Перайсці да зместу

Валерый Кавалеўскі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Валерый Кавалеўскі
Валерый Кавалеўскі на канферэнцыі ў Варшаве ў 2022 годзе
Валерый Кавалеўскі на канферэнцыі ў Варшаве ў 2022 годзе
Род дзейнасці дыпламат, палітык
Месца нараджэння
Грамадзянства
Месца працы
Альма-матар
Член у
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Валерый Кавалеўскі — кіраўнік Агенцтва еўраатлантычнага супрацоўніцтва, афіцыйна адкрытага 1 жніўня 2024 года[5][6]. Былы беларускі дыпламат. 9 жніўня 2022 года Святлана Ціханоўская прызначыла яго намеснікам кіраўніка і прадстаўніком па замежных справах у склад Аб’яднанага пераходнага кабінета міністраў Беларусі, які апазіцыйны дэ-факта ўраду Аляксандра Лукашэнкі. Да гэтага Кавалеўскі быў упаўнаважаным у міжнародных справах[7], а затым кіраўніком кабінета прадстаўнікоў у камандзе Ціханоўскай.

Валерый Кавалеўскі нарадзіўся ў вёсцы Беражное на Палессі ў паўднёвай Беларусі ў 1976 годзе, у 1993 годзе скончыў Беражнеўскую сярэднюю школу.[крыніца?]

Кавалеўскі атрымаў ступень спецыяліста (эквівалент бакалаўра) па міжнародных адносінах у Беларускім дзяржаўным універсітэце ў 1998 годзе, скончыў праграму Executive MBA ва Універсітэце імя Казьмінскага ў 2008 годзе і ступень магістра навук у дыпламатычнай службе (MSFS) у Walsh School of Foreign Service у Джорджтаўнскім універсітэце ў 2014 годзе.

З 1998 па 2006 год Кавалеўскі працаваў у Міністэрстве замежных спраў Беларусі. Ён спецыялізаваўся на беларуска-амерыканскіх адносінах, пазней займаўся пытаннямі правоў чалавека ў шматбаковых арганізацыях. У чэрвені 2005 года прадстаўляў Беларусь у Савеце Еўропы ў Страсбургу як дарадца ў аддзеле па правах чалавека дэпартамента па гуманітарным супрацоўніцтве і правах чалавека міністэрства. У верасні 2005 года прадстаўляў міністэрства на пасяджэнні Міжнароднай арганізацыі па міграцыі ў Жэневе.

У 2001—2004 гадах Кавалеўскі быў камандзіраваны ў амбасаду Беларусі ў ЗША як першы сакратар па палітычных пытаннях. У 2002 годзе некаторы час ён выконваў абавязкі часовага паверанага ў справах Беларусі ў ЗША. Кавалеўскі сышоў з дыпламатычнай службы падчас джынсавай рэвалюцыі[крыніца?], калі Лукашэнка застаўся ва ўладзе на трэці тэрмін пасля недэмакратычных прэзідэнцкіх выбараў 2006 года ў Беларусі.

Да прыходу ў каманду Святланы Ціханоўскай у снежні 2020 года Кавалеўскі працаваў у групе Сусветнага банка ў Вашынгтоне. Да гэтага Кавалеўскі быў журналістам-міжнароднікам «Голасу Амерыкі»[8].

Грамадзкая дзейнасць

[правіць | правіць зыходнік]

У 2015 годзе Кавалеўскі быў дырэктарам па стратэгіі і сувязях з грамадскасцю Беларуска-Амерыканскага Задзіночання — найстарэйшай суполкі беларускай дыяспары ў ЗША.

У студзені 2011 года Кавалеўскі быў арыштаваны КДБ Беларусі за падтрымку Андрэя Саннікава, які быў адным з вядучых кандыдатаў у прэзідэнты Беларусі на выбарах 2010 года. Ён правёў 12 сутак адміністрацыйнага арышту ў СІЗА на Акрэсціна і трое сутак у СІЗА КДБ.[9]

16 верасня 2014 года Кавалеўскі ўдзельнічаў у акцыі пратэсту ў Вашынгтоне каля беларускай амбасады з заклікам данесці інфармацыю пра гвалтоўна зніклых у 1999 годзе ў Мінску Віктара Ганчара і Анатоля Красоўскага.

У 2015 годзе Кавалеўскі сцвярджаў, што расійска-беларускае пагадненне аб стварэнні расійскай авіябазы ў Беларусі з’яўляецца парушэннем беларускай Канстытуцыі, супярэчыць жаданням беларусаў і ставіць Беларусь на «лінію канфлікту» паміж Расіяй і Захадам, у той час, калі Расія «стала цалкам прысвяціла сябе небяспечнай геапалітычнай павестцы, якая падрывае міжнародную бяспеку».

Кавалеўскі вярнуўся з ЗША ў Мінск у жніўні 2020 года і ўдзельнічаў у беларускіх пратэстах 2020—2021 гадоў, якія адбыліся пасля спрэчных прэзідэнцкіх выбараў у Беларусі 2020 года. Яго арыштавалі падчас акцыі пратэсту 22 лістапада 2020 года і пратрымалі некалькі дзён. Ён далучыўся да каманды Святланы Ціханоўскай у выгнанні ў Літве ў снежні 2020 году

У лістападзе 2021 года ў Канадзе Кавалеўскі абмяркоўваў беларускую сітуацыю з Amnesty International, The Canadian Press і Halifax International Security Forum.

У ліпені 2022 года, падчас расійскага ўварвання ва Украіну ў 2022 годзе, Кавалеўскі ўзначальваў офіс Ціханоўскай у Кіеве. У тым ліку шукаў рашэнні для праблем беларусаў, якія заставаліся ва Украіне.

Аб’яднаны пераходны кабінет Беларусі

[правіць | правіць зыходнік]

9 жніўня 2022 года Кавалеўскі быў прызначаны ў Аб’яднаны пераходны кабінет — спроба стварэння ўрада ў выгнанні. У кастрычніку Кавалеўскі і Ціханоўская кантактавалі з украінскімі ўладамі датычна супольных дзеянняў супраць поўнага кантролю Расіі над Беларуссю.

Тры з паловай гады Кавалеўскі працавала над пашырэннем міжнародных сувязяў беларускага дэмакратычнага руху. Развіваў адносіны з дэмакратычнымі ўрадамі, міжнароднымі арганізацыямі (Рада Еўропы, ААН, НАТА), вывеў дэмакратычныя сілы на ўдзел у буйных міжнародных форумах (Тыдзень высокага ўзроўню Генеральнай Асамблеі ААН[10][11], Мюнхенская канферэнцыя па бяспецы[12][13], Галіфаксскі форум па бяспецы[14], Стратэгічны форум па бяспецы ў Бледзе (Славенія)[15]).

Кавалеўскі ўдзельнічаў у працы па інстытуцыяналізацыі стасункаў з Радай Еўропы, што прывяло да стварэння Кантактнай групы ў верасні 2022 года[16]. Ён курыраваў запуск і дзейнасць Кансультатыўнай групы Беларусь-ЕС у чэрвені 2023 года[17] і распрацаваў канцэпцыю беларуска-амерыканскага Стратэгічнага дыялогу, распачатага ў Вашынгтоне ў снежні 2023 года[18]. У 2024 годзе ён правёў некалькі раўндаў перамоў з НАТО, якія прывялі да пачатку палітычнага дыялогу дэмакратычнай Беларусі і Альянсу, калі Святлана Ціханоўская сустрэлася з генеральным сакратаром НАТО Енсам Столтэнбэргам і правяла брыфінг у Паўночнаатлянтычнай радзе 7 траўня 2024 году ў Бруселі[19]. Ён таксама падрыхтаваў і прывёў да падпісання Ліста аб намерах супрацоўніцтва з Еўрапарламентам, падпісанага прэзідэнтам Еўрапарламента Рабертай Мецола і Святланай Ціханоўскай 3 траўня 2024 года на Мальце[20]. Кавалеўскі курыраваў міжнародны аспект праекта новага нацыянальнага пашпарта Беларусі. Ён таксама ўдзельнічаў у запуску і распрацоўцы Ацэнкі патрэб дэмакратычнага руху, разгледжанай падчас сустрэч высокапастаўленых службовых асоб у Бруселі ў 2022, 2023, 2024 гадах.

26 чэрвеня Кавалеўскі сышоў з АПК з разыходжанняў па стратэгічных падыходах і тактычных пытаннях[21].

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ https://kyky.org/hero/eks-sotrudnik-mida-kotoryy-dvazhdy-otsidel-v-tyurme-i-brosil-rabotu-v-vashingtone-tenevoy-ministr-tihanovskoy-kovalevskiy-dal-otkrovennoe-intervyu-kyky
  2. ↑ а б в https://web.archive.org/web/20220915063207/https://www.wilsoncenter.org/person/valery-kavaleuski
  3. ↑ https://web.archive.org/web/20221019032030/https://tsikhanouskaya.org/en/events/news/e1e57cee6d4a3a9.html
  4. ↑ https://belsat.eu/news/02-07-2024-kavaleuski-nazvau-supyarechnastsi-z-tsihanouskaj-prychynayu-adyhodu-z-kabinetu
  5. ↑ Агенцтва еўраатлантычнага супрацоўніцтва. euroatlanticagency.org. Праверана 17 жніўня 2024.
  6. ↑ https://x.com/kavaleuski/status/1818977198549659881
  7. ↑ Sviatlana Tsikhanouskaya appoints Valery Kavaleuski as her representative on international affairs / Official web-site of Sviatlana Tsikhanouskaya (англ.). tsikhanouskaya.org. Праверана 30 снежня 2022.
  8. ↑ Валерий Ковалевский - Об авторе - ГОЛОС АМЕРИКИ. www.golosameriki.com. Праверана 17 жніўня 2024.
  9. ↑ Работал в МИД, дважды был в тюрьме, уволился из Всемирного банка: откровенное интервью Валерия Ковалевского — "теневого министра" Тихановской (руск.)(недаступная спасылка). KYKY.ORG. Архівавана з першакрыніцы 27 сакавіка 2023. Праверана 16 студзеня 2023.
  10. ↑ admin. Sviatlana Tsikhanouskaya arrived at the UN headquarters, venue for the 77th UN General Assembly session (англ.). Sviatlana Tsikhanouskaya (19 верасня 2022). Праверана 17 жніўня 2024.
  11. ↑ admin. “I am here to defend Belarusians’ interests”. Sviatlana Tsikhanouskaya arrived at the UN General Assembly (англ.). Sviatlana Tsikhanouskaya (19 верасня 2023). Праверана 17 жніўня 2024.
  12. ↑ admin. Sviatlana Tsikhanouskaya's meetings at the Munich Security Conference (англ.). Sviatlana Tsikhanouskaya (18 лютага 2022). Праверана 17 жніўня 2024.
  13. ↑ admin. Sviatlana Tsikhanouskaya at the Munich Security Conference: “Belarus must leave the CSTO and Union State” (англ.). Sviatlana Tsikhanouskaya (18 лютага 2023). Праверана 17 жніўня 2024.
  14. ↑ admin. Sviatlana Tsikhanouskaya is on a working visit to Canada: meeting with Poroshenko, equipment for volunteer fighters, proposals for US congressmen (англ.). Sviatlana Tsikhanouskaya (21 лістапада 2022). Праверана 17 жніўня 2024.
  15. ↑ admin. Assistance to Belarusians, situation with political prisoners, and cooperation with the EU: Sviatlana Tsikhanouskaya is visiting Austria and Slovenia (англ.). Sviatlana Tsikhanouskaya (28 жніўня 2023). Праверана 17 жніўня 2024.
  16. ↑ admin. Belarusians will have a voice at the Council of Europe: a Contact Group was formed (англ.). Sviatlana Tsikhanouskaya (8 верасня 2022). Праверана 17 жніўня 2024.
  17. ↑ admin. Belarus-EU Consultative Group held its first meeting in Brussels involving EU High Commissioner Josep Borrell (англ.). Sviatlana Tsikhanouskaya (29 чэрвеня 2023). Праверана 17 жніўня 2024.
  18. ↑ al. Belarus–U.S. Strategic Dialogue concluded in Washington (англ.). Sviatlana Tsikhanouskaya (9 снежня 2023). Праверана 17 жніўня 2024.
  19. ↑ oy. Sviatlana Tsikhanouskaya met for first time with NATO Secretary General (англ.). Sviatlana Tsikhanouskaya (7 мая 2024). Праверана 17 жніўня 2024.
  20. ↑ al. Roberta Metsola and Sviatlana Tsikhanouskaya signed Letter of Intent on Cooperation between European Parliament and Belarusian Democratic Forces (англ.). Sviatlana Tsikhanouskaya (3 мая 2024). Праверана 17 жніўня 2024.
  21. ↑ Паважаныя беларускі і беларусы, .... www.facebook.com. Праверана 17 жніўня 2024.
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Валерый_Кавалеўскі&oldid=4915659"