Джоэль Мокір
| Джоэль Мокір | |
|---|---|
| англ.: Joel Mokyr | |
| | |
| Дата нараджэння | 26 ліпеня 1946[1] (79 гадоў) |
| Месца нараджэння | |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | гісторык эканомікі, выкладчык універсітэта, эканаміст |
| Навуковая сфера | эканамічная гісторыя[d] |
| Месца працы | |
| Альма-матар | |
| Навуковы кіраўнік | John C.H. Fei[d][4] і William N. Parker[d][4] |
| Член у | |
| Узнагароды |
грант Гугенхайма (1980) прэмія Бальцана[d] (2015) honorary doctorate from University of Lyon-II[d] (16 лістапада 2023) |
Джоэль Мокір (англ.: Joel Michael Mokyr, іўр.: יואל מיכאל מוקיר, пры нараджэнні Мок (нідэрл.: Joël Michael Mok); нар. 26 ліпеня 1946[1], Лейдэн, Паўднёвая Галандыя[2]) — ізраільскі і амерыканскі гісторык эканомікі. Доктар філасофіі (1974), прафесар Паўночна-Заходняга і Тэль-Авіўскага ўніверсітэтаў. Лаўрэат прэмій Хейнекена (2006) і Бальцана (2015). Clarivate Citation Laureate (2021). Лаўрэат Прэміі па эканоміцы памяці Альфрэда Нобеля (2025).
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Нарадзіўся ў сям’і галандскіх яўрэяў, якія перажылі Халакост. Яго бацька Саламон Мок (нідэрл.: Salomon Mok; 1902, Амстэрдам — 1948, Утрэхт) памёр, калі яму споўніўся год; выхоўваўся маці Гондай Мары (Левіяй) Якабс (нідэрл.: Gonda Marie Jakobs; 1909, Амстэрдам — 1988, Хайфа) у Хайфе. У 1968 годзе атрымаў ступень бакалаўра ў галіне эканомікі і гісторыі ў Яўрэйскім універсітэце. Атрымаў ступені магістра (1972, эканоміка) і доктара філасофіі (1974, эканоміка) у Ельскім універсітэце.
У 1974 годзе пачаў выкладаць у Паўночна-Заходнім універсітэце. Цяпер там прафесар эканомікі і гісторыі, а таксама прафесар школы эканомікі Тэль-Авіўскага ўніверсітэта.
Абраны ў Амерыканскую акадэмію мастацтваў і навук (1996) і замежным членам Каралеўскай акадэміі навук і мастацтваў Нідэрландаў (2001).
Выбіраўся прэзідэнтам Асацыяцыі эканамічнай гісторыі.
Сям’я
[правіць | правіць зыходнік]Жанаты, мае дзве дачкі.
Старэйшы брат — Махіэль Роберт Мок (1932—2019), нідэрландскі юрыст, генеральны адвакат Вярхоўнага суда Нідэрландаў.
Даследаванні
[правіць | правіць зыходнік]Прамысловая рэвалюцыя
[правіць | правіць зыходнік]Мокір сцвярджае, што прамысловая рэвалюцыя стала вынікам развіцця культуры і інстытутаў і што ўмовай мадэрнізацыі стала «ўзнікненне веры ў карыснасць прагрэсу» і «гэта быў паваротны момант, калі інтэлектуалы пачалі разумець, што веды могуць назапашвацца».
На думку Мокіра, росквіту неартадаксальных ідэй у Еўропе спрыяла палітычная раздробленасць (наяўнасць вялікай колькасці дзяржаў), паколькі прадпрымальнікі, наватары, ідэолагі і ерэтыкі маглі лёгка бегчы ў суседнюю дзяржаву, калі б адна з іх паспрабавала здушыць іх ідэі і дзейнасць. Менавіта гэта адрознівала Еўропу ад тэхналагічна развітых буйных унітарных імперый, такіх як Кітай і Індыя. У Кітаі таго часу ўжо прымяняўся наборны шрыфт, а Індыя дасягнула ўзроўню навукова-тэхнічных дасягненняў, супастаўнага з Еўропай у 1700 годзе, аднак прамысловая рэвалюцыя адбылася ў Еўропе, а не ў Кітаі ці Індыі. У Еўропе палітычная раздробленасць спалучалася з «інтэграваным рынкам ідэй», дзе еўрапейскія інтэлектуалы выкарыстоўвалі лінгва франка — латынь, мелі агульную інтэлектуальную аснову — класічную спадчыну Еўропы і агульнаеўрапейскі інстытут Рэспублікі вучоных.
Узнагароды
[правіць | правіць зыходнік]- Прэмія Шумпетэра (1990)
- Прэмія Хейнекена ў намінацыі «Гісторыя» (2006)
- Прэмія Бальцана (2015)
- Allan Sharlin Memorial Book Award (2018)[6]
- Лаўрэат Прэміі па эканоміцы памяці Альфрэда Нобеля (2025) за выяўленне ўмоў устойлівага эканамічнага росту на аснове тэхнічнага прагрэсу.
Сачыненні
[правіць | правіць зыходнік]- Avner Greif, Joel Mokyr, Guido Tabellini. Two Paths to Prosperity: Culture and Institutions in Europe and China, 1200—2000. — Princeton University Press, 2025. — ISBN 978-0-691-26594-0.
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ а б Deutsche Nationalbibliothek Record #128496029 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 13 жніўня 2015.
- ↑ а б выгрузка даных Freebase — Google.
- ↑ а б https://news.northwestern.edu/stories/2025/10/joel-mokyr-wins-nobel-prize-in-economics
- ↑ а б Матэматычная генеалогія — 1997.
- ↑ https://web.archive.org/web/20120909150145/http://www.econometricsociety.org/news1.asp?ref=91 Праверана 5 красавіка 2023.
- ↑ Social Science History. Архівавана з першакрыніцы 16 сакавіка 2023. Праверана 16 сакавіка 2023.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Страница на сайте Северо-Западного университета (англ.)
- Великое обогащение: как Западная Европа стала экономическим лидером мира в XVIII—XIX веках // Лекция Российской экономической школы
- Why Joel Mokyr deserves his Nobel prize (англ.), The Economist, Oct 13th 2025
- «Страну двигают вперёд гении, а не рядовые граждане». Интервью 2024 года (англ.)
- Нарадзіліся 26 ліпеня
- Нарадзіліся ў 1946 годзе
- Нарадзіліся ў Лейдэне
- Выпускнікі Яўрэйскага ўніверсітэта ў Іерусаліме
- Выпускнікі Ельскага ўніверсітэта
- Члены Акадэміі дэі Лінчэі
- Члены Амерыканскай акадэміі мастацтваў і навук
- Члены Нідэрландскай каралеўскай акадэміі навук
- Стыпендыяты Гугенхайма
- Лаўрэаты прэміі Бальцана
- Правадзейныя члены Эканаметрычнага таварыства
- Лаўрэаты Нобелеўскай прэміі па эканоміцы
- Асобы
- Вучоныя паводле алфавіта
- Лаўрэаты Нобелеўскай прэміі з Ізраіля
- Лаўрэаты Нобелеўскай прэміі з ЗША
- Члены-карэспандэнты Брытанскай акадэміі
- Гісторыкі ЗША
- Эканамісты ЗША
- Эканамісты Ізраіля
- Гісторыкі Ізраіля