เจ้าหญิงทรงเป็นพระบรมวงศานุวงศ์ในราชวงศ์บรากังซา สาขาบราซิล ภายหลังการสิ้นพระชนม์ของพระเชษฐาและพระอนุชาของพระองค์ตั้งแต่ทรงพระเยาว์ เจ้าหญิงจึงได้ทรงกลายเป็น รัชทายาทโดยสันนิษฐาน ที่จะสืบราชสมบัติต่อจากพระบิดา ทรงเสกสมรสกับ เจ้าชายแกสตง เคานต์แห่งอูว์ มีพระโอรสด้วยกัน 3 พระองค์
ในระหว่างที่พระบิดาเสด็จพระราชดำเนินไปต่างประเทศ เจ้าหญิงทรงทำหน้าที่เป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ ในการดำรงตำแหน่งผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ครั้งที่สามซึ่งเป็นครั้งสุดท้าย พระองค์ทรงลงพระนามาภิไธยในกฎหมายชื่อ Lei Áurea หรือกฎหมายทองคำ เพื่อปลดปล่อยทาสทั้งหมดในบราซิล แม้ว่าการกระทำดังกล่าวจะทำให้ทรงได้รับความนิยมอย่างกว้างขวาง แต่ก็มีการต่อต้านอย่างรุนแรงต่อการสิทธิในการสืบราชสมบัติของพระองค์ ความเชื่อของคาทอลิกที่เหนียวแน่น และการเสกสมรสกับเจ้าต่างชาติถูกมองว่าเป็นอุปสรรคต่อของพระองค์ในการสืบราชสมบัติ รวมทั้งการปลดปล่อยทาสเองสร้างความไม่ชอบในหมู่ชาวสวนชาวไร่ที่มีอำนาจ กระทั่งในปี 1889 พระราชวงศ์บราซิลถูกรัฐประหาร เจ้าหญิงเสด็จลี้ภัยไปยังฝรั่งเศสและใช้เวลาทั้งพระชนม์ชีพที่เหลืออยู่ประทับอยู่ที่ฝรั่งเศสและไม่ได้เสด็จหวนกลับมาตุภูมิอีกเลย
- ↑ Barman 2002, p. 1.