Францішак Ямраж
| Францішак Ямраж | |
| па-польску: Franciszek Jamroż | |
 Францішак Ямраж, 2015 | |
| Мэр Гданьска | |
|---|---|
| 14 чэрвеня 1991 — 7 ліпеня 1994 | |
| Папярэднік | Яцэк Старосьцяк |
| Наступнік | Томаш Пасадзкі |
| Старшыня Рады Месца Гданьск | |
| 1990 — 1991 | |
| Папярэднік | Януш Левіньскі[1] |
| Наступнік | Анджэй Янушайціс |
| Асабістыя зьвесткі | |
| Нарадзіўся | 19 траўня 1943 Сталёва Воля |
| Памёр | 25 студзеня 2023 (79 гадоў) Гданьск |
Францішак Стэфан Ямраж (19 мая 1943, Сталёвая Воля[2] — 25 студзеня 2023, Гданьск[3]) — мэр Гданьска (1991–1994), прафсаюзны і мясцовы дзеяч.
Біяграфія
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У 1950–1957 гадах вучыўся ў пачатковай школе № 23 у Гданьску-Аліве, у 1957–1962 гадах вучыўся ў тэхнікуме сувязі па спэцыяльнасьці тэлекамунікацыя. У 1968 годзе скончыў факультэт электронікі Гданьскага тэхнічнага ўніверсітэта па спецыяльнасці аўтаматыка, атрымаўшы ступень магістра тэхнічных навук.
У 1995–1999 гадах прайшоў навучанне ў галіне ўнутранага аўдыту сістэмы забеспячэння якасці, атрымаўшы сертыфікаты Польскага цэнтра выпрабаваньняў і сертыфікацыі .
У 1968 годзе ўладкаваўся дызайнерам на Гданьскі электронны завод Unimor. У 1971–1977 гадах працаваў на Радморскім радыёзаводзе, дзе быў начальнікам майстэрні, а ў 1977–1984 гадах — у Інстытуце тэлекамунікацый у Гданьску, дзе ўзначальваў канструктарска-цэхавы аддзел.
У 1980 годзе ён узначаліў Прафсаюзную камісію Салідарнасці ў філіяле Інстытута камунікацыі і стаў адным з заснавальнікаў Нацыянальнай каардынацыйнай камісіі Інстытута камунікацыі ў Варшаве. У 1981 г. стаў дэлегатам 1-га Кангрэсу Салідарнасці Гданьскага рэгіёна, затым членам Управы Гданьскага рэгіёну. У 1989 годзе ён узначаліў Праграмны камітэт і быў віцэ-старшынёй Грамадзянскага камітэта Гданьска. У 1990 годзе быў старшынёй абласной камісіі ўнутраных расьсьледаваньняў унутраных спраў і службы бясьпекі.
На мясцовых выбарах 1990 г. ён стаў чальцом рады Гданьска. 5 чэрвеня падчас урачыстай інаўгурацыйнай сэсіі новых дэпутатаў Гданьска ў Галоўнай ратушы быў абраны старшынёй Гданьскай гарадзкой рады, 11 сьнежня 1990 года падаў у адстаўку. 14 чэрвеня 1991 года ён заняў пасаду мэра горада Гданьска, служыў да 7 ліпеня 1994 года[4].
З 1994 па 1998 год быў генэральным дырэктарам, дырэктарам па вытворчасьці і дырэктарам па разьвіцьці NORD. У 2008 годзе выйшаў на пэнсію.
Абвінавачаны разам са сваім намесьнікам Дарыюшам Смялкоўскім у атрыманьні ў 1994 годзе больш за 48 тысяч марак ад нямецкай кампаніі SPO GmbH у абмен на закупку камунальнай кампаніяй Gdańskie Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej тэхналёгій і матэрыялаў і за падпісаньне кантракту на ўцяпленне будынкаў. у Стогах ён быў асуджаны ў 2004 г. законным прысудам суда да трох гадоў пазбаўленьня волі і штрафу ў памеры 20 000 злотых. Адбаў пакараньне[5].
Памінкі прайшлі ў касьцёле Божага цела ў Гданьску 1 лютага 2023 г. Пахаваны на могілках Срэбжыска ў Гданьску[6].
Асабістае жыцьцё
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Сын эканаміста Стэфана Ямража і Гелены (дзявочае прозьвішча Папкевіч), настаўніцы рэлігіі. Меў братоў Рышарда (нар. 1937), Ежы (нар. 1939) і Станіслава (нар. 1945), сястру Аліцыю (нар. 1947). У 1969 годзе ажаніўся з Даніэлай Юркаўлянец, у іх нарадзіліся дочкі Малгажата (нар. 1970) і Джаана (нар. 1971).
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Janusz Lewiński (пол.) katalog.bip.ipn.gov.pl Праверана 9 верасьня 2023 г.
- ^ Franciszek Jamroż (пол.) gdansk.gedanopedia.pl Праверана 25 студзеня 2023 г.
- ^ Nie żyje Franciszek Jamroż, były prezydent Gdańska (пол.) trojmiasto.pl Праверана 25 студзеня 2023 г.
- ^ Jamroż idzie do więzienia www.trojmiasto.pl Праверана 30 чэрвеня 2005 г.
- ^ Jamroż idzie do więzienia www.trojmiasto.pl Праверана 30 чэрвеня 2005 г.
- ^ Franciszek Jamroż : Nekrologi nekrologi.net Праверана 5 лютага 2023 г.