ខេត្តបុរីរម្យ

ខេត្តបុរីរម្យ
ខេត្តបុរីរម្យ; บุรีรัมย์
	ប្រាសាទភ្នំរុងប្រាសាទភ្នំរុង
; ទង់	; ត្រា
	ផែនទីនៃខេត្តបុរីរម្យផែនទីនៃខេត្តបុរីរម្យ
ប្រទេស	សៀម(កម្ពុជាលើ)
ទីរួមខេត្ត	ក្រុងបុរីរម្យ
ផ្ទៃក្រឡា
• សរុប	១០០៨០ គម2 (៣៨៩០ ម៉ាយ ការ)
ចំណាត់ថ្នាក់ផ្ទៃក្រឡា	១៧
ល្វែងម៉ោង	ICT (ម.ស.ស.+7)
លេខកូដប្រៃសណីយ៍	31xxx
លេខកូដហៅទូរស័ព្ទ	044
ក្រមអ.ម.អ. ៣១៦៦	TH-31
គេហទំព័រ	buriram.go.th

ខេត្តបុរីរម្យ (សៀម : จังหวัดบุรีรัมย์ , ខ្មែរសុរិន្ទ្រ : มฺืงแปะ) គឺជាខេត្តមួយនៅក្នុងចំណោមខេត្តទាំង ៧៦ របស់ប្រទេសសៀមដែលមានទីតាំងស្ថិតនៅភាគឦសានខាងក្រោមប្រទេសសៀមឬដែលហៅម្យ៉ាងទៀតថាអ៊ីសាន។ខេត្តនេះមានព្រំប្រទល់ជាប់នឹងខេត្តស្រះកែវ ខេត្តនគររាជសីមា ខេត្តខនកែន ខេត្តមហាសារគាម និង ខេត្តសុរិន្ទ្រនិងខេត្តឧត្តរមានជ័យនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជានៅភាគអាគ្នេយ៍។ពាក្យថាបុរីរម្យមានន័យថាទីក្រុងនៃសុភមង្គល។

ប្រវត្តិ

កាលដើមឡើយខេត្តបុរីរម្យគឺជាខេត្តរបស់ខ្មែរដែលចំណុះឲ្យសៀមនៅក្នុងអំឡុងសតវត្សរ៍ទី ១៨ ដល់សតវត្សរ៍ទី ១៩ អតីតកាលខេត្តបុរីរម្យគឺជាខេត្តមួយផ្សេងដាច់ដោយឡែកពីខេត្តនាងរង។

យោងតាមការសិក្សារបស់អ្នកបុរាណវិទូបានរកឃើញភស្តុតាងថាមនុស្សបានមកតាំងទីលំនៅនៅក្នុងខេត្តបុរីរម្យតាំងពីសម័យបុរេប្រវត្តិមកម្ល៉េះនិងរួមទាំងភស្តុតាងអំពីវប្បធម៌របស់អាណាចក្រខ្មែរដែលមានទាំងប្រាសាទឥដ្ឋនិងប្រាសាទថ្មជាង ៦០ ប្រាសាទហើយក៏បានរកឃើញតំបន់បុរាណសំខាន់ៗផ្សេងទៀតផងដែរដូចជាឡដុត សិប្បកម្មស្មូនរូប ដីឥដ្ឋដែលគេស្គាល់ថាជាគ្រឿងស្មូនខ្មែរហើយគេអាចកំណត់អាយុវាបានប្រហែលនៅក្នុងសតវត្សរ៍ទី ១៥ ដល់ទី ១៨។បន្ទាប់ពីសម័យអាណាចក្រខ្មែរភស្តុតាងប្រវត្តិសាស្ត្រនៃខេត្តបុរីរម្យបានចាប់ផ្តើមបង្ហាញឡើងមកវិញនៅចុងសម័យអយុធ្យាដែលមើលទៅដូចជាទីក្រុងដ៏ចំណាស់មួយហើយបន្ទាប់មកក៏បន្តបង្ហាញឡើងនៅក្នុងសម័យធនបុរីរហូតមកដល់សម័យរតនកោសិន្ទ្រ៍បុរីរម្យក៏បានក្លាយទៅជាទីក្រុង។

ប្រហែល ១០០០ ឆ្នាំមុនតំបន់ដែលបង្កើតបានជាខេត្តបុរីរម្យសព្វថ្ងៃនេះគឺធ្លាប់ស្ថិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់អាណាចក្រខ្មែរហើយមានសំណល់សំណង់ប្រាសាទបុរាណជាច្រើនដែលនៅសេសសល់ពីសម័យនោះ។ប្រាសាទធំបំផុតដែលស្ថិតលើភ្នំភ្លើងអសកម្មគឺនៅក្នុងឧទ្យានប្រវត្តិសាស្ត្រភ្នំរុងដែលជាស្នាដៃរបស់បុព្វបុរសខ្មែរ។យោងតាមសិលាចារឹកដែលបានរកឃើញនៅទីនោះអ្នកគ្រប់គ្រងមូលដ្ឋានរបស់ខ្លួននៅក្នុងតំបន់នេះបានទទួលស្គាល់អំណាចរបស់ព្រះរាជាខ្មែរ។ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយតំបន់នេះគឺស្ថិតនៅឆ្ងាយដាច់ស្រយាលនិងមានប្រជាជនមិនសូវច្រើននោះទេហើយមានតែកំណត់ត្រាខ្លះៗប៉ុណ្ណោះអំពីទីតាំងនេះរហូតមកដល់សម័យរតនកោសិន្ទ្រ៍។នៅដើមសតវត្សរ៍និងចុងសតវត្សរ៍ទី ១៩ ខេត្តបុរីរម្យត្រូវបានសៀមឈ្លានពានដណ្តើមយកបានពីខ្មែរបានហើយបានដាក់បញ្ចូលជាខេត្តមួយរបស់ប្រទេសសៀមជាផ្លូវការដែលមានអភិបាលផ្ទាល់ខ្លួននិងប្តូរឈ្មោះទៅជាខេត្តបូរីរ៉ាមវិញវិញ។

រដ្ឋបាល

ខេត្តបុរីរម្យ ចែកចេញជា ២៣ ក្រុង/ស្រុក ១៨៩ សង្កាត់/ឃុំ និង ២២១២ ភូមិ ៖

លេខរៀង	ឈ្មោះភាសាខ្មែរ	ឈ្មោះអក្សរឡាតាំង	ឈ្មោះភាសាសៀម
០១	ក្រុងបុរីរម្យ	Mueang Buriram	เมืองบุรีรัมย์
០២	ស្រុកគូមឿង	Khu Mueang	คูเมือง
០៣	ស្រុកក្រសាំង	Krasang	กระสัง
០៤	ស្រុកនាងរង	Nang Rong	นางรอง
០៥	ស្រុកណងគី	Nong Ki	หนองกี่
០៦	ស្រុកឡាហានសៃ	Lahan Sai	ละหานทราย
០៧	ស្រុកព្រះកូនជ័យ	Prakhon Chai	ประโคนชัย
០៨	ស្រុកបានគ្រួស	Ban Kruat	บ้านกรวด
០៩	ស្រុកពុទ្ធថៃសុង	Phutthaisong	พุทไธสง
១០	ស្រុកឡាំផ្លៃម៉ាត	Lam Plai Mat	ลำปลายมาศ
១១	ស្រុកស្តឹក	Satuek	สตึก
១២	ស្រុកប៉ាខាំ	Pakham	ปะคำ
១៣	ស្រុកណាពោធិ៍	Na Pho	นาโพธิ์
១៤	ស្រុកណងហុង	Nong Hong	หนองหงส์
១៥	ស្រុកផ្លាប់ផ្លាជ័យ	Phlapphla Chai	พลับพลาชัย
១៦	ស្រុកហួយរាជ	Huai Rat	ห้วยราช
១៧	ស្រុកណូនសុវណ្ណ ឬ ណូនសុពណ៌	Non Suwan	โนนสุวรรณ
១៨	ស្រុកឆាំនិះ	Chamni	ชำนิ
១៩	ស្រុកបានម៉ៃឆៃយ៉ាពុទ្ធ	Ban Mai Chaiyaphot	บ้านใหม่ไชยพจน์
២០	ស្រុកណូនឌិនដែង	Non Din Daeng	โนนดินแดง
២១	ស្រុកបានដាន	Ban Dan	บ้านด่าน
២២	ស្រុកខែនដុង	Khaen Dong	แคนดง
២៣	ស្រុកឆ្លើមព្រះកេរ្តិ៍	Chaloem Phra Kiat	เฉลิมพระเกียรติ
ស្រុកភ្នំរុង		Phnom Rong

ប្រាសាទ

មើលផងដែរ