Андрыіў-Украінскі

Андрыіў-Украінскі
	Былое сяло
Андрыіў-Украінскі
	укр.: Андріїв-Український; руск.: Андреев-Украинский; польск.: Andrejów Ukraiński
	50°30′27″ пн. ш. 28°40′17″ у. д.HGЯO
Краіна	СССР;
Вобласць	Жытомірская вобласць
Раён	Чэрняхіўскі раён
Сельсавет	Андрыіўскі сельскі савет
Гісторыя і геаграфія
Былое сяло з	29 чэрвеня 1960
Насельніцтва
Насельніцтва	921 чал. (1923);
Паказаць/схаваць карты
	; Андрыіў-Украінскі

Андрыіў-Украінскі (да 1946 года — Андрыіў, таксама Андрыіўка, укр.: Андріїв-Український, Андріїв, руск.: Андреев-Украинский, Андреев, Андреевка, польск.: Andrejów, Andrejówka) — скасаванае сяло Андрыіўскага (укр.) сельскага савета Чэрняхіўскага раёна Жытомірскай вобласці Украінскай ССР. У 1923—1960 годах — адміністрацыйны цэнтр Андрэеўскага (Андрэева-Украінскага) сельськага савета.

Насельніцтва

Згодна з вынікамі перапісу Усерасійскага перапісу насельніцтва 1897 года, агульная колькасць жыхароў складала 606 чалавек, з іх: праваслаўных — 591, мужчын — 303, жанчын — 303^[1].

У 1906 годзе колькасць насельніцтва складала 633 жыхары, двароў — 124^[2], у 1923 годзе — 921 жыхар і 114 двароў^[3].

Гісторыя

У 1628 годзе паселішчам валодаў Стэфан Нямірыч, уносіў падатак з 6 дымоў і 10 убогіх. У 1648 годзе — уласнасць малодшага сына Нямірыча, Стэфана, жанатага на Вайнароўскай^[4]. Успамінаецца ў люстрацыі Кіеўскага ваяводства 1754 года, падымнае плацілі ад 24 двароў^[5].

У канцы 19 стагоддзя — вёска Бэжыўскай (укр.) воласці Жытомірскага павета Валынскай губерні. Ляжала непадалёк ад Чэрняхава, за 31 вярсту ад Жытоміра, на прытоку ракі Трасцяніцы (укр.). Прылічвалася да праваслаўнай парафіі ў Стыртах, за 4 вярсты^[4]^[6].

У 1906 годзе — вёска Бэжыўскай воласці (7-го стана) Жытомірскага павета Валынскай губерні. Адлегласць ад губернскага і павятовага цэнтра г. Жытомір складала 27 вёрст, ад валаснога праўлення ў с. Бэжыў — 10 вёрст. Паштовае аддзяленне — мястэчка Чэрняхіў^[2].

У 1923 годзе ўвайшла ў склад новаўтворанага Андрэеўскага (у 1925—1960 гадах — Андрэева-Украінскі) сельськага савета, які 7 сакавіка 1923 года ўключаны ў склад новастворанага Чэрняхіўскага раёна Жытомірскай (укр.) акругі; адміністрацыйны цэнтр савета^[7]. Размяшчалася за 6 вёрст ад раённага цэнтра Чэрняхіў^[3]. 7 чэрвеня 1946 года атрымала назву Андрыіў-Украінскі.

29 чэрвеня 1960 года далучана да с. Андрыіўка паводле рашэння Жытомірскага аблвыканкама № 683 «Аб аб’яднанні некаторых населеных пунктаў у раёнах вобласці»^[7].

Крыніцы

↑ Населенные места Российской империи в 500 и более жителей с указанием всего наличного в них населения и числа жителей преобладающих вероисповеданий, по данным первой всеобщей переписи населения 1897 г.(руск. дарэф.). Санкт-Петербург: типография "Общественная польза", паровая типо-литография Н.Л. Ныркина. 1905. p. 17.
↑ ^а ^б Андреевъ д. // Список населенных мест Волынской губернии(руск. дарэф.). Жытомір: Волынская губернская типография. 1906. p. 1.
↑ ^а ^б Материалы по административно-территориальному делению Волынской губернии 1923 года(руск.). Жытомір: Волынская губернская административно-территориальная комиссия. 1923. p. 149.
↑ ^а ^б Andrejów 2.) A., al. Andrzejówka… // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XV, cz. 1: Abablewo — Januszowo (польск.). — Warszawa, 1900. — S. 29.
↑ Жамянецкі К. (2015). Тариф подимного податку Київського воєводства 1754 року(польск.). Белая Царква: Пшонківський О. В. p. 131. ISBN 978-617-604-057-6.
↑ Тэадоравіч М. (1888). Историко-статистическое описание церквей и приходов Волынской епархии. ‒ Т. 1: Уезды Житомирский, Новоград-Волынский и Овручский(руск. дарэф.). Пачаіў: Типографія Почаево-Успенской Лавры. p. 94. ISBN 978-617-604-057-6.
↑ ^а ^б Адміністративно-територіальний устрій Житомирщини: 1795-2006: Довідник(укр.). Жытомір: «Волинь». 2007. p. 190, 568. ISBN 966-690-090-4.

Спасылкі

Андрыіў на карце пачатку 20 стагоддзі

[1] Населенные места Российской империи в 500 и более жителей с указанием всего наличного в них населения и числа жителей преобладающих вероисповеданий, по данным первой всеобщей переписи населения 1897 г.(руск. дарэф.). Санкт-Петербург: типография "Общественная польза", паровая типо-литография Н.Л. Ныркина. 1905. p. 17.

[Список-2] а ^б Андреевъ д. // Список населенных мест Волынской губернии(руск. дарэф.). Жытомір: Волынская губернская типография. 1906. p. 1.

[Материалы-3] а ^б Материалы по административно-территориальному делению Волынской губернии 1923 года(руск.). Жытомір: Волынская губернская административно-территориальная комиссия. 1923. p. 149.

[SgKP_II-4] а ^б Andrejów 2.) A., al. Andrzejówka… // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XV, cz. 1: Abablewo — Januszowo (польск.). — Warszawa, 1900. — S. 29.

[5] Жамянецкі К. (2015). Тариф подимного податку Київського воєводства 1754 року(польск.). Белая Царква: Пшонківський О. В. p. 131. ISBN 978-617-604-057-6.

[6] Тэадоравіч М. (1888). Историко-статистическое описание церквей и приходов Волынской епархии. ‒ Т. 1: Уезды Житомирский, Новоград-Волынский и Овручский(руск. дарэф.). Пачаіў: Типографія Почаево-Успенской Лавры. p. 94. ISBN 978-617-604-057-6.

[Довідник-7] а ^б Адміністративно-територіальний устрій Житомирщини: 1795-2006: Довідник(укр.). Жытомір: «Волинь». 2007. p. 190, 568. ISBN 966-690-090-4.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]