ភាពយន្តឡាវ

ភាពយន្តឡាវ វាមានតាំងពីទសវត្សទី ៥០ មកម្ល៉េះ ដែលភាគច្រើនជាភាពយន្តឯកសារដែលផលិតឡើងដើម្បីលើកកម្ពស់ស្នេហាជាតិក្រោមការផលិតរបស់រដ្ឋាភិបាល និង រណសិរ្សស្នេហាជាតិឡាវ ។ រហូតដល់ឆ្នាំ ១៩៨៩ នាយកដ្ឋានភាពយន្តនៃក្រសួងវប្បធម៌មានសិទ្ធិផ្តាច់មុខលើការផលិតខ្សែភាពយន្ត។ ខ្សែភាពយន្តប្រវែងដំបូងដែលផលិតបន្ទាប់ពីរបបរាជានិយមត្រូវបានដួលរលំគឺ រឿង Gun Voice from the Plain of Jars ដែលដឹកនាំរឿងដោយ សមចិត ភូលសេណា (Somchith Pholsena) ក្នុងឆ្នាំ ១៩៨៣ ប៉ុន្តែការចេញផ្សាយរបស់វាត្រូវបានរារាំងដោយការត្រួតពិនិត្យ។  បន្ទាប់ពីឆ្នាំ ១៩៨៩ ក្រុមហ៊ុនរដ្ឋជាច្រើនត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យដំណើរការ ប៉ុន្តែភាពជោគជ័យមានកម្រិត។  តាមពិតទៅ ដោយសរសេរនៅឆ្នាំ ១៩៩៥ សម អុឆ ស៊ូធិផុញ (Som Ock Southiponh) បានអះអាងថា "រោងកុនឡាវមិនមានទេ"។ នៅក្នុងសតវត្សរ៍ទី ២១ រដ្ឋាភិបាលបានអនុញ្ញាតឱ្យមានការសហការផលិតជាមួយក្រុមហ៊ុនបរទេស ដែលបានបង្កើតរោងកុនឡាវសម័យទំនើបប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព។ នៅឆ្នាំ ២០០៨ រឿងសៈបាយឌីហ្លួងព្រះបាង គឺជាខ្សែភាពយន្តពាណិជ្ជកម្មដំបូងគេដែលថតនៅក្នុងប្រទេសឡាវចាប់តាំងពីឆ្នាំ ១៩៧៥។ វាត្រូវបានដឹកនាំរឿងដោយអ្នកដឹកនាំរឿងជនជាតិថៃ រួមជាមួយជនជាតិខ្មែរក្នុងស្រុកម្នាក់ដែលធ្លាប់ធ្វើការឱ្យនាយកដ្ឋានភាពយន្តរដ្ឋាភិបាល។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ភាពយន្តឡាវមានការអភិវឌ្ឍយឺតយ៉ាវជាងបណ្ដាប្រទេសជិតខាងរបស់ខ្លួន ដោយសារ សង្គ្រាមស៊ីវិល និង ការដួលរលំរបបរាជានិយមឡាវ ។