Марыя Віктараўна Каленік
| Марыя Віктараўна Каленік | |
|---|---|
| Род дзейнасці | палітычны зняволены, студэнт |
| Дата нараджэння | 1 чэрвеня 1998 (27 гадоў) |
| Грамадзянства | |
| Альма-матар | |
Марыя Віктараўна Каленік (нар. 1 чэрвеня 1998) — палітычная зняволеная, абвінавачаная падчас пратэстаў у Беларусі ў 2020 годзе[1].
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Нарадзілася 1 чэрвеня 1998 года ў сям’і мастакоў. Бацька і старэйшая сястра — мастакі.
Пасля заканчэння гімназіі мастацтваў імя Ахрэмчыка з першага разу не змагла паступіць у Беларускую дзяржаўную акадэмію мастацтваў. Не здалася, была залічана студэнткай на факультэт экспазіцыйнага дызайну БДАМ[2], адлічана з ВНУ ў 2020 годзе.
Арыштавана па месцы жыхарства 12 лістапада 2020 года ў рамках справы студэнтаў і выкладчыкаў ВНУ паводле ч. 1 арт. 342 Крымінальнага кодэкса Рэспублікі Беларусь (арганізацыя альбо ўдзел у групавых дзеяннях, якія груба парушаюць грамадскі парадак), пасля чаго была ўзята пад варту ў СІЗА КДБ, затым пераведзена ў СІЗА на вуліцы Валадарскага[3].
18 лістапада 2020 года сумеснай заявай пятнаццаці арганізацый, сярод якіх Праваабарончы цэнтр «Вясна», Беларуская асацыяцыя журналістаў, Беларускі Хельсінскі камітэт, Беларускі ПЭН-цэнтр, была прызнана палітычнай зняволенай[4]. 29 снежня 2020 года шэфства над палітвязнем узяў Томаш Франкоўскі, дэпутат Еўрапарламента, член Дэлегацыі па сувязях з Беларуссю і Камітэта па культуры і адукацыі ў Еўрапарламенце, які заклікаў да «неадкладнага і безумоўнага вызвалення і зняцця абвінавачанняў з усіх арыштаваных студэнтаў, у тым ліку Марыі Каленік»[5]. 20 студзеня 2021 года сумеснай заявай чатырнаццаці ўкраінскіх праваабарончых арганізацый, сярод якіх Асацыяцыя ўкраінскіх манітораў захавання правоў чалавека ў дзейнасці праваахоўных органаў, Украінскі Хельсінскі саюз па правах чалавека, Харкаўская праваабарончая група, Восток-SOS, арышт Марыі Каленік быў прызнаны незаконным і кваліфікаваны як гвалтоўнае знікненне[6][7].
16 ліпеня 2021 года суд Савецкага раёна Мінска прысудзіў Марыі Каленік, якая не прызнала віну, два з паловай гады пазбаўлення волі[8]. Знаходзілася ў жаночай калоніі Гомеля. Вызвалілася 30 лістапада 2022 года.
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ Марыя Каленік — Палітычныя вязні ў Беларусі. prisoners.spring96.org. Праверана 22 верасня 2025.
- ↑ 100-бальніца, мастачка, стараста групы. Хто тыя студэнткі-палітвязні, якіх дзяржава кінула на Валадарку . Наша Ніва. Праверана 22 верасня 2025.
- ↑ МАРЫЯ КАЛЕНІК(недаступная спасылка). zbsunion.by. Архівавана з першакрыніцы 23 красавіка 2022. Праверана 20 сакавіка 2022.
- ↑ Белорусский хельсинский комитет. Заявление протеста против наступления на ЗБС (руск.). Беларускі Хельсінкскі камітэт (18 лістапада 2020). Архівавана з першакрыніцы 19 студзеня 2021.
- ↑ Members of the European Parliament and German Bundestag take over godparenthood for Maryia Kalenik, Ihar Prazhennikau and Pavel Niadbaila (англ.). Libereco – Partnership for Human Rights (29 снежня 2020). Праверана 22 верасня 2025.
- ↑ Заява правозахисних організацій щодо незаконно утримуваних білоруських студентів (укр.). Асацыяцыя ўкраінскіх манітораў захавання правоў чалавека ў дзейнасці праваахоўных органаў (20 студзеня 2021). Архівавана з першакрыніцы 30 кастрычніка 2021. Праверана 30 кастрычніка 2021.
- ↑ Правозахисники України закликають міжнародну спільноту захистити незаконно утримуване в Білорусі студентство (укр.). Новинарня (20 студзеня 2021). Архівавана з першакрыніцы 7 сакавіка 2021. Праверана 30 кастрычніка 2021.
- ↑ Неведомская, Татьяна. Родные обвиняемых по "делу студентов": Приговор не удивляет (руск.). Deutsche Welle (16 ліпеня 2021). Архівавана з першакрыніцы 21 кастрычніка 2021. Праверана 30 кастрычніка 2021.