Тэафіль Гацье
| Тэафіль Гацье | |
|---|---|
| фр.: Théophile Gautier | |
| | |
| Асабістыя звесткі | |
| Імя пры нараджэнні | фр.: Jules Pierre Théophile Gautier[1] |
| Дата нараджэння | 30 жніўня 1811[2][3][…] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 23 кастрычніка 1872[5][2][…] (61 год) |
| Месца смерці | |
| Пахаванне | |
| Грамадзянства | |
| Жонка | Ernesta Grisi[d] |
| Дзеці | Judith Gautier[d], Estelle Gautier[d] і Théophile Gautier, fils[d] |
| Альма-матар | |
| Месца працы | |
| Прафесійная дзейнасць | |
| Род дзейнасці | пісьменнік, паэт, журналіст, раманіст, драматург, лібрэтыст, мастацкі крытык, мастак, літаратурны крытык, фатограф, мастацтвазнавец, ілюстратар, рысавальнік, пастэліст |
| Кірунак | рамантызм і парнасцы[d] |
| Мова твораў | французская |
| Грамадская дзейнасць | |
| Член у | |
| Узнагароды | |
| Подпіс |
|
Тэафіль Гацье (фр.: Théophile Gautier; 30 жніўня 1811[2][3][…], Тарб[2][4][…] — 23 кастрычніка 1872[5][2][…], Нёі-сюр-Сен[2][6]) — французскі пісьменнік і крытык. Адзін з буйнейшых прадстаўнікоў рамантызму.
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Удзельнік парыжскіх літаратурна-мастацкіх гурткоў, натхняльнік літаратурнай групы «Парнас». У прадмовах да паэмы «Альбертус» (1832) і рамана «Мадэмуазель дэ Мапэн» (1835—36) выступіў супраць утылітарызму ў мастацтве, даў абгрунтаванне тэорыі «мастацтва дзеля мастацтва». Аўтар паэтычных зборнікаў «Вершы» (1830), «Камедыя смерці» (1838), «Іспанія» (1845), «Эмалі і камеі» (1852), раманаў «Кароль Кандоль» (1844), «Жан і Жанета» (1850), «Раман муміі» (1858), фантастычных аповесцей і апавяданняў («Ноч, падараваная Клеапатрай», 1845; «Мілітона», 1847, і інш.), падарожных нататкаў, у т. л. «Падарожжа ў Расію» (1867). Для яго твораў характэрна сувязь з мастацтвам (з жывапісам і пластыкай у паэзіі, з тэатрам у рамане «Капітан Фракас», т. 1—2, 1861—63), выкарыстанне фантастыкі для стварэння «звышнатуральнага» свету і асяроддзя, да якога імкнецца герой, пастаўлены ў рэальныя ўмовы зямнога існавання. Крытычныя працы — «Гратэскі» (1844; пра французскіх паэтаў XV—XVII ст.), «Гісторыя рамантызму» (выд. 1874). Нарыс пра жыццё і творчасць Ш. Бадлера.
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ https://www.eternels-eclairs.fr/biographie-theophile-gautier.php
- ↑ а б в г д е ё ж Великовский С. И. Краткая литературная энциклопедия — М.: Советская энциклопедия, 1962. — Т. 2.
- ↑ а б Théophile Gautier // RKDartists Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ а б Готье Теофиль // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
- ↑ а б Нацыянальная бібліятэка Францыі — 1537.
- ↑ а б Archivio Storico Ricordi — 1808. Праверана 3 снежня 2020.
- ↑ Find a Grave — 1996. Праверана 29 чэрвеня 2024.
- ↑ RKDartists Праверана 19 чэрвеня 2020.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- С. В. Логіш. Гацье // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 5: Гальцы — Дагон / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 5. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 5).
- Нарадзіліся 30 жніўня
- Нарадзіліся ў 1811 годзе
- Нарадзіліся ў Тарбе
- Памерлі 23 кастрычніка
- Памерлі ў 1872 годзе
- Памерлі ў Нёі-сюр-Сен
- Пахаваныя на могілках Манмартр
- Выпускнікі ліцэя Людовіка Вялікага
- Афіцэры ордэна Ганаровага легіёна
- Асобы
- Пісьменнікі паводле алфавіта
- Літаратурныя крытыкі Францыі
- Пісьменнікі Францыі