Белазорышкі (Дукштаўская сянюнія)
| Вёска | |
| Белазорышкі | |
|---|---|
| літ.: Bielazariškės | |
 | |
| 54°48′37″ пн. ш. 24°53′35″ у. д.HGЯO | |
| Краіна |
 Літва |
| Павет | Віленскі |
| Раён | Віленскі |
| Сянюнія | Дукштаўская |
| Гісторыя і геаграфія | |
| Першае згадванне | XVIII стагоддзе |
| Ранейшыя назвы | Białozoryszki |
| Часавы пояс | UTC+2, летам UTC+3 |
| Насельніцтва | |
| Насельніцтва | 4 чалавекі (2021) |
| Паказаць/схаваць карты | |
  Белазорышкі |
|
Белазорышкі, таксама Біелаза́рышкес[1] (літ.: Bielazariškės) — вёска ў Віленскім раёне Віленскага павета Літвы. Уваходзіць у склад Дукштаўскай сянюніі. Размешчана за 8 км на захад ад Дукштаў, на правым беразе Віліі (Нярыса).
Забудова вёскі выцягнута ўздоўж ракі, хаты звернуты з фасадамі да берага. У пачатку XX ст. паўночнай ускраіне вёскі дзейнічаў паром цераз Вілію[2].
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]Назва звязана з родам Белазораў, якія валодалі гэтымі землямі[3]. У XVIII стагоддзі вёска ўваходзіла ў склад Віленскага павета Віленскага ваяводства Вялікага Княства Літоўскага.
У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай 1795 года тэрыторыя апынулася ў складзе Расійскай імперыі, у Віленскім павеце. Да скасавання прыгоннага права адносілася да маёнтка Айраны[4]. Пасля 1861 года ў Майшагольскай воласці Віленскага павета.
У 1922—1939 гг. вёска Белазорышкі ўваходзіла ў склад гміны Мейшагола Віленска-Троцкага павета Віленскага ваяводства Польскай Рэспублікі[5].
Насельніцтва
[правіць | правіць зыходнік] | |||||
| 1905[6] | 1931[7] | 1959пер.[8] | 1970пер.[8] | 1979пер.[9] | 1989пер.[10] |
|---|---|---|---|---|---|
| 87 | 113 | 48 | 40 | 21 | 6 |
| 2001пер.[11] | 2011пер.[12] | 2021[13] | - | - | - |
| 2 | 2 | 4 | - | - | - |
 | |||||
Славутасці
[правіць | правіць зыходнік]У вёсцы знаходзіцца гарадзішча.
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ Напісанне ў адпаведнасці з ТКП 187-2009 (03150) «Спосабы і правілы перадачы геаграфічных назваў і тэрмінаў Літоўскай Рэспублікі на беларускую мову»
- ↑ Vykintas Vaitkevičius. Neris. 2007 metų ekspedicija. Trečia knyga. Vilnius: Mintis, 2013.
- ↑ SgKP 1881, s. 361.
- ↑ SgKP 1900, s. 132.
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. T. I. Województwo wileńskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1938.
- ↑ Гошкевич И. И. Виленская губернія: Полный списокъ населенныхъ мѣстъ со статистическими данными о каждомъ поселеніи, составленный по оффиціальнымъ свѣдѣниямъ. – Вильна, 1905.
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, tom I: Województwo wileńskie. – Warszawa, Główny urząd statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1938.
- ↑ а б Lietuvos TSR kaimo gyvenamosios vietovės 1959 ir 1970 metais (Visasąjunginių gyventojų surašymų duomenys). Vilnius: Centrinė statistikos valdyba prie Lietuvos TSR Ministrų tarybos, 1974.
- ↑ Lietuvos TSR kaimo gyvenamosios vietovės (1979 metų Visasąjunginio gyventojų surašymo duomenys). Vilnius: Lietuvos TSR Centrinė statistikos valdyba, 1982.
- ↑ Kaimo gyvenamosios vietovės (1989 metų Visuotinio gyventojų surašymo duomenys). Vilnius: Lietuvos Respublikos Statistikos departamentas, 1993.
- ↑ Vilniaus apskrities gyvenamosios vietovės ir jų gyventojai. Vilnius: Statistikos departamentas, 2003.
- ↑ Gyventojai gyvenamosiose vietovėse: Lietuvos Respublikos 2011 metų gyventojų ir būstų surašymo rezultatai. Vilnius: Statistikos departamentas, 2013. Suarchyvuota 2022-04-08.
- ↑ Gyventojai gyvenamosiose vietovėse: Lietuvos Respublikos 2021 metų gyventojų surašymo rezultatai. Vilnius: Statistikos departamentas, 2022.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Białozaryszki // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XV, cz. 1: Abablewo — Januszowo (польск.). — Warszawa, 1900. — S. 132.
- Europa, Ejropa // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom II: Derenek — Gżack (польск.). — Warszawa, 1881. — S. 361.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Белазорышкі (Дукштаўская сянюнія)