รองประธานาธิบดีสาธารณรัฐประชาชนจีน

	รองประธานาธิบดีสาธารณรัฐประชาชนจีน
อักษรจีนตัวย่อ	中华人民共和国副主席
การถอดเสียง
ภาษาจีนกลางมาตรฐาน
ฮั่นยฺหวี่พินอิน	Zhōnghuá Rénmín Gònghéguó Fùzhǔxí
อักษรจีนตัวย่อ	国家副主席
การถอดเสียง
ภาษาจีนกลางมาตรฐาน
ฮั่นยฺหวี่พินอิน	Guójiā Fùzhǔxí

รองประธานาธิบดี; สาธารณรัฐประชาชนจีน
	中华人民共和国副主席
	ตราแผ่นดิน
	ธงชาติ
	ผู้ดำรงตำแหน่งคนปัจจุบัน; หาน เจิ้ง; ตั้งแต่ 10 มีนาคม ค.ศ. 2023
การเรียกขาน	ท่านรองประธานาธิบดี (副主席); (ไมาเป็นทางการ); ฯพณฯ (阁下); (การทูต)
จวน	จงหนานไห่
ที่ว่าการ	อาคารจงหนานไห่ฝั่งตะวันตก ปักกิ่ง
ผู้เสนอชื่อ	คณะผู้บริหารสูงสุดประจำสภาประชาชนแห่งชาติ
ผู้แต่งตั้ง	สภาประชาชนแห่งชาติ
วาระ	5 ปี, ต่ออายุได้
ตราสารจัดตั้ง	รัฐธรรมนูญจีน
ผู้ประเดิมตำแหน่ง	หลี ยฺเหวียนหง (สมัยสาธารณรัฐ); จู เต๋อ (รูปแบบปัจจุบัน)
สถาปนา	1 มกราคม 1912; 113 ปีก่อน (สมัยสาธารณรัฐ); 27 กันยายน 1954; 71 ปีก่อน (รูปแบบปัจจุบัน)
ยกเลิก	1975–1982

รองประธานาธิบดีจีน มีชื่อย่างเป็นทางการว่า รองประธานาธิบดีสาธารณรัฐประชาชนจีน เป็นผู้ช่วยประธานาธิบดีของสาธารณรัฐประชาชนจีน ผู้แทนรัฐของจีน คล้ายคลึงกับประธานาธิบดีจีน ตำแหน่งรองประธานาธิบดีเป็นตำแหน่งตามพิธีการและไม่มีอำนาจแท้จริงในระบบการเมืองของจีน^[a]

ตำแหน่งนี้มีต้นกำเนิดในสมัยสาธารณรัฐเมื่อหลี ยฺเหวียนหงดำรงตำแหน่งรองประธานาธิบดีคนแรกของจีน ตำแหน่งนี้ในรูปแบบปัจจุบันถูกสถาปนาขึ้นครั้งแรกใน รัฐธรรมนูญ ค.ศ. 1954 โดยมีชื่อเรียกอย่างเป็นทางการในภาษาอังกฤษว่า "รองประธานรัฐ" (state vice chairman) ตำแหน่งรองประธานถูกยกเลิกภายใต้รัฐธรรมนูญ ค.ศ. 1975 พร้อมกับตำแหน่งประธาน จากนั้นได้ถูกนำกลับมาใช้อีกครั้งในรัฐธรรมนูญ ค.ศ. 1982 ตั้งแต่ ค.ศ. 1982 ชื่อตำแหน่งอย่างเป็นทางการในภาษาอังกฤษคือ "รองประธานาธิบดี" (vice president) แม้ชื่อตำแหน่งในภาษาจีนจะยังคงไม่เปลี่ยนแปลง รัฐธรรมนูญฉบับใหม่ระบุว่ารองประธานาธิบดีไม่สามารถดำรงตำแหน่งเกินสองวาระติดต่อกัน อย่างไรก็ตาม การจำกัดวาระดังกล่าวถูกยกเลิกไปใน ค.ศ. 2018

ภายใต้รัฐธรรมนูญปัจจุบัน ประธานาธิบดีดำรงตำแหน่งตามความพอใจของสภาประชาชนแห่งชาติ (NPC) องค์กรนิติบัญญัติ ตามรัฐธรรมนูญ หน้าที่หลักของรองประธานาธิบดีคือการช่วยเหลือประธานาธิบดีในการปฏิบัติหน้าที่ รองประธานาธิบดียังเข้ารับตำแหน่งประธานาธิบดีในกรณีที่ตำแหน่งว่างลงจนกว่าสภาประชาชนแห่งชาติจะเลือกประธานาธิบดีคนใหม่ รองประธานาธิบดีคนปัจจุบันของจีนคือหาน เจิ้ง ซึ่งเข้ารับตำแหน่งเมื่อ 10 มีนาคม ค.ศ. 2023

ประวัติศาสตร์

ตำแหน่งนี้สถาปนาขึ้นครั้งแรกภายใต้รัฐบาลเป่ย์หยางเมื่อหลี ยฺเหวียนหงกลายเป็นรองประธานาธิบดีคนแรกของประเทศเมื่อมีการสถาปนาสาธารณรัฐใน ค.ศ. 1912 ตำแหน่งนี้ถูกยกเลิกใน ค.ศ. 1917 แต่ได้รับการฟื้นฟูขึ้นมาอีกครั้งหลังการสิ้นสุดของรัฐบาลชาตินิยม โดยที่หลี่ จงเหรินได้เป็นรองประธานาธิบดีคนแรกในสมัยปัจจุบันภายใต้รัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐจีน ค.ศ. 1947 ตำแหน่งรองประธานาธิบดีพร้อมกับรัฐบาลของสาธารณรัฐจีนย้ายไปยังไต้หวันใน ค.ศ. 1949 ซึ่งยังคงมีอยู่จนถึงทุกวันนี้

ตำแหน่งของสาธารณรัฐประชาชนจีน ซึ่งเริ่มต้นจากการเป็นรองประธานรัฐ สถาปนาขึ้นครั้งแรกภายใต้รัฐธรรมนูญ ค.ศ. 1954 พร้อมกับตำแหน่งประธาน^[2] ตำแหน่งดังกล่าว พร้อมกับตำแหน่งประธานรัฐ ถูกยกเลิกในรัฐธรรมนูญฉบับใหม่ที่รับรองโดยสภาประชาชนแห่งชาติชุดที่ 4 ใน ค.ศ. 1975 ตำแหน่งนี้ ซึ่งปัจจุบันเรียกว่ารองประธานาธิบดี ได้รับการฟื้นฟูขึ้นในรัฐธรรมนูญ ค.ศ. 1982 พร้อมกับตำแหน่งประธานาธิบดี รัฐธรรมนูญฉบับใหม่กำหนดวาระการดำรงตำแหน่ง โดยระบุว่าประธานาธิบดีและรองประธานาธิบดีไม่สามารถดำรงตำแหน่งเกินสองวาระติดต่อกัน วันที่ 11 มีนาคม ค.ศ. 2018 สมัยประชุมแรกของสภาประชาชนแห่งชาติชุดที่ 13 ด้วยคะแนนเสียงเห็นชอบ 2,958 เสียง, ไม่เห็นชอบ 2 เสียง และงดออกเสียง 3 เสียง ได้ผ่านการแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญที่ยกเลิกข้อจำกัดวาระการดำรงตำแหน่งเดิมสำหรับประธานาธิบดีและรองประธานาธิบดี^[3]

การเลือก

คุณสมบัติ

มาตรา 79 ของรัฐธรรมนูญกำหนดคุณสมบัติสามประการสำหรับการได้รับเลือกตั้งเป็นรองประธานาธิบดี ในการดำรงตำแหน่งรองประธานาธิบดี บุคคลนั้นจะต้อง:

เป็นพลเมืองจีน;
มีสิทธิ์เลือกตั้งและมีสิทธิ์ลงสมัครรับเลือกตั้ง;
มีอายุอย่างน้อย 45 ปี^[4]^{[ต้องการแหล่งข้อมูลที่ไม่ใช่ปฐมภูมิ]}

การเลือกตั้ง

ตามกฎหมายประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยสภาประชาชนแห่งชาติ (NPC) องค์กรสูงสุดแห่งอำนาจรัฐตามรัฐธรรมนูญของจีน รองประธานาธิบดีได้รับการเสนอชื่อโดยคณะผู้บริหารสูงสุดประจำสภาประชาชนแห่งชาติ (NPC Presidium) องค์กรบริหารของสภาฯ^[5]^{[ต้องการแหล่งข้อมูลที่ไม่ใช่ปฐมภูมิ]} อย่างไรก็ตาม การเสนอชื่อนี้เป็นการดำเนินการโดยพรรคคอมมิวนิสต์จีนอย่างมีประสิทธิภาพ โดยการตัดสินใจจะเกิดขึ้นในหมู่ผู้นำพรรค^[6] แม้ในทางทฤษฎีคณะผู้บริหารสูงสุดสามารถเสนอชื่อผู้สมัครรองประธานาธิบดีได้หลายคน ทำให้การเลือกตั้งมีการแข่งขัน แต่ก็มีการเสนอชื่อผู้สมัครเพียงคนเดียวสำหรับตำแหน่งนี้มาโดยตลอด^[6]

หลังการเสนอชื่อ รองประธานาธิบดีจะได้รับเลือกโดยสภาประชาชนแห่งชาติ ซึ่งยังมีอำนาจถอดถอนรองประธานาธิบดีและเจ้าหน้าที่รัฐอื่น ๆ ออกจากตำแหน่งได้ การเลือกตั้งและการถอดถอนจะตัดสินด้วยคะแนนเสียงข้างมาก^[4]^{[ต้องการแหล่งข้อมูลที่ไม่ใช่ปฐมภูมิ]} ระยะเวลาการดำรงตำแหน่งของรองประธานาธิบดีนั้นเท่ากับวาระของสภาประชาชนแห่งชาติ ซึ่งก็คือ 5 ปี^[4] ตั้งแต่ ค.ศ. 2018 รองประธานาธิบดีต้องกล่าว คำสัตย์ปฏิญาณตามรัฐธรรมนูญก่อนเข้ารับตำแหน่ง^[6]

อำนาจและหน้าที่

ตามรัฐธรรมนูญ หน้าที่ของรองประธานาธิบดีรวมถึงการช่วยเหลือประธานาธิบดี และใช้อำนาจและหน้าที่บางส่วนในนามของประธานาธิบดี^[7] รองประธานาธิบดียังเข้ารับตำแหน่งประธานาธิบดีในกรณีที่ตำแหน่งว่างลง จนกว่าสภาประชาชนแห่งชาติจะเลือกประธานาธิบดีคนใหม่^[7] ในกรณีที่ตำแหน่งรองประธานาธิบดีว่างลง สภาประชาชนแห่งชาติจะเลือกรองประธานาธิบดีคนใหม่^[8]

ในทางปฏิบัติ ตำแหน่งรองประธานาธิบดีส่วนใหญ่เป็นเชิงพิธีการ^[9] รองประธานาธิบดีหู จิ่นเทา, เจิง ชิ่งหงและสี จิ้นผิงเคยเป็นสมาชิกคณะกรรมาธิการสามัญประจำกรมการเมืองของพรรคคอมมิวนิสต์จีน (CCP) และสำนักเลขาธิการกลาง องค์กรตัดสินใจหลักของประเทศ โดยทั้งสามคนนี้เคยดำรงตำแหน่งเลขาธิการคนที่หนึ่งของสำนักเลขาธิการควบคู่กัน ซึ่งมีหน้าที่ดูแลกิจการของพรรค

รองประธานาธิบดีอาจมีบทบาทสำคัญในกิจการต่างประเทศ ตัวอย่างเช่น โดยทั่วไปแล้ว รองประธานาธิบดีจะดำรงตำแหน่งในคณะกรรมาธิการกิจการต่างประเทศกลาง (Central Foreign Affairs Commission) องค์กรประสานงานนโยบายของพรรคคอมมิวนิสต์จีน รองประธานาธิบดียังมักดำรงตำแหน่งในคณะผู้นำด้านกิจการฮ่องกงและมาเก๊ากลาง (Central Leading Group on Hong Kong and Macau Affairs) ดังนั้น แม้รองประธานาธิบดีอาจไม่มีอำนาจแท้จริงตามที่ระบุไว้ในรัฐธรรมนูญ แต่ตำแหน่งนี้ก็ยังคงมีความสำคัญและมีเกียรติ ผู้ดำรงตำแหน่งนี้ล้วนเป็นบุคคลที่มีอิทธิพลทางการเมืองในระดับหนึ่ง^{[ต้องการอ้างอิง]}

รายชื่อ

รุ่นผู้นำ

คณะบริหารชุดแรก คณะบริหารชุดที่สอง คณะบริหารชุดที่สาม คณะบริหารหู–เวิน คณะบริหารสี–หลี่/การดำรงตำแหน่งเลขาธิการใหญ่ของสี จิ้นผิง

รัฐบาลประชาชนกลาง (ค.ศ. 1949–1954)

รองประธานคณะรัฐบาลประชาชนกลาง: (ดำรงตำแหน่งร่วมกัน, 1 ตุลาคม ค.ศ. 1949 – 27 กันยายน ค.ศ. 1954)

จู เต๋อ
หลิว เช่าฉี
ซ่ง ชิงหลิง
หลี่ จี้เชิน
จาง หลาน
เกา กั่ง (กระทั่งเขาฆ่าตัวตายในวันที่ 17 สิงหาคม 1954)

รัฐธรรมนูญฉบับที่ 1 (ค.ศ. 1954–1975)

รองประธานสาธารณรัฐประชาชนจีน
รูปภาพ	ชื่อ (เกิด–เสียชีวิต) เขตเลือกตั้ง		ระยะเวลาดำรงตำแหน่ง		สภาประชาชนแห่งชาติ (ชุดที่)	ประธาน
1	จู เต๋อ 朱德 (1886–1976) เสฉวน ไม่แบ่งเขต		27 กันยายน ค.ศ. 1954	27 เมษายน ค.ศ. 1959	1	เหมา เจ๋อตง
1	จู เต๋อ 朱德 (1886–1976) เสฉวน ไม่แบ่งเขต		รองประธานคนแรกของสาธารณรัฐประชาชนจีน
2	ซ่ง ชิ่งหลิง 宋庆龄 (1893–1981) เซี่ยงไฮ้ ไม่แบ่งเขต	ต่ง ปี้อู่ 董必武 (1886–1975) หูเป่ย์ ไม่แบ่งเขต	27 เมษายน ค.ศ. 1959	17 มกราคม ค.ศ. 1975	2 · 3	หลิว เช่าฉี
2	ซ่ง ชิ่งหลิง 宋庆龄 (1893–1981) เซี่ยงไฮ้ ไม่แบ่งเขต	ต่ง ปี้อู่ 董必武 (1886–1975) หูเป่ย์ ไม่แบ่งเขต	ดำรงตำแหน่งรองประธานาธิบดีร่วมกัน
ตำแหน่งว่างเนื่องจากการขึ้นดำรงตำแหน่งและตำแหน่งถูกยกเลิก

รัฐธรรมนูญฉบับที่ 4 (ค.ศ. 1982–ปัจจุบัน)

รองประธานาธิบดีสาธารณรัฐประชาชนจีน
ภาพ	ชื่อ (เกิด–เสียชีวิต) เขตเลือกตั้ง	ระยะเวลาดำรงตำแหน่ง		สภาประชาชนแห่งชาติ (ชุดที่)	ประธานาธิบดี
3	โอลางฮู 乌兰夫 (1906–1988) มองโกเลียใน ไม่แบ่งเขต	18 มิถุนายน ค.ศ. 1983	8 เมษายน ค.ศ. 1988	6	หลี่ เซียนเนี่ยน
3	โอลางฮู 乌兰夫 (1906–1988) มองโกเลียใน ไม่แบ่งเขต	ชาวมองโกลและอดีตประธานเขตปกครองตนเองมองโกเลียใน ดำรงตำแหน่งรองประธานาธิบดีคนแรกภายใต้รัฐธรรมนูญฉบับที่ 4 ของสาธารณรัฐประชาชนจีน
4	หวัง เจิ้น 王震 (1908–1993) ซินเจียง ไม่แบ่งเขต	8 เมษายน ค.ศ. 1988	12 มีนาคม ค.ศ. 1993	7	หยาง ช่างคุน
4	หวัง เจิ้น 王震 (1908–1993) ซินเจียง ไม่แบ่งเขต	ผู้นำกองทัพคอมมิวนิสต์ อาจเป็นที่รู้จักดีที่สุดจากการนำกองทัพปลดปล่อยประชาชนเข้าสู่ซินเจียงเมื่อครั้งสถาปนาสาธารณรัฐประชาชนจีน ในปี 1988 หวังเข้ารับตำแหน่งรองประธานาธิบดีในฐานะตำแหน่งกิตติมศักดิ์ หลังความพยายามที่ไม่สำเร็จในการผลักดันเติ้ง ลี่ฉฺวิน ผู้ซึ่งเป็นสายอนุรักษ์นิยมให้ดำรงตำแหน่งเลขาธิการใหญ่ หวังเป็นรองประธานาธิบดีคนที่สองภายใต้รัฐธรรมนูญฉบับที่ 4 ของสาธารณรัฐประชาชนจีน เขาเสียชีวิตขณะดำรงตำแหน่ง
5	หรง อี้เหริน 荣毅仁 (1916–2005) เซี่ยงไฮ้ ไม่แบ่งเขต	12 มีนาคม ค.ศ. 1993	15 มีนาคม ค.ศ. 1998	8	เจียง เจ๋อหมิน
5	หรง อี้เหริน 荣毅仁 (1916–2005) เซี่ยงไฮ้ ไม่แบ่งเขต	เป็นสมาชิกสมาคมสร้างชาติประชาธิปไตยแห่งประเทศจีน พรรคการเมืองที่ไม่ใช่คอมมิวนิสต์ที่ได้รับการรับรองในประเทศจีน หรงดำรงตำแหน่งเป็นรองประธานาธิบดีคนที่สามภายใต้รัฐธรรมนูญฉบับที่ 4 ของสาธารณรัฐประชาชนจีน
6	หู จิ่นเทา 胡锦涛 (เกิด ค.ศ. 1942) กุ้ยโจว ไม่แบ่งเขต	15 มีนาคม ค.ศ. 1998	15 มีนาคม ค.ศ. 2003	9	เจียง เจ๋อหมิน
6	หู จิ่นเทา 胡锦涛 (เกิด ค.ศ. 1942) กุ้ยโจว ไม่แบ่งเขต	อดีตเลขาธิการพรรคประจำมณฑลกุ้ยโจวและเขตปกครองตนเองทิเบต ดำรงตำแหน่งรองประธานาธิบดีคนที่สี่ภายใต้รัฐธรรมนูญฉบับที่ 4 ของสาธารณรัฐประชาชนจีน ในฐานะรองประธานาธิบดี หูน่าจะเป็นที่รู้จักดีที่สุดจากการจัดการกับผลพวงจากการที่สหรัฐทิ้งระเบิดสถานทูตจีนในเบลเกรด หูเป็นสมาชิกคนแรกของคณะกรรมาธิการสามัญประจำกรมการเมืองที่เข้ารับตำแหน่งนี้นับตั้งแต่มีการประกาศใช้รัฐธรรมนูญฉบับปี 1982 ในปี 2003 หูกลายเป็นรองประธานาธิบดีคนแรกที่ได้ขึ้นเป็นประธานาธิบดี
7	เจิง ชิ่งหง 曾庆红 (เกิด ค.ศ. 1939) เจียงซี ไม่แบ่งเขต	15 มีนาคม ค.ศ. 2003	15 มีนาคม ค.ศ. 2008	10	หู จิ่นเทา
7	เจิง ชิ่งหง 曾庆红 (เกิด ค.ศ. 1939) เจียงซี ไม่แบ่งเขต	ผู้ซึ่งเป็นที่รู้จักในฐานะผู้ช่วยทางการเมืองของเจียง เจ๋อหมิน ดำรงตำแหน่งรองประธานาธิบดีคนที่ห้าภายใต้รัฐธรรมนูญฉบับที่ 4 ของสาธารณรัฐประชาชนจีน เขายังเป็นสมาชิกคณะกรรมาธิการสามัญประจำกรมการเมือง เจิงได้รับการเสียงคัดค้านจำนวนมากผิดปกติในระหว่างการเลือกตั้งรองประธานาธิบดี
8	สี จิ้นผิง 习近平 (เกิด ค.ศ. 1953) เซี่ยงไฮ้ ไม่แบ่งเขต	15 มีนาคม ค.ศ. 2008	14 มีนาคม ค.ศ. 2013	11	หู จิ่นเทา
8	สี จิ้นผิง 习近平 (เกิด ค.ศ. 1953) เซี่ยงไฮ้ ไม่แบ่งเขต	อดีตหัวหน้าพรรคประจำเจ้อเจียง และต่อมาคือเซี่ยงไฮ้ กลายเป็นรองประธานาธิบดีคนที่หกภายใต้รัฐธรรมนูญฉบับที่ 4 ของสาธารณรัฐประชาชนจีน และเป็นรองประธานาธิบดีคนที่สองที่ได้ขึ้นเป็นประธานาธิบดี ทั้งยังเป็นสมาชิกคณะกรรมาธิการสามัญประจำกรมการเมือง
9	หลี่ ยฺเหวียนเฉา 李源潮 (เกิด ค.ศ. 1950) เจียงซู ไม่แบ่งเขต	14 มีนาคม ค.ศ. 2013	17 มีนาคม ค.ศ. 2018	12	สี จิ้นผิง
9		อดีตหัวหน้าพรรคประจำเจียงซู กลายเป็นรองประธานาธิบดีคนที่เจ็ดภายใต้รัฐธรรมนูญฉบับที่ 4 ของสาธารณรัฐประชาชนจีน เขาเป็นสมาชิกกรมการเมือง ในฐานะรองประธานาธิบดี หลี่เป็นตัวแทนของจีนในงานระหว่างประเทศที่มีความสำคัญเชิงสัญลักษณ์หลายครั้ง เช่น รัฐพิธีรำลึกถึงเนลสัน แมนเดลา และรัฐพิธีศพของลี กวนยู
10	หวัง ฉีชาน 王岐山 (เกิด ค.ศ. 1948) หูหนาน ไม่แบ่งเขต	17 มีนาคม ค.ศ. 2018	10 มีนาคม ค.ศ. 2023	13	สี จิ้นผิง
10	หวัง ฉีชาน 王岐山 (เกิด ค.ศ. 1948) หูหนาน ไม่แบ่งเขต	อดีตสมาชิกคณะกรรมาธิการสามัญประจำกรมการเมืองและอดีตเลขาธิการคณะกรรมาธิการตรวจสอบวินัยกลาง – ผู้บังคับใช้กฎหมายปราบปรามการทุจริตสูงสุดของจีน ได้รับเลือกให้ดำรงตำแหน่งรองประธานาธิบดี เห็นได้ชัดว่าเป็นเพราะประสบการณ์ด้านการต่างประเทศของเขา การที่หวังเข้ารับตำแหน่งอีกครั้งทำให้ตำแหน่งรองประธานาธิบดีเป็นตำแหน่งที่มีความสำคัญอย่างยิ่ง
11	หาน เจิ้ง 韩正 (เกิด ค.ศ. 1954) เซี่ยงไฮ้ ไม่แบ่งเขต	10 มีนาคม ค.ศ. 2023	อยู่ในวาระ	14	สี จิ้นผิง
11	หาน เจิ้ง 韩正 (เกิด ค.ศ. 1954) เซี่ยงไฮ้ ไม่แบ่งเขต	อดีตสมาชิกคณะกรรมาธิการสามัญประจำกรมการเมืองและอดีตรองประธานอันดับหนึ่งของคณะมนตรีรัฐกิจ ได้รับเลือกให้ดำรงตำแหน่งรองประธานาธิบดี

ดูเพิ่ม

↑ เถียน, เป่าจฺวิน. 建国后朱德元帅的住房：还不如苏联集体农庄主席. ifeng.com. ฟีนิกซ์นิวมีเดีย. สืบค้นเมื่อ 2018-02-17.
↑ ฉาง, ยฺวี่-หนาน (1956). "ระบบรัฐคอมมิวนิสต์จีนภายใต้รัฐธรรมนูญ 1954". เดอะเจอร์นัลออฟโพลิทิกส์. 18 (3): 520–546. doi:10.2307/2127261. ISSN 0022-3816. JSTOR 2127261. S2CID 154446161.
↑ "จีนอนุมัติ 'การเปลี่ยนแปลงให้ประธานาธิบดีอยู่ในตำแหน่งตลอดชีพ'". บีบีซีนิวส์. 11 มีนาคม 2018. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 มีนาคม 2018. สืบค้นเมื่อ 11 มีนาคม 2018.
1 2 3 "รัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน". สภาประชาชนแห่งชาติ. สืบค้นเมื่อ 1 พฤศจิกายน 2023.
↑ "กฎหมายประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยสภาประชาชนแห่งชาติสาธารณรัฐประชาชนจีน". สภาประชาชนแห่งชาติ. 11 March 2021. สืบค้นเมื่อ 11 มกราคม 2023.
1 2 3 เหลียว, เจ๋อเว่ย์ (2023-03-04). "NPC 2023: จีนเลือกผู้นำประเทศอย่างไรในอีกห้าปีข้างหน้า". NPC Observer (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2023-11-03.
1 2 อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ :0222
↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ :2
↑ มา, โจเซฟิน (10 มีนาคม 2023). "พบกับหาน เจิ้ง ชายผู้เพิ่งได้รับแต่งตั้งเป็นรองประธานาธิบดีคนใหม่ของจีน". เซาท?ไชนามอร์นิงโพสต์. สืบค้นเมื่อ 19 มิถุนายน 2023.

↑ ตามรัฐธรรมนูญ อำนาจส่วนใหญ่ของประธานาธิบดีต้องได้รับการอนุมัติหรือการรับรองจากสภาประชาชนแห่งชาติ โปรดอ่านรัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน มาตรา 80 (ประธานาธิบดีสาธารณรัฐประชาชนจีน โดยอาศัยอำนาจตามการตัดสินใจของสภาประชาชนแห่งชาติและคณะกรรมาธิการสามัญประจำสภาประชาชนแห่งชาติ......)

อ้างอิงผิดพลาด: มีป้ายระบุ <ref> สำหรับกลุ่มชื่อ "lower-alpha" แต่ไม่พบป้ายระบุ <references group="lower-alpha"/> ที่สอดคล้องกัน

[1] เถียน, เป่าจฺวิน. 建国后朱德元帅的住房：还不如苏联集体农庄主席. ifeng.com. ฟีนิกซ์นิวมีเดีย. สืบค้นเมื่อ 2018-02-17.

[:1-3] ฉาง, ยฺวี่-หนาน (1956). "ระบบรัฐคอมมิวนิสต์จีนภายใต้รัฐธรรมนูญ 1954". เดอะเจอร์นัลออฟโพลิทิกส์. 18 (3): 520–546. doi:10.2307/2127261. ISSN 0022-3816. JSTOR 2127261. S2CID 154446161.

[BBC_noTL-4] "จีนอนุมัติ 'การเปลี่ยนแปลงให้ประธานาธิบดีอยู่ในตำแหน่งตลอดชีพ'". บีบีซีนิวส์. 11 มีนาคม 2018. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 มีนาคม 2018. สืบค้นเมื่อ 11 มีนาคม 2018.

[:022-5] 1 2 3 "รัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน". สภาประชาชนแห่งชาติ. สืบค้นเมื่อ 1 พฤศจิกายน 2023.

[6] "กฎหมายประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยสภาประชาชนแห่งชาติสาธารณรัฐประชาชนจีน". สภาประชาชนแห่งชาติ. 11 March 2021. สืบค้นเมื่อ 11 มกราคม 2023.

[:82-7] 1 2 3 เหลียว, เจ๋อเว่ย์ (2023-03-04). "NPC 2023: จีนเลือกผู้นำประเทศอย่างไรในอีกห้าปีข้างหน้า". NPC Observer (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2023-11-03.

[:0222-8] 1 2 อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ :0222

[:2-9] อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ :2

[:0-10] มา, โจเซฟิน (10 มีนาคม 2023). "พบกับหาน เจิ้ง ชายผู้เพิ่งได้รับแต่งตั้งเป็นรองประธานาธิบดีคนใหม่ของจีน". เซาท?ไชนามอร์นิงโพสต์. สืบค้นเมื่อ 19 มิถุนายน 2023.

[2] ตามรัฐธรรมนูญ อำนาจส่วนใหญ่ของประธานาธิบดีต้องได้รับการอนุมัติหรือการรับรองจากสภาประชาชนแห่งชาติ โปรดอ่านรัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน มาตรา 80 (ประธานาธิบดีสาธารณรัฐประชาชนจีน โดยอาศัยอำนาจตามการตัดสินใจของสภาประชาชนแห่งชาติและคณะกรรมาธิการสามัญประจำสภาประชาชนแห่งชาติ......)

[1]

[a]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]