พระเจ้ากะยอฉะวาที่ 1 แห่งปี้นยะ
หน้าตา
| พระเจ้ากะยอฉะวาที่ 1 แห่งปี้นยะ ငါးစီးရှင် ကျော်စွာ | |
|---|---|
งะซี่ชีนนะ | |
| กษัตริย์แห่งปี้นยะ | |
| ครองราชย์ | 29 มีนาคม ค.ศ. 1344 – 12 ธันวาคม ค.ศ. 1350 |
| ก่อนหน้า | สีตู (ผู้สำเร็จราชการแทน) |
| ต่อไป | พระเจ้ากะยอฉะวาที่ 2 |
| อุปราชแห่งปีนแล | |
| ครองราชย์ | ป. กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1325 – 29 มีนาคม ค.ศ. 1344 |
| ราชาภิเษก | 7 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1313 |
| ก่อนหน้า | ตนเอง (เจ้าเมือง) |
| ต่อไป | นรธา (เจ้าเมือง) |
| เจ้าเมืองปีนแล | |
| ครองราชย์ | 7 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1313 – ป. กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1325 |
| ราชาภิเษก | 7 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1313 |
| ก่อนหน้า | พระเจ้าสีหตู (ปกครองร่วม) |
| ต่อไป | ตนเอง (อุปราช) |
| ประสูติ | ค.ศ. 1299 วันจันทร์ ปี 661 ME ปีนแล, มยีนไซ่ง์ |
| สวรรคต | 12 ธันวาคม ค.ศ. 1350 (51 พรรษา) วันอาทิตย์ ขึ้น 14 ค่ำ เดือนปยาโต ปี 712 ME ปี้นยะ, อาณาจักรปี้นยะ |
| ชายา | อตุลจันทาเทวี มเวแมดอ |
| พระราชบุตร | อูซะนาที่ 2 กะยอฉะวาที่ 2 นะระตู |
| ราชวงศ์ | มยีนไซ่ง์ |
| พระราชบิดา | พระเจ้าสีหตู |
| พระราชมารดา | มิสออู |
| ศาสนา | พุทธเถรวาท |
พระเจ้ากะยอฉะวาที่ 1 แห่งปี้นยะ (พม่า: ငါးစီးရှင် ကျော်စွာ, ออกเสียง: [ŋázíʃɪ̀ɰ̃ tɕɔ̀zwà]; แปลตรงตัว 'พระเจ้าห้าช้างเผือก'; ค.ศ. 1299–1350)[1] เป็นกษัตริย์แห่งปี้นยะ ระหว่างปี ค.ศ. 1344–1350 รัชสมัยหกปีของพระองค์ได้ฟื้นฟูความเป็นเอกภาพทางใต้ของพม่าตอนบนได้ชั่วครู่ แม้ว่าอำนาจของพระองค์เหนือข้าราชบริพารที่อยู่ใต้สุดจะเป็นเพียงในนามเท่านั้น พระองค์สิ้นพระชนม์กะทันหันในปี ค.ศ. 1350 และได้รับการยกย่องให้เป็นนะหลวง ตนหนึ่งของพม่า ในชื่อ งะซี่ชีนนะ[2]