Jump to content

នារទ

ពីវិគីភីឌា

 

នារទនារទ មុនី គឺជាឥស្សរិយយស-ទេវៈ ដែលល្បីល្បាញក្នុងទំនៀមទម្លាប់ ហិណ្ឌូ ជាតន្ត្រីករធ្វើដំណើរ និងជាអ្នកនិទានរឿង ដែលនាំព័ត៌មាន និងបំភ្លឺប្រាជ្ញា។ គាត់គឺជា កូនបង្កើតគំនិត មួយរបស់ ព្រហ្ម ដែលជាព្រះជាអ្នកបង្កើត។ [] [] គាត់បានលេចឡើងនៅក្នុងអត្ថបទហិណ្ឌូមួយចំនួន ជាពិសេស មហាភារត ដែលប្រាប់ យុធិស្ថិរ រឿង ប្រហលទ ហើយគាត់ក៏លេចឡើងនៅក្នុង រាមាយាណៈ និង បុរណ ផងដែរ។ [] ប្រធានបទទូទៅនៅក្នុង និកាយវៃស្នា គឺជាការអមដំណើរនៃអាទិទេពមួយចំនួនដូចជា នារទ ដើម្បីផ្តល់ជំនួយដល់ព្រះវិស្ណុនៅពេលគាត់ចុះមកផែនដីដើម្បីប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងកម្លាំងនៃអំពើអាក្រក់ឬដើម្បីរីករាយនឹងទិដ្ឋភាពជិតស្និទ្ធនៃព្រឹត្តិការណ៍សម័យ។ គាត់ត្រូវបានគេហៅផងដែរថា ឬសីរាជ មានន័យថាស្តេចនៃឥស្សរជនទាំងអស់។ គាត់បានទទួលអំណោយទានដោយចំណេះដឹងទាក់ទងនឹងអតីតកាល បច្ចុប្បន្នកាល និងអនាគតកាល។

ព្រហ្មញ្ញសាសនា

[កែប្រែ]

នៅ​ក្នុង​អត្ថបទ​ឥណ្ឌា នារទធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​កាន់​ពិភព​ឆ្ងាយ និង​អាណាចក្រ (សំស្រ្កឹត​៖ លោក )។ គាត់ត្រូវបានគេពិពណ៌នាថាកាន់ ខត៌ល (ឧបករណ៍ភ្លេង) និង ពិណ ហើយជាទូទៅត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាចៅហ្វាយនាយដ៏អស្ចារ្យម្នាក់នៃឧបករណ៍ភ្លេងបុរាណ។ ឧបករណ៍​នេះ​ត្រូវ​បាន​គេ​ស្គាល់​ផង​ដែរ​តាម​រយៈ​ឈ្មោះ "មហា​ថី" [] [] ហើយ​គាត់​ប្រើ​វា​ដើម្បី​រួម​ជាមួយ​នឹង​ការ​ច្រៀង ​ទំនុក ​តម្កើង ការ​អធិស្ឋាន និង មន្ត្រ ។ ក្នុង​ទំនៀម​វៃស្នា ទ្រង់​ត្រូវ​បាន​សំដែង​ជា​ឥសី​ដោយ ​ការ​លះបង់ ​ចំពោះ​ព្រះ ​វិស្ណុ ​ដែល​រក្សា​ទុក។ នារទ ត្រូវ​បាន​ពិពណ៌នា​ថា​មាន​ទាំង​ប្រាជ្ញា និង​មនុស្ស​អាក្រក់​ក្នុង​រឿង​កំប្លែង​មួយ​ចំនួន។ គាត់មានភាពល្បីល្បាញដោយសារការជ្រៀតជ្រែក បង្កជម្លោះរវាងព្រះ និងអារក្ស ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់ប្រាជ្ញា ក៏ដូចជាការកម្សាន្តផ្ទាល់ខ្លួន។ [] ព្រះវេស្សន្តរ​ពណ៌នា​ព្រះអង្គ​ថា​ជា​ព្រលឹង​ដ៏​បរិសុទ្ធ ដែល​លើកតម្កើង​ព្រះវិស្ណុ​តាមរយៈ​បទ​ឧទ្ទេស​ធម៌​របស់​ព្រះអង្គ ដោយ​ច្រៀង​ព្រះនាម ហរិ និង ​នរាយណ៍ ហើយ​ក្នុង​នោះ​ក៏​សំដែង ​អំពី​ភក្ដិយោគ ។ នារទភក្តិសូត្រ ត្រូវបានសន្មតថាជាគាត់។ ជាធម្មតាគាត់នឹងធ្វើឱ្យគេស្គាល់វត្តមានរបស់គាត់តាមរយៈការច្រៀងចម្រៀង " នរាយណ៍, នរាយណ៍ " មុនពេលបង្ហាញខ្លួននៅក្នុងឈុតមួយ។

មហាភារត

[កែប្រែ]

នៅក្នុង មហាភរត គាត់ត្រូវបានបង្ហាញថាជាអ្នកប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយ វេទ និង ឧបនិសទ និងជាអ្នកស្គាល់ប្រវត្តិសាស្រ្តនិង បុរណ ។ ព្រះអង្គ​មាន​ជំនាញ​ខាង​អង្គ​ទាំង​ប្រាំមួយ (អវយវៈ​នៃ​ចំណេះ​ដឹង)៖ ការបញ្ចេញសំឡេង វេយ្យាករណ៍ ពាក្យសុភាសិត ពាក្យ ពិធីសាសនា និងតារាសាស្ត្រ។ ទេវលោកទាំងអស់ ថ្វាយបង្គំព្រះអង្គ ដើម្បីដឹងច្បាស់ - ទ្រង់ត្រាស់ដឹងច្បាស់នូវអ្វីៗទាំងអស់ ដែលកើតឡើងក្នុងកល្បបុរាណ (វដ្ដពេលវេលា) ហើយគេហៅថា ប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយន្យយ (យុត្តិធម៍) និងសច្ចៈនៃវិជ្ជា។ គាត់គឺជាមេដ៏ល្អឥតខ្ចោះនៅក្នុងអត្ថបទផ្សះផ្សា ហើយល្អក្នុងការបែងចែកភាពខុសគ្នាក្នុងការអនុវត្តគោលការណ៍ទូទៅចំពោះករណីជាក់លាក់។ គាត់​អាច​បក​ស្រាយ​ភាព​ផ្ទុយ​គ្នា​យ៉ាង​រហ័ស​ដោយ​យោង​ទៅ​លើ​ភាព​ខុស​គ្នា​ក្នុង​ស្ថានភាព។ គាត់មានភាពវៃឆ្លាត តាំងចិត្ត ឆ្លាតវៃ និងជាម្ចាស់នៃការចងចាំដ៏មានឥទ្ធិពល។ ទ្រង់​ជ្រាប​នូវ​វិជ្ជា​នៃ​សីល, នយោបាយ; គាត់​មាន​ជំនាញ​ក្នុង​ការ​ទាញ​យក​ការ​សន្និដ្ឋាន​ពី​ភ័ស្តុតាង និង​ស្ទាត់​ជំនាញ​ក្នុង​ការ​បែងចែក​វត្ថុ​អន់​ជាង​ពី​ថ្នាក់​លើ។ គាត់មានសមត្ថកិច្ចក្នុងការវិនិច្ឆ័យភាពត្រឹមត្រូវ និងមិនត្រឹមត្រូវនៃសេចក្តីថ្លែងការណ៍ស្មុគស្មាញដែលមាន ៥ អ្នកគាំទ្រ។ គាត់មានសមត្ថភាពមកដល់ការសន្និដ្ឋានច្បាស់លាស់អំពីសាសនា ទ្រព្យសម្បត្តិ សេចក្តីរីករាយ និងសេចក្តីសង្រ្គោះ។ គាត់មានចំណេះដឹងអំពីសកលលោកទាំងមូល និងអ្វីៗជុំវិញវា គាត់មានសមត្ថភាពឆ្លើយតបដោយជោគជ័យ ព្រហស្បតិ ខ្លួនឯងពេលកំពុងជជែក។ គាត់គឺជាមេនៃទស្សនវិជ្ជា សន្ខ្យ និង យោគ ជាអ្នកប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយវិទ្យាសាស្រ្តនៃសង្គ្រាម និងសន្ធិសញ្ញា ហើយស្ទាត់ជំនាញក្នុងការទាញសេចក្តីសន្និដ្ឋានដោយការវិនិច្ឆ័យ មិនមែននៅក្នុងចំណេះដឹងផ្ទាល់នោះទេ។ គាត់ដឹងអំពីវិទ្យាសាស្ត្រទាំងប្រាំមួយនៃសន្ធិសញ្ញា សង្គ្រាម យុទ្ធនាការយោធា ការថែរក្សាមុខតំណែងប្រឆាំងនឹងសត្រូវ និងយុទ្ធសាស្រ្តនៃការវាយឆ្មក់ និងបំរុង។ គាត់​ជា​អ្នក​ជំនាញ​គ្រប់​ផ្នែក​នៃ​ការ​សិក្សា។ គាត់ចូលចិត្តសង្គ្រាម និងតន្ត្រី ហើយមិនអាចត្រូវបានគេច្រានចោលដោយវិទ្យាសាស្ត្រ ឬសកម្មភាពណាមួយឡើយ។

សាសនាជេន

[កែប្រែ]

នៅ​ក្នុង​សាសនា​ជេន មាន​នារទសរុប​ចំនួន ៩ នៅ​គ្រប់​វដ្ដ​នៃ ​លោកិយ​វិទ្យា​ជេន ។ [] នារទនៃវដ្ដបច្ចុប្បន្នគឺ ភិមៈ មហាភិមៈ រុទ្រៈ មហារុទ្រ កាល មហាកាល ទុម៌ុខ នារកមុខ និងអធោមុខ។

ឯកសារយោង

[កែប្រែ]

ការដកស្រង់

[កែប្រែ]
  1. Novetzke, Christian Lee (2003). "Divining an Author: The Idea of Authorship in an Indian Religious Tradition". History of Religions 42 (3): 213–242. DOI:10.1086/375037.
  2. ២,០ ២,១ The Illustrated Encyclopedia of Hinduism: N-Z. 2002. p. 461. ល.ស.ប.អ. 978-0-8239-3180-4. https://archive.org/details/illustratedencyc0000loch. 
  3. Guy, Randor (31 July 2010). "Bhaktha Naradar 1942". The Hindu. http://www.hindu.com/mp/2010/07/31/stories/2010073151750700.htm. 
  4. "Srimad Bhagavatam 1.5.1". Bhaktivedanta VedaBase. Archived from the original on 29 August 2022. Retrieved 27 January 2023. {{cite web}}: More than one of |archivedate= and |archive-date= specified (help); More than one of |archiveurl= and |archive-url= specified (help)
  5. (ជាen) Theatres of India: A Concise Companion. 2009. ល.ស.ប.អ. 978-0-19-569917-3. https://books.google.com/books?id=goELAQAAMAAJ&q=Narada+meddling. 
  6. Doniger 1999, p. 550.