Перайсці да зместу

Віктар Юзафавіч Янчэўскі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Віктар Юзафавіч Янчэўскі
польск.: Wiktor Janczewski
Дата нараджэння 1858
Месца нараджэння
Дата смерці не раней за 1922
Грамадзянства
Адукацыя
Партыя
Род дзейнасці адвакат, палітык
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Віктар Юзафавіч Янчэўскі (1858, Магілёўская губерняне раней за 1922) — польскі землеўдалальнік і палітык, дэпутат Дзяржаўнай думы Расійскай імперыі І склікання ад Мінскай губерні.

Нарадзіўся ў Магілёўскай губерні[1]. Выпускнік гімназіі ў горадзе Ялец Арлоўскай губерні, якую скончыў з залатым медалём. Затым скончыў юрыдычны факультэт Кіеўскага універсітэта са ступенню кандыдата права. З 1883 г. пераехаў у Мінск, дзе служыў прысяжным павераным.

З 1892 г. гласны, пазней старшыня Мінскай гарадской думы. Быў ініцыятарам праектаў па ўраўнаванні правоў польскай і яўрэйскай моў з рускай, па ўстанаўленні ў Мінску ўніверсітэта і рамеснага вучылішча. Адзін з арганізатараў Мінскага гарадскога крэдытнага таварыства, старшыня яго назіральнага камітэта. Быў ініцыятарам заснавання ў Мінску публічнай бібліятэкі, вылучыў на гэта ўласныя сродкі. Перадаў бібліятэцы ў дар каля 1600 тамоў розных твораў на розных мовах[2]. Кіраваў дзейнасцю шэрагу мінскіх гарадскіх камісій.

Падчас рэвалюцыі 1905—1907 гг. узначаліў камісію ў складзе 9 чалавек для падрыхтоўкі петыцыі на імя імператара Мікалая ІІ з прапановамі аб удасканаленні дзяржаўнага ладу Расійскай імперыі, якая пачала дзейнічаць 28 лютага 1905 г. На працягу сакавіка 1905 г. камісія правяла некалькі пасяджэнняў, аднак у далейшым яе праца была спынена паводле рашэння губернскіх уладаў. 6-8 ліпеня 1905 г. прадстаўляў Мінск на усерасійскім з’ездзе земскіх і гарадскіх органаў самакіравання ў Маскве, працаваў у камісіях па ўскраінным пытанні, па пытанні аб выпрацоўцы праекта выбарчага закона. Увайшоў у склад Канстытуцыйна-дэмакратычнай партыі народнай свабоды, у красавіку 1905 г. арганізаваў і узначаліў аддзяленне партыі ў Мінску.

14 красавіка 1906 г. абраны ў Дзяржаўную думу I склікання ад агульнага складу выбаршчыкаў Мінскага губернскага выбарчага сходу. Уваходзіў у канстытуцыйна-дэмакратычную фракцыю і ў Краёвае кола Літвы і Русі. Уваходзіў у камісію па выкананні дзяржаўнага роспісу даходаў і выдаткаў. Удзельнічаў у дэбатах па законапраекце «Аб недатыкальнасці асобы». Пакінуў свой подпіс пад «Выбаргскай адозвай», выдадзенай 9 (22) ліпеня 1906 г. шэрагам дэпутатаў у знак пратэсту супраць пасля разгону І Дзяржаўнай думы, у якой грамадства заклікалася да пасіўнага супраціўлення царскай уладзе (адмова ад выплаты падаткаў, выканання вайсковай павіннасці).

Падчас Першай сусветнай вайны намеснік старшыні Мінскага Саюза гарадоў[3]. Пасля Лютаўскай рэвалюцыі 1917 года абраны членам Мінскага камітэта грамадскай бяспекі, адыграў вялікую ролю ў стварэнні міліцыі горада, для чаго часта сустракаўся з яе кіраўніком М. В. Фрунзе[4]. 12-15 жніўня 1917 года ўдзельнічаў у працы Дзяржаўнай нарады ў Маскве. У 1919—1920 гады быў членам Мінскага аддзела польска-беларускага таварыства[4]. Далейшы лёс і дата смерці невядомыя.

Цікавыя факты

[правіць | правіць зыходнік]

Захаваўся дакумент, што 7 чэрвеня 1891 года Янчэўскі звярнуўся ў Мінскую гарадскую ўправу з просьбай аб прадастаўленні яму зямельнага ўчастка для будаўніцтва двухпавярховага каменнага будынка па фасадзе на 8 вокнаў па вуліцы Петрапаўлаўскай (цяпер вуліца Энгельса). Менавіта ў былым асабняку Янчэўскага знаходзілася рэзідэнцыя генеральнага камісара Беларусі Вільгельма Кубэ. У 1976 годзе спусцелы асабняк быў узарваны[4].