Тэарэма Паскаля
Тэарэма Паскаля — адна з асноўных тэарэм праектыўнай геаметрыі, паводле якой ва ўсякім шасцівугольніку, які ўпісаны ў канічнае сячэнне (эліпс, гіпербалу, парабалу), пункты перасячэння трох пар процілеглых старон (ці іх прадаўжэнняў) ляжаць на адной прамой, якая называецца прамой Паскаля.
Сфармулявана Блезам Паскалем (1639) і разам з тэарэмай Брыяншона ўстанаўлівае важныя праектыўныя ўласцівасці канічных сячэнняў.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Паскаля тэарэма // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 12: Палікрат — Праметэй / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 12. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0198-2 (т. 12).