Перайсці да зместу

Святлана Уладзіміраўна Тараторына

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Святлана Уладзіміраўна Тараторына
укр.: Світлана Володимирівна Тараторіна
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння 25 верасня 1985(1985-09-25)[1] (39 гадоў)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Муж Leonid Yemets[d]
Альма-матар
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці пісьменніца, журналістка, заснавальнік
Гады творчасці з 2017
Жанр фэнтэзі, навуковая фантастыка, historical fantasy[d], Літаратура жахаў, комікс і дзіцячая літаратура
Мова твораў украінская
Грамадская дзейнасць
Член у
Узнагароды
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Святлана Уладзіміраўна Тараторына (укр.: Світла́на Володи́мирівна Тарато́ріна; нар. 25 верасня 1985(1985-09-25)[1], Раздольнэ, Крымская вобласць[1]) — украінская пісьменніца, PR-менеджэр, журналіст.

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзілася і вырасла ў Крыме[3]. Атрымала грант на вучобу ад Украінскага дабрачыннага фонду — 21 стагоддзе", а ў 2002 годзе пераехала ў Кіеў. Вучылася ў Нацыянальным педагагічным універсітэце імя М. П. Драгаманава на факультэце ўкраінскай філалогіі[4], які скончыла ў 2006 годзе з адзнакай[3].

Працавала журналісткай, а таксама ў сферы палітычнага піяру[3]. Артыкулы і рэцэнзіі Святланы Тараторынай публікаваліся ў часопісе ELLE, у інтэрнэт-выданнях «Українська правда», «Главред», «DreamKyiv», «Gazeta.ua», «LitAkcent» і іншых. Яна была экспертам Украінскага культурнага фонду[5] і членам журы кніжнай прэміі «Эспрэса. Выбар чытачоў»[6][7], дырэктар па камунікацыях выдавецтва Vivat (2022—2023)[8][9].

Замужам за юрыстам і палітыкам Леанідам Емцам .

Творчасць

[правіць | правіць зыходнік]
Прэзентацыя зборніка «Бабай: Перший кошмар» на «Кніжным Арсенале» ў 2019 годзе. Злева направа: Аляксей Жупанскі, Святлана Тараторына, Уладзімір Кузняцоў, Уладзімір Арэнеў, Яўген Лір, Астап Украінец, Дзімка Ужасны.

Першыя празаічныя публікацыі Святланы Тараторынай з’явіліся ў газеце «Кримська світлиця» [10], затым яны былі апублікаваныя ў часопісе «Молода Україна»[11] .

Аўтар шэрагу апавяданняў, якія ўвайшлі ў міжаўтарскія зборнікі: альманах «Пытанні чалавецтва» ад літаратурнага аб’яднання «Зорная крэпасць» (2017), «Лепшая ўкраінская мастацкая літаратура» (Інфа-Прынт, 2018), «Брама» (Віват, 2018), «Яна таксама гэта зрабіла» (Выдавецтва, 2018), «Забойства на вуліцы…» (Дом хімер, 2019), «Кішэнныя мандруары» (KM-Books, 2019), "Бабай. «Першы кашмар» (Бабай, 2019), «Агенцтва незалежнасці» (Падручнік — Багдан, 2021), «Хронікі нязведаных зямель» (выдавецтва «Жорж», 2022), «Легенда дзіўных гарадоў» (Ранак, 2023), «Змяіныя пандусы» (Віват, 2024), «Матанка» (Віват, 2024), «Бабай. Начны сеанс» (выдавецтва «Жупанскі», 2024).

У 2018 годзе выйшаў рукапіс дэбютнага фэнтэзійнага рамана пісьменніцы «Лазарус» — гарадское фэнтэзі з элементамі дэтэктыва, дзеянне якога адбываецца ў Кіеве ў 1913 годзе — перамагла ў конкурсе выдавецтва KM-Books, у выніку чаго кніга была апублікавана[11]. Раман атрымаў шэраг узнагарод і адзнак.

У 2020 годзе выйшла мастацкая біяграфія Марыі Прымачэнка для дзяцей — «Оця Марія звірів малювала». Кніга была ўключана ў лонг-ліст прэміі «Эспрэса. Выбар чытачоў 2020»[12], у шорт-лісты «Топ БараБукі 2020»[13] і ўсеўкраінскі рэйтынг «Кніга года 2020»[14].

У 2021 годзе пры падтрымцы ПРААН сумесна з выдавецтвам «Видавництво» была створана серыя сацыяльных коміксаў. У рамках гэтага праекта Святлана Тараторына стварыла сцэнар да карціны «Звуки миру» пра падлеткаў з прыфрантавых раёнаў Данбаса. Комікс быў уключаны ў спіс рэкамендаванай літаратуры для падлеткаў літаратурным парталам «Читомо»[15] і ў спіс найлепшых украінскіх кніг 2021 года па версіі Украінскага ПЭН-клуба[16].

Другі раман пісьменніцы быў апублікаваны ў 2023 годзе — «Дім солі», сюжэт якога спалучае ў сабе постапакаліптычны свет, крымска-татарскія міфы і гістарычныя падзеі ва Украіне і Крыме пачатку 20 стагоддзя. Кніга была перакладзена на польскую і азербайджанскую мовы.

Фантастичні talk(s)

[правіць | правіць зыходнік]

Святлана Тараторына — сузаснавальніца Украінскага літаратурнага аб’яднання і праекта YouTube «Фантастичні talk(s)» . Спачатку ў перадачах канала пяць украінскіх пісьменніц-фантастаr (Ірына Грабоўская, Святлана Тараторына, Наталля Матолінец, Дар’я Пісказуб, Наталля Даўгапол) абмяркоўвалі феномены навуковай фантастыкі, новыя тэксты, украінскіх і замежных аўтараў жанру і г.д.[17].

З сакавіка 2022 года, з пачатку расійскага ўварвання ва Украіну, канал дадаткова пачаў праводзіць дабрачынныя інтэрв’ю з зоркамі сусветнай навуковай фантастыкі для збору сродкаў на патрэбы ўкраінскага войска. Сярод запрошаных гасцей былі, у прыватнасці, Джэймс С. А. Коры , Рэбека Кван, Пітэр Уотс, Джо Аберкромбі, Марыса Маер, Джонатан Страўд, Патрык Нэс, Рычард Морган, Джо Хіл.

На канале таксама прайшоў цыкл лекцый па гісторыі ўкраінскай навуковай фантастыкі[18]. У 2023 годзе яна была ўзнагароджана прэміяй Еўрапейскага таварыства навуковай фантастыкі за найлепшую анлайн-публікацыю[19].

Узнагароды

[правіць | правіць зыходнік]

Святлана Тараторына — лаўрэатка конкурсаў фэнтэзійных апавяданняў — ад літаратурнага аб’яднання «Зорная крэпасць»[11], часопіса «Стос»[20], фестывалю фантастычных апавяданняў «Брама». Яна атрымала прэмію Chrysalis Award 2019 ад Еўрапейскага таварыства навуковай фантастыкі і была ўключана ў рэйтынг 25 найбольш згадваемых украінскіх пісьменнікаў 2018 года па версіі часопіса Focus[21].

Яе раман «Лазарус» атрымаў узнагароду «ЛітАкцэнт года 2018», спецыяльную ўзнагароду ад Украінскага інстытута кнігі, і быў уключаны ў лонг-ліст літаратурнай прэміі BBC «Кніга года — 2019»[22] і ўключаная ў спіс 10 найважнейшых кніг 2018 года па версіі часопіса The Village [23], была названа кнігай года па версіі фанзіна «Свет фэнтэзі».

Выбраныя ўзнагароды:

  • 2018 — Прэмія «Літаратурны акцэнт года 2018» у намінацыі «Проза» за кнігу «Лазарус»[24];
  • 2018 — Перамога ў намінацыі «Фэнтэзі года 2018» па версіі фанзіна «Свет фэнтэзі» за кнігу «Лазарус»[25];
  • 2019 — Спецыяльная ўзнагарода ад Украінскага інстытута кнігі на прэміі BookForum Best Book Award за кнігу «Лазарус»[26];
  • 2019 — Узнагарода Chrysalis Award 2019 Еўрапейскага таварыства навуковай фантастыкі 2019 года за найлепшы дэбютны раман[27].

Бібліяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Раманы

[правіць | правіць зыходнік]
  • 2018 — Лазарус
  • 2023 — Дім Солі

Дзіцячая літаратура

[правіць | правіць зыходнік]

Коміксы

[правіць | правіць зыходнік]
  • 2021 — Звуки миру

Апавяданні

[правіць | правіць зыходнік]
  • Мова Вавілону // Питання людяності. — Інтерсервіс / Зоряна фортеця, 2017. — С. 95-112. — 118 с. — ISBN 978-617-696-627-2.
  • Мова Вавилону // Змієві вали. — Віват, 2024. — С. 148-190. — 480 с. — ISBN 978-617-170-194-6.
  • Марія Павлова // Це теж зробила вона. — Видавництво, 2018. — С. 18. — 108 с. — ISBN 978-966-978-113-0.
  • А чи був хлопчик? // Брама. Багряні ночі. — Харків: Віват, 2018. — С. 473-499. — 656 с. — ISBN 978-966-942-794-6.
  • Енцелад // Найкраща українська фантастика — 2018. — Одеса: Інфа-Принт, 2019. — С. 276-280. — 352 с. — ISBN 978-0359-29108-3.
  • Персто 2035 // Кишеньковий мандруарій. Подорожі фантастичним транспортом. — КМ-Букс, 2019. — С. 144-161. — 320 с. — ISBN 978-966-948-235-8.
  • Гілка Глоду // Вбивство на вулиці…. — Дім Химер, 2019. — С. 6-24. — 288 с. — ISBN 978-966-97870-8-8.
  • Кеджангук // Бабай. Перший кошмар. — Бабай, 2019. — С. 205-237. — 335 с. — ISBN 978-617-657-049-3.
  • 1995. Справа про викрадення п-резидента // Агенція «Незалежність». — Навчальна книга — Богдан, 2021. — С. 48-58. — 352 с. — ISBN 978-966-10-6644-0.
  • Легенда про Хвойку.
  • Заради Афродіти і всіх її облич // Хроніки незвіданих земель. — Жорж, 2022. — С. 11-93. — 368 с. — ISBN 978-617-802-332-4.
  • Бункер // Легендарій дивних міст. — Ранок, 2023. — С. 247-287. — 336 с. — ISBN 978-617-098-105-9.
  • Житія Марії та Ольги. Апокриф нового світу // Мотанка. — Віват, 2024. — С. 261-301. — 304 с. — ISBN 978-617-170-638-5.
  • Дім у степу // Бабай. Нічний сеанс. — Видавництво Жупанського, 2024. — С. 98-114. — 528 с. — ISBN 978-617-8336-09-7.

Выданні на сусветных мовах

[правіць | правіць зыходнік]
  • На азербайджанскай мове
    • Svetlana Taratorina. Duz ev = Дім солі. — Baki: XAN Nəşriyyatı, 2024. — 574 с.
  • На англійскай мове
    • Svitlana Taratorina. Embroidered Worlds: Fantastic Fiction from Ukraine & the Diaspora // Battle of the Gods = Битва богів / Translated by Tetiana Savchynska. — Atthis Arts, 2023. — С. 347-365. — 411 с. — ISBN 978-1-961654-10-5.
  • Па-польску
    • Switłana Taratorina. Język Babilonu // Język Babilonu. Antologia ukraińskiej fantastyki = Мова Вавілону. — Olsztyn: Stalker Books, 2022. — С. 157-206. — 468 с. — ISBN 978-836-722-320-1.
    • Bunkier.
    • Switłana Taratorina. Lazarus = Лазарус / Tłum. Iwona Czapla. — Olsztyn: Stalker Books, 2023. — 550 с. — ISBN 978-836-722-334-8.
    • Życie Marii i Olgi. Apokryf nowego świata.
    • Switłana Taratorina. Dom soli = Дім солі / Tłum. Iwona Czapla. — Olsztyn: Stalker Books, 2024. — 746 с. — ISBN 978-836-722-372-0.

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ а б в г Kraina (magazine) — Видавнича група «Нова інформація», 2009. Праверана 25 сакавіка 2023.
  2. ↑ а б https://pen.org.ua/members/svitlana-taratorina Праверана 29 ліпеня 2023.
  3. ↑ а б в На вокзалі побачила триколор. Прикордонники поставили в паспорт штамп «Джанкой, Российская Федерация».
  4. ↑ Марія Молодковець. Світлана Тараторіна — письменниця з Криму. БЖ. Праверана 25.03.2023.
  5. ↑ Український культурний фонд / Експертні ради. Український культурний фонд. Праверана 26.03.2023.
  6. ↑ Розпочало роботу журі книжкової премії «Еспресо. Вибір читачів» у номінації Доросла література. Еспресо TV (10 липня 2017). Праверана 26.03.2023.
  7. ↑ Оргкомітет книжкової премії «Еспресо. Вибір читачів 2020» оприлюднив склад експертного журі у номінації «Література для дорослих». Еспресо TV (10 липня 2020). Праверана 26.03.2023.
  8. ↑ Світлана Максимець. «Віват» у Києві: як відкрилася харківська книгарня на Подолі. Вікенд (3 жовтня 2022). Праверана 26.03.2023.
  9. ↑ Володимир Кузнєцов. Солоний присмак постапокаліпсису. Праверана 26.03.2023.
  10. ↑ «Кримська світлиця» і література півострова.
  11. ↑ а б в Світлана Тараторіна. Міфічний вимір Києва.
  12. ↑ Віталій Кошовий. Оголошено довгий список книжкової премії «Еспресо. Вибір читачів 2020». Номінація «Література для дітей». Еспресо TV (7 липня 2020). Праверана 26.03.2023.
  13. ↑ «Топ БараБуки 2020»: короткий список. BaraBooka. Праверана 26.03.2023.
  14. ↑ Всеукраїнський рейтинг «Книжка року-2020» оголосив короткі списки у 7 номінаціях. Про це повідомляє прес-служба конкурсу. Читомо. Праверана 26.03.2023.
  15. ↑ Дитячі та підліткові книжки 2021 року, які Читомо радить прочитати. Читомо (16 снежня 2021). Праверана 26.03.2023.
  16. ↑ Найкращі українські книжки 2021 року за верcією ПЕН. Український ПЕН (29 грудня 2021). Праверана 26.03.2023.
  17. ↑ Фантастичні Talks — любов до фантастики та вина. UA Geek. Праверана 30.03.2023.
  18. ↑ Дарія Піскозуб. «Фантастичні Talk(s)»: розмова про жанр добре контрольованого експерименту. Читомо (17 студзеня 2023). Праверана 30.03.2023.
  19. ↑ Winners of the 2023 ESFS Awards(нявызн.). Європейське товариство наукової фантастики (11 чэрвеня 2023). Праверана 12.06.2023.
  20. ↑ ВБИВСТВО НА ВУЛИЦІ… Переможці конкурсу макабричних оповідань. Стос (15 квітня 2019). Праверана 29.03.2023.
  21. ↑ Авторский арсенал. Рейтинг Фокуса «25 лучших писателей Украины»(нявызн.). Фокус (24 мая 2019). Праверана 1 жніўня 2020.
  22. ↑ Довгі списки Книги року ВВС-2019. ВВС (21 жовтня 2019). Праверана 1 жніўня 2020.
  23. ↑ Євгеній Стасіневич. 10 найважливіших українських книг 2018 року. The Village (12 грудня 2018). Праверана 1 жніўня 2020.
  24. ↑ «Літакцент року — 2018». У Києві нагородили переможців літературної премії. Український тиждень (5 Лютого 2019). Праверана 29.03.2023.
  25. ↑ Оксана Пронько. Найкраще укрфентезі 2018: Результати. Світ Фентезі (31 снежня 2018). Праверана 29.03.2023.
  26. ↑ Переможці конкурсу «BookForum Best Book Award-2019». Book Forum Lviv (19 вересня 2019). Архівавана з першакрыніцы 20 верасня 2019. Праверана 1 жніўня 2020. Архівавана {{{2}}}.
  27. ↑ ESFS Awards 2019(нявызн.). Європейське товариство наукової фантастики (24 жніўня 2019). Праверана 29.03.2023.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Святлана_Уладзіміраўна_Тараторына&oldid=4987447"