Перайсці да зместу

Алесь Мікалаевіч Карлюкевіч

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Алесь Мікалаевіч Карлюкевіч
Міністр інфармацыі Беларусі
28 верасня 2017 — 4 чэрвеня 2020
Прэзідэнт Аляксандр Лукашэнка
Кіраўнік урада Андрэй Кабякоў
Сяргей Румас
Папярэднік Лілія Ананіч
Пераемнік Ігар Луцкі
Нараджэнне 6 студзеня 1964(1964-01-06) (61 год)
Член у
Адукацыя
Дзейнасць публіцыстыка[1], літаратуразнаўства[1], рэгіяналістыка[d][1], палітыка[1] і прапаганда
Месца працы
Узнагароды
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Але́сь Карлюке́віч, поўнае імя Алякса́ндр Мікала́евіч Карлюке́віч (нар. 6 студзеня 1964, в. Зацітава Слабада, Пухавіцкі раён, Мінская вобласць) — беларускі краязнавец, літаратуразнавец, журналіст, дзяржаўны службовец, прапагандыст рэжыму Лукашэнкі[2].

Міністр інфармацыі Рэспублікі Беларусь (2017—2020). Старшыня Саюза пісьменнікаў Беларусі (з 2022).

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Бацька — Мікола Карлюкевіч, рабочы ў калгасе рабочым, маці — па нараджэнні Ладуцька, настаўніца малодшых класаў. Выхаваннем Алеся займалася старэйшая на 5 гадоў сястра Людміла[3]. У пачатковую школу Алесь Карлюкевіч хадзіў у Зацітавай Слабадзе, сярэднюю скончыў у Пухавічах.

Скончыў аддзяленне журналістыкі Львоўскага вышэйшага ваенна-палітычнага вучылішча (1985) і Акадэмію кіравання пры Прэзідэнце Рэспублікі Беларусь (2002). У 1981—1995 гадах служыў ва Узброеных Сілах СССР і Рэспублікі Беларусь. Працаваў у газетах «Звязда» (1995—1998), галоўным рэдактарам «Чырвонай змены» (1998—2002), супрацоўнікам «Советской Белоруссии» (2002—2006). У 2006—2011 гадах дырэктар рэдакцыйна-выдавецкай установы «Літаратура і мастацтва». Адначасова ў 2009—2011 гадах галоўны рэдактар газеты «Літаратура і мастацтва», што ўваходзіла ў склад названай установы.

8 лістапада 2011 года прызначаны галоўным рэдактарам газеты «Звязда». З лістапада 2012 года — адначасова выканаўца абавязкаў, са снежня 2012 — дырэктар-галоўны рэдактар выдавецкага дома «Звязда». З кастрычніка 2011 года адначасова старшыня Мінскага абласнога аддзялення Саюза пісьменнікаў Беларусі (да 2016 года)[4].

15 снежня 2016 года стаў намеснікам міністра інфармацыі Беларусі, 28 верасня 2017 года — міністрам інфармацыі Рэспублікі Беларусь[5]. Звольнены з пасады міністра 4 чэрвеня 2020 года. З ліпеня 2020 года — галоўны рэдактар часопіса «Беларуская думка»[6].

20 жніўня 2020 года зноў прызначаны галоўным рэдактарам газеты «Звязда» і дырэктарам выдавецкага дома «Звязда»[7][8].

Член Беларускага саюза журналістаў і Саюза пісьменнікаў Беларусі. 22 сакавіка 2022 года на з’ездзе Саюза пісьменнікаў Беларусі Аляксандр Карлюкевіч абраны старшынёй пісьменніцкай арганізацыі[9]. Пры старшынстве Алеся Карлюкевіча аддзелам секцыі публіцыстыкі Саюза пісьменнікаў Беларусі прызначаны кіраваць прапагандыст Андрэй Мукавозчык[10]. Са снежня 2024 года дырэктар выдавецтва «Беларусь»[11].

У студзені 2025 года, напярэдадні перавыбараў Аляксандра Лукашэнкі, была прэзентавана кніга пра Лукашэнку «Наш Президент», аўтарамі якой выступілі Алесь Карлюкевіч, Аляксандр Радзькоў, Наталля Эйсмант, Уладзімір Пярцоў[12]. Кніга стала працягам пабудовы культу асобы Лукашэнкі[13][2][14].

Творчасць

[правіць | правіць зыходнік]

Аўтар шэрагу краязнаўчых кніг. У тым ліку:

  • «Вяртанне да… Беларусі» (1994)
  • «За Цітаўкаю — Слабада» (1997)
  • «Літаратурная карта Пухаўшчыны» (1998)
  • «Далёкія і блізкія суродзічы» (1999)
  • «Ігуменскі блакнот» (2000)
  • «Рэкі і азёры ў паэзіі Рыгора Барадуліна» (2000)
  • «І векавечны толькі край» (2000)
  • «Ад зямлі, якая нарадзіла ці натхняе» (2001)
  • «Былое маё ажывае» (2002)
  • «Блонь» (2007, у сааўтарстве з Б. Зубкоўскім)
  • «Зацітава Слабада» (2007)
  • «Сцежкамі Ігуменшчыны» (2008)
  • «Старонкі радзімазнаўства: Мясціны. Асобы. Краязнаўчыя нарысы» (2013)
  • «Прыгоды Шубуршуна» (2013)
  • «Новыя прыгоды Шубуршуна» (2014)
  • «Братэрства» (2014)
  • «Краязнаўчы рэсурс у вывучэнні беларускай літаратуры» (2015)
  • «Роднымі сцяжынкамі» (2019)
  • «Ігуменскі павет (Падарожжа па родным краі)» (2020)
  • «Навагрудчына. Літаратурнае гняздо Беларусі» (2023)
  • «Наш Президент» (2025, у суаўтарстве з А. Радзьковым, Н. Эйсмант, У. Пярцовым)

Погляды

[правіць | правіць зыходнік]

У красавіку 2019 года ў інтэрв’ю газеце «Народная Воля» выказаўся супраць пашырэння беларускай мовы: «Усе магчымыя меры пашырэння, заканадаўчыя ініцыятывы адносна ўсталявання, кантролю і гэтак далей нічога не прынясуць, акрамя гарачых спрэчак у грамадстве. Моўная рэчаіснасць у Беларусі склалася такая, якая склалася…»[15].

У час выступлення на Пленуме Саюза пісьменнікаў Беларусі ў канцы 2023 года станоўча ацаніў членства ў арганізацыі прапагандысткі рэжыму Лукашэнкі Людмілы Гладкай: «смелая журналістка, смелая жанчына, якая пабывала і ў гарачых кропках, як кажуць, на лініі агню. І, магчыма, дадасць новае разуменне таму, што адбываецца ў свеце, шмат каму, хто заглыбіўся ў паэтычны разгляд адно толькі прыродных з’яў»[16].

Узнагароды

[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. ↑ а б в г Národní autority České republiky Праверана 7 лістапада 2022.
  2. ↑ а б Карлюкевич: книга "Наш Президент" позволяет по-новому взглянуть на историю суверенной Беларуси (руск.). belta.by (20 студзеня 2025). — «"Эти эмоции помогут вам вооружиться другим зрением и увидеть, каких трудов стоит построить страну, как во многом это зависит от личности и какие этапы должна пройти личность, которая во главе этих трудов", — отметил председатель Союза писателей Беларуси.»  Праверана 24 студзеня 2025.
  3. ↑ Алесь Карлюкевіч: “Важна ўвесь час заставацца ў кантэксце” (руск.). Настаўніцкая газета (27 кастрычніка 2018). Праверана 8 студзеня 2024.
  4. ↑ Мінскае абласное аддзяленне ГА «Саюз пісьменнікаў Беларусі» (англ.). oo-spb.by. Праверана 8 студзеня 2024.
  5. ↑ Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь № 351 «Об А. Н. Карлюкевиче» (руск.). Национальный правовой Интернет-портал Республики Беларусь (28 верасня 2017).
  6. ↑ Стала вядома, куды ўладкаваўся на працу былы міністр інфармацыі Алесь Карлюкевіч(недаступная спасылка). baj.by (24 чэрвеня 2020). Архівавана з першакрыніцы 11 красавіка 2021. Праверана 3-2-2021.
  7. ↑ Дырэктарам-галоўным рэдактарам РВУ «Выдавецкі дом «Звязда» прызначаны Аляксандр Карлюкевіч(недаступная спасылка). zviazda.by (20 жніўня 2020). Архівавана з першакрыніцы 7 студзеня 2021. Праверана 3-2-2021.
  8. ↑ Валер Каліноўскі. Пасьля пратэсту ў газэце «Звязда» зноў паставілі рэдактарам Карлюкевіча, экс-міністра інфармацыі. svaboda.org (20 жніўня 2020). Праверана 3-2-2021.
  9. ↑ Старшынёй Саюза пісьменнікаў Беларусі выбраны Аляксандр Карлюкевіч. zviazda.by (22 сакавіка 2022).
  10. ↑ Пра што распавёў Алесь Карлюкевіч на пашыраным Пленуме Саюза пісьменнікаў Беларусі?(недаступная спасылка). zviazda.by (25 снежня 2023). Архівавана з першакрыніцы 6 студзеня 2024. Праверана 2 студзеня 2024.
  11. ↑ Карлюкевич: книга "Наш Президент" позволяет по-новому взглянуть на историю суверенной Беларуси (руск.). belta.by (20 студзеня 2025). Праверана 24 студзеня 2025.
  12. ↑ Эйсмант, Радзькоў, Пярцоў і Карлюкевіч напісалі кнігу пра Лукашэнку «Наш прэзідэнт» . Наша Ніва (20 студзеня 2025). Праверана 24 студзеня 2025.
  13. ↑ Стартовый тираж распродан! В Минске презентовали книгу "Наш Президент" (руск.)(недаступная спасылка). news.by (20 студзеня 2025). — «Александр Радьков, соавтор книги "Наш Президент": "Потенциал этой личности не иссякаем. И это в книге тоже есть. Тут, как мы уходили от пропасти, как формировали экономику, как Президент мучительно переживал, когда оставалось муки на три дня. И как волевыми качествами выводил из этой ситуации, как нам было договариваться с соседями, противостоять вызовам со стороны оппозиции, западному влиянию спецслужб, как надо было выходить с автоматом, потому что цели-то у всех разные. Наша страна привлекательна, перспективна. Для того чтобы сохранить эту идентичность, сохранить наш добробыт, сохранить страну, нужны волевые качества. Надо иногда и с автоматом выйти. Иначе как ты докажешь, что ты за свою страну, за свой народ, и как тогда за тобой этот народ пойдет?"»  Архівавана з першакрыніцы 17 ліпеня 2025. Праверана 24 студзеня 2025.
  14. ↑ "Философия личности". Радьков пояснил концепцию книги "Наш Президент" (руск.). belta.by (20 студзеня 2025). Праверана 24 студзеня 2025.
  15. ↑ Карлюкевіч пра беларусізацыю: Лепш скіраваць сілы на тое, каб беларуская мова ў СМІ была ўнармаванай, правільнай. nashaniva.by (30 красавіка 2019). Архівавана з першакрыніцы 13-5-2019. Праверана 13-5-2019.
  16. ↑ Пра што распавёў Алесь Карлюкевіч на пашыраным Пленуме Саюза пісьменнікаў Беларусі?(недаступная спасылка). zviazda.by (25 снежня 2023). Архівавана з першакрыніцы 6 студзеня 2024. Праверана 2 студзеня 2024.
  17. ↑ Указ Президента Республики Беларусь от 23.08.2021 г. № 322 «Аб узнагароджанні» – Pravo.by (руск.). pravo.by. Праверана 8 студзеня 2024.

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • Карп А. Жывыя паштоўкі // Роднае слова. — 2010, N 5. — С. 111.
  • Марціновіч А. Карлюкевіч Алесь Мікалаевіч // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі: У 6 т. Т. 6. Кн. 2. — Мн.: БелЭН, 2003. — С. 397.
  • Чыгрын С. Па Беларусі з «Радзімазнаўствам». // Маладосць, 2011. — N 11. — С. 72 — 73.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]
q: Алесь Мікалаевіч Карлюкевіч у Вікіцытатніку
commons: Алесь Мікалаевіч Карлюкевіч на Вікісховішчы
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Алесь_Мікалаевіч_Карлюкевіч&oldid=5038933"