Перайсці да зместу

Паўль Цэлан

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Паўль Цэлан
рум.: Paul Celan
Асабістыя звесткі
Імя пры нараджэнні ням.: Paul Antschel[1]
Дата нараджэння 23 лістапада 1920(1920-11-23)[2][3][…]
Месца нараджэння
Дата смерці мерк. 20 красавіка 1970(1970-04-20)[5] (49 гадоў)
Месца смерці
Пахаванне
Грамадзянства
Жонка Gisèle Lestrange[d]
Дзеці Eric Celan[d]
Альма-матар
Месца працы
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці паэт, паэт-песеннік, эсэіст, перакладчык, літаратурны рэдактар, пісьменнік
Жанр паэзія
Мова твораў французская, нямецкая і румынская
Прэміі
Подпіс Выява аўтографа
celan-projekt.de (ням.)
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Паўль Цэлан (ням.: Paul Celan, [ˈpaʊl ˈtselan]; сапраўднае імя Паўль Анчэль, ням.: Paul Antschel, рум.: Paul Ancel; 23 лістапада 1920(1920-11-23)[2][3][…], Чарнаўцы, Каралеўства Румынія[4][1]мерк. 20 красавіка 1970(1970-04-20)[5], Парыж, Францыя[6][4]) — нямецкамоўны румынскі, пазней французскі паэт і перакладчык. Сям’я Анчэль належала да ліку нямецкамоўных яўрэяў Букавіны, і Паўль з юнацтва пісаў вершы на роднай для яго нямецкай мове. Другую сусветную вайну Паўль Анчэль перажыў у гета ў Чарнавіцах і потым на лагерных работах; яго бацькі загінулі ў час Халакосту. Халакост стаў тэмай ранняга і найбольш вядомага верша паэта, «Фуга смерці[de]», апублікаванага, як і пазнейшыя вершы, пад псеўданімам Паўль Цэлан (анаграма прозвішча Анчэль у румынскім напісанні).

Правёўшы некалькі гадоў у Бухарэсце і Вене, Цэлан у 1952 годзе асталяваўся ў Парыжы. У 1955 годзе ён атрымаў грамадзянства Францыі. Зборнік 1952 года «Мак і памяць», у які ўвайшла і «Фуга смерці», зрабіў Цэлана вядомым у літаратурных колах Германіі. У наступныя гады, жывучы ў Парыжы і выкладаючы ў Вышэйшай нармальнай школе[en], паэт выдаваў свае творы ў Германіі і прыязджаў туды для ўдзелу ў чытаннях і іншых мерапрыемствах. Нямецкі літаратурны істэблішмент не адразу прыняў Цэлана, але ў канцы 1950-х яму былі прысуджаны дзве прэстыжныя ўзнагароды — Брэменская літаратурная прэмія[ru] (1958) і прэмія Георга Бюхнера[ru] (1960). У 1960-я гады Цэлана не аднойчы вылучалі на Нобелеўскую прэмію па літаратуры. Паралельна з сярэдзіны 1950-х гадоў удава паэта Івана Голя[en] Клэр публічна абвінавачвала Цэлана ў плагіяце[en] вершаў Голя. Хоць гэтыя абвінавачанні амаль ніхто не падтрымаў, яны выклікалі ў Цэлана прагрэсуючы псіхічны разлад, які ў другой палове 1960-х прывёў да некалькіх нервовых зрываў і шпіталізацый. 20 красавіка 1970 года Цэлан пайшоў з жыцця, скочыўшы ў Сену.

Паэзія Цэлана (асабліва яго познія вершы, што адрозніваюцца фрагментаванасцю, «ламаным» сінтаксісам і выкарыстаннем рэдкіх слоў, у тым ліку прыдуманых самім паэтам) застаецца прадметам акадэмічнай цікавасці філосафаў, якія займаюцца праблемамі мовы і камунікацыі. «Фуга смерці» і іншыя вершы Цэлана, у якіх закранаецца тэма Халакосту, разам з яго асабістым досведам і тым, што ён пісаў па-нямецку, разглядаюцца як адзін з галоўных доказаў магчымасці «пісаць вершы пасля Асвенціма». Цэлан лічыцца найбольш значным нямецкім, а магчыма, і еўрапейскім паэтам пасляваеннага часу[9][10][11][12][13].

На беларускую мову творы Паўля Цэлана перакладалі Юлія Цімафеева[14], Ігар Бабкоў, Ганна Янкута, Яна Красоўская.

  1. а б в пасведчанне аб смерці — С. 6. Праверана 31 студзеня 2025.
  2. а б Paul Celan // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. а б Paul Celan // Nationalencyklopedin — 1999. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  4. а б в г д е ё Catalog of the German National Library Праверана 14 лістапада 2024.
  5. а б Celan // Babelio — 2007.
  6. а б Národní autority České republiky Праверана 23 лістапада 2019.
  7. https://www.observatorcultural.ro/articol/paul-celan-a-fost-o-necesitate-cel-mai-important-scriitor-pe-care-trebuia-sa-l-cunosc/
  8. https://archive.org/details/sorana-vol-1-ochiurile-retelei-full-pdf/page/n13/mode/1up
  9. Paul Celan. Academy of American Poets. Архівавана з першакрыніцы 19 жніўня 2022. Праверана 12 жніўня 2022.
  10. Celan-Handbuch 2017, S. 374.
  11. Joris 2005, p. 14.
  12. Felstiner 1995, p. xvi.
  13. Anderson, M. A Poet at War With His Language (англ.). The New York Times (31 студзеня 2000). Архівавана з першакрыніцы 18 жніўня 2022. Праверана 18 жніўня 2022.
  14. Паўль Цэлан. Выбраныя вершы. Мінск: Зміцер Колас, 2022. (Серыя «Паэты планеты».)