Перайсці да зместу

Пішчалаўскі замак

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Славутасць
Пішчалаўскі замак
Пішчалаўскі замак у пачатку XX стагоддзя
Пішчалаўскі замак у пачатку XX стагоддзя
53°53′56″ пн. ш. 27°32′52″ у. д.HGЯO
Краіна  Беларусь
Горад Мінск
Архітэктурны стыль Ранні класіцызм
Архітэктар Казімір Хршчановіч
Заснавальнік Рудольф Пішчала
Дата заснавання 1825
Будаўніцтва 1825
Статус Ахоўная шыльда гісторыка-культурнай каштоўнасці Рэспублікі Беларусь. Гісторыка-культурная каштоўнасць Беларусі, шыфр 712Г000017шыфр 712Г000017
Map
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Пішчалаўскі замак — адзін з нямногіх гістарычных будынкаў, якія захаваліся ў Мінску. Да 29 красавіка 2024 года тут размяшчаўся СІЗА-1 (гутарковае Валадарка)[1].

Пішчалаўскі замак, малюнак ХІХ ст.
Пішчалаўскі замак у пачатку XX стагоддзя

Будынак у стылі ранняга класіцызму ўзведзены ў 1825 годзе на гары ў Раманаўскім прадмесці[2]. Падрадчыкам будаўніцтва быў Рудольф Пішчала, ад яго прозвішча турма атрымала неафіцыйную назву — Пішчалаўскі замак. Кіравалі ўзвядзеннем будынка Міхаіл Чахоўскі і Казімір Хршчановіч[3].

За 200 гадоў існавання будынак выкарыстоўваўся па прамым прызначэнні. У турме адбывалі пакаранне паўстанцы 1830—1831 і 1863—1864 гадоў, у тым ліку «бацька беларускай драматургіі» Вінцэнт Дунін-Марцінкевіч, а пазней паэты-адраджэнцы Карусь Каганец, Алесь Гарун і Якуб Колас, у турме пакараны смерцю тэрарыст Іван Пуліхаў.

У красавіку 2008 года абвалілася адна з веж замка, ніхто не пацярпеў[4].

СІЗА-1 на Валадарскага быў адзінай папраўчай установай у Беларусі і сучаснай Еўропе, дзе здзяйснялі смяротнае пакаранне (праз расстрэл).

Пішчалаўскі замак у 2012 годзе

Турма пабудавана на ўскраіне тагачаснага Мінска як двухпавярховы будынак з вежамі на рагах, якія завершаны прафіляванымі зубцамі і сценамі, умацаванымі контрфорсамі[5]. Будынак таксама меў падвал з камерамі, кухняй, майстэрнямі і іншым. У 1890 годзе па праекце мінскага губернскага інжынера Канстанціна Увядзенскага надбудаваны трэці паверх.

Галоўны фасад аздоблены рустоўкай ніжняга яруса і завершаны трохвугольным франтонам, што было своеасаблівымі рэшткамі класіцызму. Праз такую складаную сумесь элементаў готыкі, абарончага дойлідства і класіцызму складана адназначна выявіць стылістыку, якую часам вызначаюць як рэтраспектыўна-замкавую. Але гэты будынак, безумоўна, адносіцца да эклектыкі[5].

  1. СИЗО на Володарке закрылся. Изолятор переехал | СмартПресс (руск.). smartpress.by. Праверана 22 верасня 2025.
  2. Что ждет легендарную тюрьму «Володарку»? Архівавана 24 мая 2009. (руск.)
  3. Турэмныя вежы ня вытрымалі
  4. В Колядичах построят новый СИЗО Архівавана 12 чэрвеня 2010.
  5. а б Лазука Б.А. Беларуская архітэктура XIX - пачатку XX стагоддзя // Гісторыя сусветнага мастацтва. Рускае і беларускае мастацтва XIX - пачатку XX стагоддзя. — Беларусь, 2011. — С. 336. — 431 с. — ISBN 978-985-01-0880-7.