Браніслаў Фартунатавіч Вярыга

Браніслаў Фартунатавіч Вярыга
руск.: Бронислав Фортунатович Вериго
Дата нараджэння	14 лютага 1860(1860-02-14)
Месца нараджэння	Ужвальда, Дзвінскі павет, Віцебская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	13 чэрвеня 1925(1925-06-13) (65 гадоў)
Месца смерці	Перм, СССР
Месца пахавання	Архірэйскія могілкі[d]
Грамадзянства	Расійская імперыя  СССР
Дзеці	Magdalina Verigo[d]
Род дзейнасці	фізіёлаг, біёлаг
Навуковая сфера	фізіялогія
Месца працы	Адэскі нацыянальны ўніверсітэт імя І. І. Мечнікава Пермскі дзяржаўны ўніверсітэт Q19615481? Імператарскі Наварасійскі ўніверсітэт Імператарская медыка-хірургічная акадэмія[d] Бястужаўскія курсы[d]
Навуковая ступень	Q96633883? (1888)
Навуковае званне	прафесар
Альма-матар	фізіка-матэматычны факультэт Санкт-Пецярбургскага ўніверсітэта[d] (1882) Ваенна-медыцынская акадэмія імя С. М. Кірава[d] (1886) Імператарскі Санкт-Пецярбургскі ўніверсітэт (1882) Імператарская медыка-хірургічная акадэмія[d] (1886) Віцебская гімназія (1877)
Узнагароды	scientific prize from Russian Academy of Science[d] (1897)

Браніслаў Фартунатавіч Вярыга (14 лютага 1860, сядзіба Ужвальд, Віцебская губерня — 13 чэрвеня 1925) — расійскі фізіёлаг, педагог.

Біяграфія

Скончыў Пецярбургскі ўніверсітэт (1881) і Ваенна-медыцынскую акадэмію (1886). Вучань І. М. Сечанава і І. П. Паўлава. У 1888 г. абараніў доктарскую дысертацыю. Працаваў у лабараторыях Э. Пфлюгера і І. І. Мечнікава. У 1897—1914 гг. прафесар Новарасійскага ўніверсітэта ў Адэсе, з 1917 г. Пермскага ўніверсітэта.

Навуковая дзейнасць

Даследаванні Вярыгі прысвечаны галоўным чынам электрафізіялогіі; адкрыў і апісаў з'яву катоднай дэпрэсіі (працяглае зніжэнне ўзбуджальнасці, якое развіваецца паўторна следам за яе павышэннем у вобласці прыкладання катода). Устанавіў, што гальванічны ток у залежнасці ад сілы і накіраванасці блакіруе або рухальныя, або адчувальныя нервовыя тканкі. Вывучаючы газаабмен у лёгкіх і тканках устанавіў (1892) уплыў О₂ на здольнасць крыві звязваць СО₂ (эфект Вярыгі).

Навуковыя працы

• Соч.: К вопросу о действии на нерв гальванического тока прерывистого и непрерывного. Дисс, СПб, 1888;
• Основы общей биологии, Одесса, 1912; Основы физиологии человека и высших животных, т. 1—2, СПб, 1905—10;
• Zur Frage über die Wirkung des Sauerstoff auf die Kohlensäureausscheidung in den Lungen, «Archiv für die gesammte Physiologie des Menschen und der Thiere», В., 1892, Bd 51 (стр. 321—361).