Омофор
Омофор (греч. ωμοφόρος – тото цо ше ноши на плєцох), попри сакосу, владическе (епископске) облєчиво (риза). Символ є архиєрейскей власци и пастирского служеня. Праве прето, владика нє окончує нїяки богослужебни чин без омофору.
Омофор може буц:
‒ Вельки омофор ше шиє як пантлїку зоз билого волняного штофу, длугоку и широку коло 20 центи, обшити є з ґалонами и украшени з крестами. Облєка ше го понад сакос, и тот так же єден край виши з предку до пол колєн, вец ше окруци коло шиї, так же лєжи на плєцох и горнєй часци хрибта (прето ше и вола омофор ‒ наплєчнїк) и вец ше други край спущує по хрибце долу и доходзи до пол лїстох.
Омофор символично означує страцену овцу зоз Исусовей приповедки О страценей овци, хтору добри пастир пошол глєдац, и кед ю нашол, положел ю на свойо плєца и принєс до овчарнї ґу другим овцом. Омофор тиж символизує и затрацене чловечество, як и затраценого чловека як поєдинца, хторих ма владика з нєпреривним стараньом приводзиц ґу „стаду” свидомих и дошлїдних християнох. Прето, диякон при облєканю владики до омофору, модлї за тот чин окремну молитву.
Вельки омофор владика облєка при подполним облєканю: за служенє Служби Божей, за виношенє креста на Воздвижениє, за виношенє кресту на Крестопоклону нєдзелю, за ношенє плащанїци на вечурнї Исусового хованя, та на служеню Надгробней и Воскресней утринї.
‒ Мали омофор то широка, алє кратша пантлїка тиж ушита зоз билого волняного штофу, обшита з ґалонами и украшена зоз крестами. Владика мали омофор облєка понад подряснїку и ряси, и то так же го заруци на задню часц шиї, же би покрил горню часц хрибта, а краї падаю з предку до спод пасу. Тото облєчиво владика облєка за тоти богослужебни чини за хтори нє предвидзене подполне облєканє: вечурню, утриню, саночне, алє и кед би служел одредзени святи тайни, молитвословия (молебен, акафист, парастос, панахиду), славословия, швеценя. Символичне значенє малого омофору як и велького.
Литература
[ушориц | ушор жридло]- Дзвони, юний 2003. рок, протоєрей ставрофор Йоаким Холошняй
- о. др Роман Миз, Церковно литурґийно литурґични лексикон, бок 222