ਫਰਾਂਸਿਸ ਵਿਲਸਨ ਹੂਅਰਡ

ਫਰਾਂਸਿਸ ਵਿਲਸਨ ਹੂਅਰਡ, 1918 ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਤੋਂ

1917 ਦੇ ਭਾਸ਼ਣ ਲਈ ਫਲਾਇਰ

ਫਰਾਂਸਿਸ ਵਿਲਸਨ ਹੂਅਰਡ (2 ਅਕਤੂਬਰ, 1885-ਫਰਵਰੀ 1969) ਇੱਕ ਅਮਰੀਕੀ-ਜੰਮਪਲ ਲੇਖਕ, ਅਨੁਵਾਦਕ ਅਤੇ ਲੈਕਚਰਾਰ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਫਰਾਂਸ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਜੀਵਨ ਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਲਿਖੀਆਂ।

ਮੁਢਲਾ ਜੀਵਨ

ਫ੍ਰਾਂਸਿਸ ਬੈਰੀ ਵਿਲਸਨ ਕਾਮਿਕ ਅਦਾਕਾਰ ਫ੍ਰਾਂਸਿਸ ਵਿਲਸਨ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਪਹਿਲੀ ਪਤਨੀ, ਅਭਿਨੇਤਰੀ ਮੀਰਾ ਬੈਰੀ ਦੀ ਧੀ ਸੀ।[1]

ਕੈਰੀਅਰ

ਹੁਆਰਡ ਆਪਣੀਆਂ ਯਾਦਾਂ, ਮਾਈ ਹੋਮ ਇਨ ਦ ਫੀਲਡ ਆਫ਼ ਆਨਰ (1916), [1] ਅਤੇ ਮਾਈ ਹੋਮ ਇਨ ਦ ਫੀਲਡ ਆਫ਼ ਮਰਸੀ (1917) ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਦੋਵੇਂ ਪਹਿਲੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਫਰਾਂਸ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਬਾਰੇ। ਉਸਦੇ ਪਤੀ ਚਾਰਲਸ ਹੁਆਰਡ, ਇੱਕ ਫਰਾਂਸੀਸੀ ਕਲਾਕਾਰ, ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਲਈ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੇ। ਉਸਨੇ ਸੋਇਸਨਜ਼ ਦੇ ਨੇੜੇ ਵਿਲੀਅਰਜ਼ ਵਿਖੇ ਆਪਣੀ ਗਰਮੀਆਂ ਦੀ ਜਾਇਦਾਦ ਨੂੰ ਇੱਕ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਬਦਲਣ, [2][3] ਘੋੜਿਆਂ ਦੀ ਮੰਗ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਾਈਕਲ ਚਲਾਉਣ ਅਤੇ ਯੁੱਧ ਸਮੇਂ ਦੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਘਰ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਕਰਨ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕੀਤਾ। ਇੱਕ ਘਟਨਾ ਵਿੱਚ, ਦੇਰ ਰਾਤ ਗਾਰਡ ਡਿਊਟੀ ਲਈ ਨਿਯੁਕਤ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਜਗਾਉਣ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਉਹ (ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਕੁੱਤੇ) ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਚਲੀ ਗਈ:

ਬੇਚਾਰੇ ਛੋਟੇ ਬੱਚੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜਗਾਉਣਾ ਤਰਸਯੋਗ ਜਾਪਦਾ ਸੀ, ਪਰ ਕੀ ਕੀਤਾ ਜਾਣਾ ਸੀ? ਇਸ ਸਮੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਖੁਦ ਬਦਲਣ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਮੇਰੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਆਇਆ: ਇੱਕ ਸਕਿੰਟ ਬਾਅਦ ਇਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਇੰਨਾ ਮੋਹਿਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਚੀਜ਼ ਲਈ ਜਗਾਉਣ ਲਈ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ ਹੁੰਦਾ। ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਬਹੁਤ ਰੋਮਾਂਟਿਕ ਹੋਣ ਲੱਗੀ ਸੀ। ਚੁੱਪ-ਚਾਪ ਖਿਸਕਦੇ ਹੋਏ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਗਈ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਰਿਵਾਲਵਰ ਲਿਆ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਚੈਟੋ ਦੇ ਦੱਖਣੀ ਮੋਰਚੇ ਵੱਲ ਜਾ ਕੇ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਕੁੱਤਿਆਂ ਲਈ ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਸੀਟੀ ਵਜਾਈ... ਇਹਨਾਂ ਪੰਜਾਂ ਨੂੰ ਬਾਡੀਗਾਰਡ ਵਜੋਂ ਲੈ ਕੇ ਮੈਂ ਚਮਕਦਾਰ ਚਾਂਦਨੀ ਵਿੱਚ ਸੜਕ 'ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਗਈ, ਟਾਊਨ ਹਾਲ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਪਹੁੰਚੀ ਜਦੋਂ ਘੜੀ ਦੇ ਗਿਆਰਾਂ ਵੱਜ ਰਹੇ ਸਨ। [1]

ਉਸਦਾ ਘਰ ਬੰਬਾਂ ਨਾਲ ਤਬਾਹ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਜਰਮਨ ਫੌਜਾਂ ਨੇ ਉਸ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਪੈਰਿਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹਸਪਤਾਲ ਚਲਾਇਆ। [1] ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਲੈਕਚਰਾਰ ਵਜੋਂ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਤੇ ਕੈਨੇਡਾ ਦਾ ਦੌਰਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੀ ਰਾਹਤ ਲਈ ਫੰਡ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨ ਲਈ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਦੇ ਨੱਕਾਸ਼ੀ ਦੇ ਚਿੱਤਰ ਵੇਚੇ। [2][3][4]

ਹੁਆਰਡ ਦੀਆਂ ਹੋਰ ਰਚਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਦ ਦਜ਼ ਹੂ ਵੇਟ (1918), [1] ਲਿਲੀਜ਼, ਵ੍ਹਾਈਟ ਐਂਡ ਰੈੱਡ (1919, ਛੋਟੀਆਂ ਗਲਪਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਕਿਤਾਬ), [2] ਅਮੈਰੀਕਨ ਫੁੱਟਪ੍ਰਿੰਟਸ ਇਨ ਪੈਰਿਸ (1921, ਫ੍ਰਾਂਸਵਾ ਬਾਊਚਰ ਨਾਲ ਸਹਿ-ਲੇਖਕ), [3] ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪਤੀ, ਚਾਰਲਸ ਹੁਆਰਡ, 1874-1965 (1969) ਦੀ ਜੀਵਨੀ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ। [4]

ਉਸਨੇ ਮੌਰੀਸ ਬੈਰੇਸ ਦੇ ਨਾਵਲ ਕੋਲੇਟ ਬੌਡੋਚੇ (1918), [1] ਮਾਰਸੇਲ ਨਦੌਡ ਦੀ ਦ ਫਲਾਇੰਗ ਪੋਇਲੂ: ਏ ਸਟੋਰੀ ਆਫ਼ ਏਰੀਅਲ ਵਾਰਫੇਅਰ (1918), ਐਲਫ੍ਰੇਡ ਡੀ ਵਿਗਨੀ ਦੀ ਮਿਲਟਰੀ ਸਰਵੀਟਿਊਡ ਐਂਡ ਗ੍ਰੈਂਡਿਉਰ (1919), ਅਤੇ ਪਾਲ ਅਰੇਨ ਦੀ ਦ ਗੋਲਡਨ ਗੋਟ (1921) ਦਾ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਅਨੁਵਾਦ ਵੀ ਕੀਤਾ। [2] ਉਸਨੇ ਦ ਸੈਂਚੁਰੀ, ਦ ਬੁੱਕਮੈਨ, [3] ਅਤੇ ਸਕ੍ਰਿਬਨਰਜ਼ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਸਮੇਤ ਅਮਰੀਕੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨਾਂ ਲਈ ਫਰਾਂਸ ਤੋਂ ਲੇਖ ਲਿਖੇ। [4]

ਉਸਦੇ ਅਮਰੀਕੀ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਫਰਾਂਸ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦਾ ਡਰ ਸੀ।[1]

ਨਿੱਜੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ

ਫ੍ਰਾਂਸਿਸ ਵਿਲਸਨ ਨੇ 1905 ਵਿੱਚ ਕਲਾਕਾਰ ਚਾਰਲਸ ਅਡੋਲਫ਼ ਹੁਆਰਡ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ।[1] ਜਦੋਂ 1965 ਵਿੱਚ ਪੋਂਸੀ-ਸੁਰ-ਲ'ਇਗਨਨ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਤਾਂ ਉਹ ਵਿਧਵਾ ਹੋ ਗਈ। ਉਸਦੀ ਮੌਤ 1969 ਵਿੱਚ 84 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਹੋਈ।

ਬਾਹਰੀ ਲਿੰਕ

• ਫਰਾਂਸਿਸ ਵਿਲਸਨ ਹੂਅਰਡ ਦੁਆਰਾ ਗੁਟਨਬਰਗ ਪਰਿਯੋਜਨਾ ’ਤੇ ਕੰਮ