ចៅពញាគទាធរ ធរណិន្ទ្រ (យា អាភ័យវង្ស)
เจ้าพระยาคทาธรธรณินทร์ (យាអភ័យវង្ស) | |
|---|---|
| អភិបាលខេត្តបាត់ដំបង | |
| ក្នុងការិយាល័យ ១៨៦០–១៨៩២ | |
| ព្រះមហាក្សត្រ | រាមាទី៣ រាមាទី៤ |
| មុន | ពញាភូបេគ្រ (នង) |
| បន្ទាប់ | ពញាអភ័យភូបេគ្រ (ឈុំអភ័យវង្ស) |
| ព័ត៌មានលម្អិតផ្ទាល់ខ្លួន | |
| កើត | ឆ្នាំកំណើតមិនស្គាល់ |
| ស្លាប់ | ឆ្នាំ១៨៩២ |
| កូន | ៤នាក់ |
ចៅពញាគថាថននិន (យាអភិវង្ស) ពីមុនឈ្មោះយា ជាអ្នកគ្រប់គ្រងទី៧នៃខេត្តបាត់ដំបង។ លោកជាកូនរបស់ ពញាអភ័យភូបេគ្រ (នង) (ជាអ្នកគ្រប់គ្រងទីប្រាំមួយនៃខេត្តបាត់ដំបង ដែលជាកូនប្រុសរបស់ ប្រាយ៉ា ធីរ៉ាវង្សសា និងជាកូនប្រសាររបស់ ចៅពញាអភ័យភូបេគ្រ (ប៉ែន) អ្នកគ្រប់គ្រងទីមួយនៃខេត្តបាត់ដំបង) [១]
លោកបានចូលបម្រើរដ្ឋាភិបាលជាលើកដំបូងជា ហ្លួងអភ័យភិថក ។ ក្រោយមកក្នុងរជ្ជកាលព្រះបាទរាមាទី៤ ទ្រង់ត្រូវបានតែងតាំងជា ចៅពញាគទាធរ ធរណិន្ទ្រ ហើយត្រូវបានតែងតាំងជារដ្ឋាភិបាលរបស់ព្រះដំបង នៅពេលដែលឪពុកលោកបានស្លាប់នៅឆ្នាំ១៨៦០។ នៅថ្ងៃទី៧ ខែមីនា ឆ្នាំ១៨៩១ លោកបានឡើងជា ចៅពញាគទាធរ ធរណិន្ទ្រ រាមនរិន្ទឥន្ទ្រាធិបតី ប្រទេសស្រីសៀម កំពត កេសារ៉ាភីបានន ព្រេជេម៉ាថាយ៉ាយ៉ានទីយ៉ាទី អភិបាលខេត្តបាត់ដំបងទី៧។ [២]
លោកបានសរសេរ របាក្សត្របាត់ដំបង ដែលប្រាប់ពីប្រវត្តិនៃត្រកូលរបស់ព្រះអង្គដែលគ្រប់គ្រងខេត្តបាត់ដំបង។
កំឡុងពេលដែលលោក ជាអភិបាលខេត្តបាត់ដំបង គឺជាសម័យដែល បារាំង កំពុងពង្រីកអំណាចចូលមកក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ធ្វើឱ្យសៀមមានការសង្ស័យថា បាត់ដំបងនឹងក្លាយជាទីក្រុងខ្លាំង ឬចូលរួមជាមួយ វៀតណាម។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី លោក តែងតែបង្ហាញភក្តីភាពចំពោះសៀម រហូតដល់លោកស្លាប់នៅឆ្នាំ១៨៩២។ កូនរបស់លោក ចៅពញាអភ័យភូបេគ្រ (ឈុំ អភ័យវង្ស) បានក្លាយជាអភិបាលជំនួស។
កូនប្រុសស្រី
[កែប្រែ]សរុបមានកូន៤នាក់ [៣] ដូចខាងក្រោម:
- ចៅពញាអភ័យភូបេគ្រ (ឈុំ អភ័យវង្ស)
- ឃុនយីងឃ្លីប ភរិយារបស់ ប្រាយ៉ាណារ៉ុង រឿងរិទ្ធ
- ណាង ថេត ភរិយារបស់ព្រះយុត្ថាធិរាជ (ថោង ខម)
- អ្នកស្រី សោម ប៊ុន ភរិយា របស់ មុំ ថាវធីរ៉ាត់ (Mom Rajawongse Daeng Israsena)
និមិត្តសញ្ញា
[កែប្រែ]ទំព័រគំរូ:ป.จ.ฝ่ายหน้า[៤] ទំព័រគំរូ:ป.ม.[៥]
យោង
[កែប្រែ]- ↑ ระยับศรี กาญจนะวงศ์. "บทบาทของเจ้าเมืองพระตะบองในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์พ.ศ. 2337-2449" (PDF). มหาวิทยาลัยศิลปากร. p. 130–131.
- ↑ ไกรฤกษ์ นานา. "สยามรัฐท่ามกลางจักวรรดินิยม". p. 59.
- ↑ "ประชุมพงศาวดาร, เล่มที่ 12". p. 149.
- ↑ Cite error: Invalid
<ref>tag; no text was provided for refs namedเจ้าพระยา - ↑ ราชกิจจานุเบกษา, บัญชีพระราชทานตราเครื่องราชอิสริยยศ Archived 2016-03-04 at the វេយប៊ែខ ម៉ាស៊ីន., เล่ม ๓ ตอนที่ ๔๖ หน้า ๓๘๖, ๑๕ มีนาคม ๑๒๔๘