Перайсці да зместу

Пётр Вікенцьевіч Садоўскі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Садоўскі.
Пётр Садоўскі
Надзвычайны і Паўнамоцны Пасол Рэспублікі Беларусь у Федэратыўнай Рэспубліцы Германія
3 чэрвеня 1992 — 28 кастрычніка 1994
Прэзідэнт Аляксандр Лукашэнка
Кіраўнік урада Вячаслаў Кебіч, Міхаіл Чыгір
Пераемнік Пётр Бяляеў
Нараджэнне 2 лютага 1941(1941-02-02) (84 гады)
Партыя Беларускі рух
Член у
Адукацыя
Навуковая ступень кандыдат філалагічных навук
Дзейнасць мовазнаўства[1], палітыка[1] і дыпламатыя[1]
Месца працы
Узнагароды
Медаль да стагоддзя БНР

Пётр Вікенцьевіч Садоўскі, вядомы як Пётра Садоўскі (нар. 2 лютага 1941) [2] — беларускі мовазнавец, палітык і дыпламат. Кандыдат філалагічных навук.

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 2 лютага 1941[2][3] года ў вёсцы Будзькаўшчына Полацкага раёна Віцебскай вобласці[4].

У 1953—1959 гадах вучыўся ў Мінскім сувораўскім вучылішчы. Скончыў Мінскі дзяржаўны педагагічны інстытут замежных моў. Валодае нямецкай, англійскай, іспанскай і французскай мовамі.

Працаваў дацэнтам у ВНУ[4]. Быў членам Прэзідыума і старшынёй камісіі ў замежных справах Вярхоўнага Савета БССР і Рэспублікі Беларусь 12-га склікання[5]. У часы парламенцкай дзейнасці быў членам фракцыі Беларускага народнага фронту.

3 чэрвеня 1992 года прызначаны Надзвычайным і Паўнамоцным Паслом Рэспублікі Беларусь у Федэратыўнай Рэспубліцы Германія[6]; адстаўлены быў 28 кастрычніка 1994 года[7].

Пасля адстаўкі займаецца грамадскай і палітычнай дзейнасцю ў Беларусі. Да 2009 г. быў членам сойму Партыі БНФ[8]. Сябра Беларускага ПЭН-цэнтра[4].

Працаваў у аддзеле знешніх сувязяў «Прыёрбанка»[4].

Аўтар кнігі ўспамінаў «Мой шыбалет» (2008).

Удзельнічаў у акцыях супраць інтэграцыі з Расіяй, якія адбываліся ў Мінску ў снежні 2019 года. Выканаў патрыятычнаю песню на словы Янкі Купалы «А ў бары-бары тры дарожанькі», якую ён спяваў, будучы дэпутатам Вярхоўнага Савета, на плошчы Незалежнасці 25 жніўня 1991 года. Цэнтральным судом Мінска ў рамках адміністрацыйнага працэсу быў прысуджаны да штрафу[9].

Узнагароды

[правіць | правіць зыходнік]

Узнагароджаны медалём 100 гадоў БНР Рады Беларускай Народнай Рэспублікі[10].

Зноскі

  1. ↑ а б в Národní autority České republiky Праверана 7 лістапада 2022.
  2. ↑ а б Пётра Садоўскі. Мы былі гістарычна шчаслівыя… // Arche, 12 студзеня 2009
  3. ↑ паводле іншых звестак - у 1939 г.
  4. ↑ а б в г Юры Дракахруст. Садоўскі Пётра // Акцэнты Свабоды (Бібліятэка Свабоды. ХХІ стагодзьдзе). — Радыё Свабодная Эўропа/Радыё Свабода, 2009. — 430 с. — ISBN 978-0-929849-28-7.
  5. ↑ Пётра Садоўскі: «Была агульная атмасфера чакання вялікіх пераменаў і шчасця…» Архівавана 3 чэрвеня 2009. // Хартыя’97
  6. ↑ Указ Президиума Верховного Совета Республики Беларусь от 3 июня 1992 г. № 1700-XII «О назначении Садовского П. В. Чрезвычайным и Полномочным Послом Республики Беларусь в Федеративной Республике Германия и присвоении ему дипломатического ранга Чрезвычайного и Полномочного Посла» Архівавана 1 чэрвеня 2012. (руск.)
  7. ↑ Указ Президента Республики Беларусь от 28 ноября 1994 г. № 219 «Об освобождении П. В. Садовского от обязанностей Чрезвычайного и Полномочного Посла Республики Беларусь в Федеративной Республике Германии» Архівавана 27 мая 2012. (руск.)
  8. ↑ Галіна Абакунчык: Сойм Партыі БНФ без Баршчэўскага і Садоўскага. Радыё Свабода (7 верасня 2009).
  9. ↑ «У мяне не сярэдняя адукацыя, я кандыдат навук!» Як судзілі пасла Пятра Садоўскага. Наша Ніва.
  10. ↑ Алексіевіч, Пазьняк, Вольскі, Эрыксан, Белавус. Хто яшчэ ўзнагароджаны мэдалём у гонар БНР-100. Радыё Свабода.
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Пётр_Вікенцьевіч_Садоўскі&oldid=5010402"