เวิลด์สนุกเกอร์แชมเปียนชิป

เวิลด์สนุกเกอร์แชมเปียนชิป
ข้อมูลทัวร์นาเมนต์
ที่แข่งขัน	โรงละครครูซิเบิล (Crucible Theatre)
สถานที่	เชฟฟีลด์
ประเทศ	อังกฤษ
ก่อตั้งในปี	1927
องค์กร	สมาคมบิลเลียดและสนุกเกอร์อาชีพโลก
รูปแบบ	รายการสะสมคะแนน
จำนวนเงินรางวัล	2,395,000 ปอนด์สเตอร์ลิง
การแข่งขันล่าสุด	2020
แชมป์คนล่าสุด	รอนนี โอซุลลิแวน

เวิลด์สนุกเกอร์แชมเปียนชิป (อังกฤษ: World Snooker Championship) เป็นการแข่งขันสนุกเกอร์อาชีพรายการใหญ่ ที่มีเงินรางวัล การสะสมคะแนนและชื่อเสียง เป็นหนึ่งในรายการทริปเปิลคราวน์ ตามด้วยรายการ ยูเคแชมเปียนชิป (UK Championship) และมาสเตอส์ (Masters) รายการแชมเปียนชิปได้จัดครั้งแรกในปี 1927 และตั้งแต่ปี 1977 ได้จัดที่โรงละครครูซิเบิล (Crucible Theatre) ในเชฟฟีลด์ ประเทศอังกฤษ ในปัจจุบันสถิติที่ดีที่สุดคือ สตีเฟน เฮนดรี ชนะเลิศเจ็ดครั้ง ในขณะที่มีนักสนุกเกอร์อีก 3 คนที่ชนะเลิศหกครั้งคือ สตีฟ เดวิส เรย์ เรียร์ดอน และรอนนี โอซุลลิแวน โดยแชมป์คนล่าสุดในรายการนี้ (ในปี 2020) คือ รอนนี โอซุลลิแวน

รายชื่อผู้ชนะเลิศ

รายชื่อ	ประเทศ	ชนะเลิศ	รองชนะเลิศ
Davis, JoeJoe Davis	อังกฤษ	15	0
Davis, FredFred Davis	อังกฤษ	8	6
Pulman, JohnJohn Pulman^[2]	อังกฤษ	8	3
Hendry, StephenStephen Hendry	สกอตแลนด์	7	2
O'Sullivan, RonnieRonnie O'Sullivan	อังกฤษ	7	1
Davis, SteveSteve Davis	อังกฤษ	6	2
Reardon, RayRay Reardon	เวลส์	6	1
Higgins, JohnJohn Higgins	สกอตแลนด์	4	4
Selby, MarkMark Selby	อังกฤษ	4	2
Williams, MarkMark Williams	เวลส์	3	1
Spencer, JohnJohn Spencer	อังกฤษ	3	1
Donaldson, WalterWalter Donaldson	สกอตแลนด์	2	6
Higgins, AlexAlex Higgins	ไอร์แลนด์เหนือ	2	2
Lindrum, HoraceHorace Lindrum^[3]	ออสเตรเลีย	1	3
Murphy, ShaunShaun Murphy	อังกฤษ	1	3
Thorburn, CliffCliff Thorburn	แคนาดา	1	2
Trump, JuddJudd Trump	อังกฤษ	1	2
Ebdon, PeterPeter Ebdon	อังกฤษ	1	2
Dott, GraemeGraeme Dott	สกอตแลนด์	1	2
Doherty, KenKen Doherty	ไอร์แลนด์	1	2
Taylor, DennisDennis Taylor	ไอร์แลนด์เหนือ	1	1
Wilson, KyrenKyren Wilson	อังกฤษ	1	1
Parrott, JohnJohn Parrott	อังกฤษ	1	1
Griffiths, TerryTerry Griffiths	เวลส์	1	1
Johnson, JoeJoe Johnson	อังกฤษ	1	1
Robertson, NeilNeil Robertson	ออสเตรเลีย	1	0
Bingham, StuartStuart Bingham	อังกฤษ	1	0
Brecel, LucaLuca Brecel	เบลเยียม	1	0
White, JimmyJimmy White	อังกฤษ	0	6
Dennis, TomTom Dennis	อังกฤษ	0	4
Charlton, EddieEddie Charlton	ออสเตรเลีย	0	3
Williams, RexRex Williams	อังกฤษ	0	2
Stevens, MatthewMatthew Stevens	เวลส์	0	2
Smith, SidneySidney Smith	อังกฤษ	0	2
Smith, WillieWillie Smith	อังกฤษ	0	2
Carter, AliAli Carter	อังกฤษ	0	2
McConachy, ClarkClark McConachy	นิวซีแลนด์	0	2
Hawkins, BarryBarry Hawkins	อังกฤษ	0	1
Rea, JackieJackie Rea	ไอร์แลนด์เหนือ	0	1
Ding JunhuiDing Junhui	จีน	0	1
Newman, TomTom Newman	อังกฤษ	0	1
Bond, NigelNigel Bond	อังกฤษ	0	1
Mans, PerriePerrie Mans	แอฟริกาใต้	0	1
Owen, GaryGary Owen	เวลส์	0	1
Lawrence, FredFred Lawrence	อังกฤษ	0	1
Mountjoy, DougDoug Mountjoy	เวลส์	0	1
Miles, GrahamGraham Miles	อังกฤษ	0	1
Simpson, WarrenWarren Simpson	ออสเตรเลีย	0	1
Jones, JakJak Jones	เวลส์	0	1
Van Rensburg, FredFred Van Rensburg	แม่แบบ:SAF	0	1

ผู้เล่นที่ลงแข่งขันอยู่จะแสดงเป็น ตัวหนา

ผู้ชนะเลิศแยกตามประเทศ

ประเทศ	จำนวนครั้ง
อังกฤษ	14
สกอตแลนด์	4
เวลส์	3
ไอร์แลนด์เหนือ	2
ออสเตรเลีย	2
เบลเยียม	1
แคนาดา	1
ไอร์แลนด์	1

อ้างอิง

↑ Kalb, Rolf (10 April 2015). "Weltmeisterschaft – Turnier-Infos zu Weltmeisterschaft" (ภาษาเยอรมัน). Eurosport Deutschland. สืบค้นเมื่อ 10 April 2015.
↑ John Pulman won the (unsanctioned) World Professional Match-play Championship in 1957 and defended his title in BACC sanctioned challenge matches seven times between 1964 and 1968, effectively making him world champion eight times over an 11-year period.
↑ In 1952, most professional players boycotted the official world championship and instead played in the rival World Professional Match-play Championship. Lindrum and Clark McConachy were the only two players to contest the official championship that year and Lindrum's title win is not always recognised.

[1] Kalb, Rolf (10 April 2015). "Weltmeisterschaft – Turnier-Infos zu Weltmeisterschaft" (ภาษาเยอรมัน). Eurosport Deutschland. สืบค้นเมื่อ 10 April 2015.

[2] John Pulman won the (unsanctioned) World Professional Match-play Championship in 1957 and defended his title in BACC sanctioned challenge matches seven times between 1964 and 1968, effectively making him world champion eight times over an 11-year period.

[3] In 1952, most professional players boycotted the official world championship and instead played in the rival World Professional Match-play Championship. Lindrum and Clark McConachy were the only two players to contest the official championship that year and Lindrum's title win is not always recognised.

[1]

[2]

[3]