ข้ามไปเนื้อหา

รัฐสมาชิกองค์การความร่วมมืออิสลาม

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
รัฐสมาชิกขององค์การฯ แสดงด้วยสีเขียว รัฐสังเกตการณ์แสดงด้วยสีน้ำเงิน และรัฐที่ถูกคัดค้านแสดงด้วยสีแดง

องค์การความร่วมมืออิสลามที่ก่อตั้งเมื่อ พ.ศ. 2512 มีสมาชิกทั้งหมด 57 ประเทศ โดยมี 56 ประเทศเป็นสมาชิกสหประชาชาติ ประเทศที่มีประชากรมุสลิมจำนวนหนึ่งได้เข้าเป็นรัฐสังเกตการณ์ เช่น ไทย, แอฟริกากลางและรัสเซีย ในขณะที่บางรัฐเช่น อินเดีย และเอธิโอเปีย ไม่ได้เป็นสมาชิก

รัฐสมาชิก

[แก้]
ทวีป
แอฟริกา เอเชีย ยุโรป อเมริกาใต้ ข้ามทวีป
รัฐสมาชิก
 เข้าร่วม
 ประชากร
 พื้นที่ (km²)
 ภาษา
 หมายเหตุ
 อัฟกานิสถาน – สาธารณรัฐอิสลามอัฟกานิสถาน พ.ศ. 2512 25,500,100 [1] 652,230 ภาษาดารีเปอร์เซีย
ภาษาปาทาน		 ถูกระงับสมาชิกภาพระหว่าง พ.ศ. 2523 - มีนาคม พ.ศ. 2532
 แอลจีเรีย – สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนแอลจีเรีย พ.ศ. 2512 38,700,000 [1] 2,381,741 ภาษาอาหรับ
 ชาด – สาธารณรัฐชาด พ.ศ. 2512 13,211,000 [1] 1,284,000 ภาษาอาหรับ
ภาษาฝรั่งเศส
 อียิปต์ – สาธารณรัฐอาหรับอียิปต์ พ.ศ. 2512 86,748,100 [1] 1,002,450 ภาษาอาหรับ สมาชิกภาพถูกระงับหลังจากลงนามในสนธิสัญญาสันติภาพกับอิสราเอลระหว่าง พฤษภาคม พ.ศ. 2522 - มีนาคม พ.ศ. 2527[2]
 กินี – สาธารณรัฐกินี หรือ Guinea-Conakry พ.ศ. 2512 10,824,200 [1] 245,857 ภาษาฝรั่งเศส
 อินโดนีเซีย – สาธารณรัฐอินโดนีเซีย พ.ศ. 2512 252,164,800 [1] 1,904,569 ภาษาอินโดนีเซีย อินโดนีเซียมี 5 จังหวัดที่มีสถานะปกครองตนเองคือ: จังหวัดอาเจะฮ์, จาการ์ตา, เขตพิเศษยอร์กยาการ์ตา จังหวัดปาปัว และ จังหวัดปาปัวตะวันตก
 อิหร่าน – สาธารณรัฐอิสลามอิหร่าน พ.ศ. 2512 77,557,000 [1] 1,648,195 ภาษาเปอร์เซีย
 จอร์แดน – ราชอาณาจักรฮัชไมต์จอร์แดน พ.ศ. 2512 6,602,960 [1] 89,342 ภาษาอาหรับ
 คูเวต – รัฐคูเวต พ.ศ. 2512 3,065,850 [1] 17,818 ภาษาอาหรับ
 เลบานอน – สาธารณรัฐเลบานอน พ.ศ. 2512 4,966,000 [1] 10,452 ภาษาอาหรับ
 ลิเบีย – รัฐลิเบีย พ.ศ. 2512 6,253,000 [1] 1,759,540 ภาษาอาหรับ ลิเบียมีเขตที่ประกาศปกครองตนเอง:[3]
 มาเลเซีย มาเลเซีย พ.ศ. 2512 30,180,000 [1] 330,803 ภาษามลายู
 มาลี – สาธารณรัฐมาลี พ.ศ. 2512 15,768,000 [1] 1,240,192 ภาษาฝรั่งเศส
 มอริเตเนีย – สาธารณรัฐอิสลามมอริตาเนีย พ.ศ. 2512 3,461,041 [1] 1,030,700 ภาษาอาหรับ
 โมร็อกโก – ราชอาณาจักรโมร็อกโก พ.ศ. 2512 33,309,400 [1] 446,550 ภาษาทามาไซต์
ภาษาอาหรับ		 โมร็อกโกกล่าวอ้างสิทธิเหนือ สะฮาราตะวันตก และเข้าควบคุมพื้นที่ส่วนใหญ่ ซึ่งถูกโต้แย้งโดย สาธารณรัฐประชาปไตยอาหรับซาราวี
 ไนเจอร์ – สาธารณรัฐไนเจอร์ พ.ศ. 2512 17,138,707 [1] 1,267,000 ภาษาฝรั่งเศส
 ปากีสถาน – สาธารณรัฐอิสลามปากีสถาน พ.ศ. 2512 188,020,000 [1] 881,912 ภาษาอังกฤษ
ภาษาอูรดู		 ปากีสถานมีข้อพิพาทกับอินเดียในสิทธิเหนือรัฐชัมมูและกัษมีระ และเข้าไปครอบครองกัษมีระในการปกครองของปากีสถาน แต่ไม่ได้เรียกร้องส่วนหนึ่งส่วนใดอย่างชัดเจน[4][5] แทนที่จะถือว่าเป็นดินแดนพิพาท[6][7] มีดินแดนที่มีการบริหารแยกไปจากปากีสถานส่วนใหญ่
 ปาเลสไตน์ – รัฐปาเลสไตน์ [8]
พ.ศ. 2512[9] 4,420,549 [1] 6,220 ภาษาอาหรับ The declared State of Palestine has received diplomatic recognition from แม่แบบ:Numrec states.[10] ดินแดนที่กล่าวอ้างไม่มีอาณาเขตชัดเจนและไม่มีอำนาจปกครอง[11] องค์การบริหารแห่งชาติปาเลสไตน์ เป็นหน่วยบริหารภายในที่เกิดขึ้นตามข้อตกลงออสโลซึ่งจัดตั้งเชตปาเลสไตน์ที่มีอำนาจจำกัด ในความสัมพันธ์กับนานาชาติ ตัวแทนปาเลสไตน์คือ องค์การปลดปล่อยปาเลสไตน์ ปาเลสไตน์เป็นสมาชิกของยูเนสโก [12] และเป็นรัฐสังเกตการณ์ของสหประชาชาติ
 ซาอุดีอาระเบีย – ราชอาณาจักรซาอุดิอาระเบีย พ.ศ. 2512 29,994,272 [1] 2,149,690 ภาษาอาหรับ
 เซเนกัล – สาธารณรัฐเซเนกัล พ.ศ. 2512 12,873,601 [1] 196,722 ภาษาฝรั่งเศส
 โซมาเลีย – สหพันธ์สาธารณรัฐโซมาเลีย พ.ศ. 2512 10,806,000 [1] 637,657 ภาษาอาหรับ
ภาษาโซมาลี
 ซูดาน –สาธารณรัฐซูดาน พ.ศ. 2512 37,289,406 [1] 1,886,068 ภาษาอาหรัล
ภาษาอังกฤษ
 ตูนิเซีย – สาธารณรัฐตูนีเซีย พ.ศ. 2512 10,886,500 [1] 163,610 ภาษาอาหรับ
 ตุรกี – สาธารณรัฐตุรกี พ.ศ. 2512 76,667,864 [1] 783,562 ภาษาตุรกี มีพื้นที่คาบเกี่ยวระหว่างยุโรปกับเอเชียตะวันตก
 เยเมน – สาธารณรัฐเยเมน พ.ศ. 2512 25,235,000 [1] 527,968 ภาษาอาหรับ
 บาห์เรน –ราชอาณาจักรบาห์เรน พ.ศ. 2513 1,234,571 [1] 765 ภาษาอาหรับ
 โอมาน – รัฐสุลต่านโอมาน พ.ศ. 2513 4,020,000 [1] 309,500 ภาษาอาหรับ
 กาตาร์ – รัฐกาตาร์ พ.ศ. 2513 2,174,035 [1] 11,586 ภาษาอาหรับ
 ซีเรีย – สาธารณรัฐอาหรับซีเรีย พ.ศ. 2513 21,987,000 [1] 185,180 ภาษาอาหรับ รัฐบาลผสมแห่งชาติเพื่อการปฏิวัติซีเรียและกองทัพฝ่ายค้านเป็นตัวแทนของประชาชนซีเรียโดยสมาชิกสหประชาชาติ 20 ประเทศ ได้จัดตั้ง รัฐบาลชั่วคราวซีเรีย เพื่อปกครองพื้นที่ที่ยึดครองได้ระหว่าง สงครามกลางเมืองซีเรีย

ซีเรียมีดินแดนที่ประกาศปกครองตนเอง:

ระงับสมาชิกภาพในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2555 ระหว่าง สงครามกลางเมืองซีเรีย.[13]

 สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ พ.ศ. 2514 9,446,000 [1] 83,600 ภาษาอาหรับ
 เซียร์ราลีโอน – สาธารณรัฐเซียร์ราลีโอน พ.ศ. 2515 6,190,280 [1] 71,740 ภาษาอังกฤษ
 บังกลาเทศ – สาธารณรัฐประชาชนบังกลาเทศ พ.ศ. 2517 156,569,000 [1] 147,570 ภาษาเบงกอล
 กาบอง – สาธารณรัฐกาบอง พ.ศ. 2517 1,711,000 [1] 267,668 ภาษาฝรั่งเศส
 แกมเบีย – สาธารณรัฐแกมเบีย พ.ศ. 2517 1,882,450 [1] 11,295 ภาษาอังกฤษ
 กินี-บิสเซา –สาธารณรัฐกินีบิสเซา พ.ศ. 2517 1,746,000 [1] 36,125 ภาษาโปรตุเกส
 ยูกันดา – สาธารณรัฐยูกันดา พ.ศ. 2517 35,357,000 [1] 241,550 ภาษาอังกฤษ
ภาษาสวาฮิลี
 บูร์กินาฟาโซ บูร์กินาฟาโซ เดิมใช้ชื่อว่าอับเปอร์วอลตาจนถึง พ.ศ. 2527 พ.ศ. 2518 35,357,000 [1] 241,550 [ภาษาฝรั่งเศส]]
 แคเมอรูน –สาธารณรัฐแคเมอรูน พ.ศ. 2518 35,357,000 [1] 241,550 ภาษาอังกฤษ
ภาษาฝรั่งเศส
 คอโมโรส – สหภาพโกโมโรส พ.ศ. 2519 743,798 [1] 1,862 ภาษาอาหรับ
ภาษาโกโมเรียน
ภาษาฝรั่งเศส
 อิรัก – สาธารณรัฐอิรัก พ.ศ. 2519 36,004,552 [1] 438,317 ภาษาอาหรับ
ภาษาเคิร์ด		 อิรักเป็นสหพันธ์[14] ของรัฐบาลอิรักและเขตปกครองตนเอง:
 มัลดีฟส์ – สาธารณรัฐมัลดีฟส์ พ.ศ. 2519 317,280 [1] 300 ภาษามัลดีฟส์
 จิบูตี – สาธารณรัฐจิบูตี พ.ศ. 2521 886,000 [1] 23,200 ภาษาอาหรับ
ภาษาฝรั่งเศส
 เบนิน –สาธารณรัฐเบนิน เดิมชื่อดาโฮเมย์จนถึง พ.ศ. 2518 1982 9,988,068 [1] 112,622 ภาษาฝรั่งเศส
 บรูไน – บรูไนดารุสซาลาม พ.ศ. 2527 393,162 [1] 5,765 ภาษามลายู
 ไนจีเรีย – สหพันธ์สาธารณรัฐไนจีเรีย พ.ศ. 2529 178,517,000 [1] 923,768 ภาษาอังกฤษ
 อาเซอร์ไบจาน – สาธารณรัฐอาเซอร์ไบจาน พ.ศ. 2534 9,477,100 [1] 86,600 ภาษาอาเซอร์ไบจาน อาเซอร์ไบจานมีเขตปกครองตนเองคือ Nakhchivan และ Nagorno-Karabakh (Dağlıq Qarabağ) ใน Nagorno-Karabakh ได้จัดตั้งรัฐ Nagorno-Karabakh

มีดินแดนอยู่ระหว่างยุโรปและเอเชียตะวันตก

 แอลเบเนีย – สาธารณรัฐแอลเบเนีย พ.ศ. 2535 2,821,977 [1] 28,748 ภาษาอัลเบเนีย
 คีร์กีซสถาน – สาธารณรัฐคีร์กิซสถาน พ.ศ. 2535 5,776,570 [1] 199,951 ภาษาคีร์กิซ
ภาษารัสเซีย
 ทาจิกิสถาน – สาธารณรัฐทาจิกิสถาน พ.ศ. 2535 8,160,000 [1] 143,100 ภาษาทาจิก ทาจิกิสถานมีเขตปกครองตนเอง, Gorno-Badakhshan Autonomous Province.
 เติร์กเมนิสถาน เติร์กเมนิสถาน พ.ศ. 2535 5,307,000 [1] 488,100 ภาษาเติร์กเมน
 โมซัมบิก – สาธารณรัฐโมซัมบิก พ.ศ. 2537 23,700,715 [1] 801,590 ภาษาโปรตุเกส
 คาซัคสถาน – สาธารณรัฐคาซัคสถาน พ.ศ. 2538 17,244,000 [1] 27,249 ภาษาคาซัค
ภาษารัสเซีย		 อยู่ระหว่างยุโรปและเอเชียตะวันตก
 อุซเบกิสถาน –สาธารณรัฐอุซเบกิสถาน พ.ศ. 2538 30,492,800 [1] 447,400 ภาษาอุซเบก อุซเบกิสถานมีเขตปกครองตนเอง:
 ซูรินาม – สาธารณรัฐสุรินาเม พ.ศ. 2539 534,189 [1] 163,820 ภาษาดัตช์
 โตโก – สาธารณรัฐโตโก พ.ศ. 2540 6,993,000 [1] 56,785 ภาษาฝรั่งเศส
 กายอานา –สาธารณรัฐสหกรณ์กายอานา พ.ศ. 2541 784,894 [1] 214,969 ภาษาอังกฤษ
 โกตดิวัวร์ –สาธารณรัฐไอวอรีโคสต์ พ.ศ. 2544 23,202,000 [1] 322,463 ภาษาฝรั่งเศส

รัฐสังเกตการณ์

[แก้]
รัฐสังเกตการณ์
 เข้าร่วม
 ประชากร
 พื้นที่ (km²)
 ภาษา
 หมายเหตุ
 บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา บอสเนียและเฮอร์เซโกวินา พ.ศ. 2537 3,791,622 [1] 51,209 ภาษาบอสเนีย
ภาษาเซอร์เบีย
ภาษาโครเอเชีย		 บอสเนียและเฮอร์เซโกวินาเป็นสหพันธ์ของ:

และ Brčko District มีรัฐบาลปกครองตนเอง

 สาธารณรัฐแอฟริกากลาง สาธารณรัฐแอฟริกากลาง พ.ศ. 2540 4,709,000 [1] 622,984 ภาษาฝรั่งเศส
 ไซปรัสเหนือ – สาธารณรัฐตุรกีแห่งไซปรัสเหนือ พ.ศ. 2522 [15] 294,906 [1] 3,355 ภาษาตุรกี เป็นประเทศที่ได้รับการรับรองจากตุรกีเท่านั้น เป็นรัฐสังเกตการณ์ในองค์การความร่วมมืออิสลามและ Economic Cooperation Organization ไซปรัสเหนือถูกกล่าวอ้างว่าเป็นดินแดนทั้งหมดของสาธารณรัฐไซปรัส[16]

เปลี่ยนสถานะใน พ.ศ. 2547[17]

 ไทย – ราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2541 64,456,700 [1] 513,120 ภาษาไทย
 รัสเซีย – สหพันธรัฐรัสเซีย พ.ศ. 2548 146,048,500 [1] 17,125,242 ภาษารัสเซีย รัสเซียได้ปกครองไครเมียในฐานะ:

ข้อตกลงการผนวกไครเมียเข้ากับรัสเซียลงนามโดยตัวแทนจากสาธารณรัฐไครเมีย และสหพันธรัฐรัสเซียเมื่อ 18 มีนาคม พ.ศ. 2557 มีดินแดนทั้งในยุโรปและเอเชีย

รัฐที่ถอนตัว

[แก้]

องค์กรสังเกตการณ์

[แก้]

สถาบันทางอิสลามสังเกตการณ์

[แก้]

องค์กรนานาชาติสังเกตการณ์

[แก้]
องค์กร เข้าร่วม หมายเหตุ
สันนิบาตอาหรับ พ.ศ. 2518
สหประชาชาติ พ.ศ. 2519
Non-Aligned Movement พ.ศ. 2520
สหภาพแอฟริกา พ.ศ. 2520
Economic Cooperation Organisation พ.ศ. 2538
Turkic Council พ.ศ. 2552

ขอเข้าเป็นสมาชิก

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 World Population Clocks 6 July 2014"U.S. & World Population Clocks". Census.gov. 2014-02-17. สืบค้นเมื่อ 2014-02-17.
  2. ↑ "Timeline: Organisation of the Islamic Conference". BBC. สืบค้นเมื่อ 8 July 2013.
  3. ↑ "East Libya declares self-government". Al Jazeera. November 3, 2013. สืบค้นเมื่อ November 5, 2013.
  4. ↑ Constitution of Pakistan, Art. 1.
  5. ↑ Aslam, Tasnim (11 December 2006). "'Pakistan Does Not Claim Kashmir As An Integral Part...'". Outlook India. The Outlook Group.
  6. ↑ Williams, Kristen P. (2001). Despite nationalist conflicts: theory and practice of maintaining world peace. Greenwood Publishing Group. pp. 154–155. ISBN 978-0-275-96934-9.
  7. ↑ Pruthi, R.K. (2001). An Encyclopaedic Survey Of Global Terrorism In 21St Century. Anmol Publications Pvt. Ltd. pp. 120–121. ISBN 978-81-261-1091-9.[ลิงก์เสีย]
  8. ↑ The State of Palestine succeeded the seat of the Palestine Liberation Organization following the 1988 Palestinian Declaration of Independence.
  9. ↑ "OIC member states". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-06-19. สืบค้นเมื่อ 2014-10-02.
  10. ↑ Palestine Liberation Organization. "Road For Palestinian Statehood: Recognition and Admission". Negotiations Affairs Department. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-08-18. สืบค้นเมื่อ 2011-07-28.
  11. ↑ See the following on statehood criteria:
  12. ↑ United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization. "Arab States: Palestine". United Nations. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-01-04. สืบค้นเมื่อ 3 December 2011.
  13. ↑ "Organization of Islamic Cooperation suspends Syria's membership". Al Arabiya. 2012-08-13. สืบค้นเมื่อ 2012-08-13.
  14. ↑ Source: Iraqi constitution เก็บถาวร 2006-07-25 ที่ Archive-It
  15. ↑ OIC observers[ลิงก์เสีย]
  16. ↑ See The World Factbook|Cyprus เก็บถาวร 2018-12-26 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (10 January 2006). Central Intelligence Agency. Retrieved January 17, 2006.
  17. ↑ The Turkish Cypriot community of Cyprus became an OIC “observer community” in 1979 under the name “Turkish Muslim community of Cyprus”. The 31st OIC Meeting of Foreign Ministers which met in Istanbul in June 2004, decided that the Turkish Cypriot Community (represented by the Turkish Republic of Northern Cyprus) will participate in the OIC meetings under the name envisaged in the Annan Plan for Cyprus (i.e. “Turkish Cypriot constituent state of the United Cyprus Republic” or Turkish Cypriot State in short). OIC Official Website เก็บถาวร 2015-09-24 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=รัฐสมาชิกองค์การความร่วมมืออิสลาม&oldid=12063839"