Неалегіянарызм
Неалегіянарызм (рум.: Neolegionarism) - палітычны неафашысцкі рух у Румыніі. Ён з'явіўся ў 1990 годзе пасля знішчэння сацыялістычнага рэжыму Чаўшэску[1]. Ён падтрымліваецца шэрагам арганізацый, якія сцвярджаюць, што з'яўляюцца пераемнікамі Жалезнай гвардыі (таксама "Легіянерскі рух"), заснаванай Кадрану ў 1927 годзе. Яе асноўныя характарыстыкі ўключаюць антысемітызм, праваслаўе, этнічны нацыяналізм і містыцызм.
Ідэалогія
[правіць | правіць зыходнік]Карнэліу Зеля Кадрану з’яўляецца асноўным натхняльнікам руху, які стаў вядомы як неалегіянарызм. Ён выклаў свае ідэі і прынцыпы ў шэрагу кніг, дзе падрабязна апісаў легіянерскую ідэалогію. Гэтыя працы сталі асновай для фарміравання руху, які атрымаў шырокую падтрымку ў Румыніі ў міжваенны перыяд.
У 1927 годзе Кадрану заснаваў “Легіён Архангела Міхаіла”, які пазней стаў вядомы як Жалезная гвардыя. Гэтая арганізацыя мела на мэце абарону румынскага народа і праваслаўнай веры ад уплыву замежных ідэй і палітычных рухаў. Жалезная гвардыя хутка набыла папулярнасць дзякуючы сваёй дысцыпліне, патрыятызму і рэлігійнай адданасці.
Кадрану і яго прыхільнікі верылі ў неабходнасць маральнага і духоўнага адраджэння нацыі. Яны выступалі за стварэнне новага грамадства, заснаванага на хрысціянскіх каштоўнасцях, нацыянальнай годнасці і сацыяльнай справядлівасці. Ідэі Кодрэану знайшлі водгук у многіх румынаў, якія бачылі ў Жалезнай гвардыі сілу, здольную супрацьстаяць карупцыі і дэградацыі, якія панавалі ў тагачасным грамадстве.
Паслядоўнікі
[правіць | правіць зыходнік]Сувязі паміж неалегіянерамі і святарамі Румынскай Праваслаўнай Царквы дакументальна пацверджаны ў Румыніі. Неалегіянарызм падтрымлівае рух «турэмных святых». У 2014 годзе манах з манастыра Петру-Водэ ў павеце Нямц выступіў з пропаведдзю ў падтрымку Жалезнай гвардыі, што выклікала асуджэнне з боку царкоўнай іерархіі. Раней група манашак праспявала легіянерскую мелодыю “Sfânta tinerețe legionară” («Святая легіянерская моладзь») на дзень нараджэння выбітнага манаха Юстына Пырву.[2]
Noua Dreaptă («Новыя правыя») і партыя «Усё для краіны» апісваюцца як неалегіянерскія. Апошняя была заснавана ў 1993 годзе і атрымала падтрымку ад членаў першапачатковай Жалезнай гвардыі. Альянс за Саюз румынаў таксама звязаны з гэтай плынню, хоць яго лідэры адмаўляюць любую такую сувязь. [3]
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]
- ↑ Cecilie Endresen “The Legionaries rise!” The Neo-Legionary Movement in Post-Communist Romania (English) // Südost-Forschungen. — 2010. — В. 69/70. — С. 284–317. — ISSN 0081-9077.
- ↑ Redacția. “Trăiască Legiunea și Căpitanul!” – Diana Șoșoacă face propagandă legionară ilegală după respingerea candidaturii sale la președinție(нявызн.). G4Media.ro (6 кастрычніка 2024). Праверана 7 кастрычніка 2024.
- ↑ Marincea, Adina. De cine este sprijinit AUR: ruta de la preoții din Biserica Ortodoxă către neolegionarism. Camaraderia dintre Simion și Noua Dreaptă (рум.). Libertatea (1 лютага 2022). Праверана 7 кастрычніка 2024.