ខេត្តត្រាច

ខេត្តត្រាច ตราด
ទង់ ត្រា
ផែនទីនៃខេត្តត្រាច ផែនទីនៃខេត្តត្រាច
ប្រទេស	ថៃ(សៀម)
ទីរួមខេត្ត	ក្រុងត្រាច
ផ្ទៃក្រឡា
• សរុប	២៨៦៦ គម2 (១១០៧ ម៉ាយ ការ)
ចំណាត់ថ្នាក់ផ្ទៃក្រឡា	៦៣
ល្វែងម៉ោង	ICT (ម.ស.ស.+7)
លេខកូដប្រៃសណីយ៍	23xxx
លេខកូដហៅទូរស័ព្ទ	039
ក្រមអ.ម.អ. ៣១៦៦	TH-23
គេហទំព័រ	trat-pao.go.th

ខេត្តត្រាច (សៀម : ตราด) គឺជាខេត្តមួយនៅក្នុងចំណោមខេត្តទាំង ៧៦ របស់ប្រទេសសៀមហើយមានទីតាំងស្ថិតនៅតំបន់ភាគខាងកើតប្រទេសសៀម។វាមានព្រំប្រទល់ជាប់នឹងខេត្តច័ន្ទបុរីនៅភាគពាយ័ព្យហើយជាប់នឹងព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជាមានខេត្តប៉ៃលិន ខេត្តបាត់ដំបង ខេត្តពោធិ៍សាត់ និង ខេត្តកោះកុងនៅភាគខាងជើង ភាគឦសាន និង ភាគខាងកើត។នៅភាគខាងត្បូងវាមានព្រំប្រទល់ជាប់នឹងឈូងសមុទ្រសៀម និង មហាសមុទ្រប៉ាស៊ីហ្វិក។

នៅក្នុងសម័យអយុធ្យាខេត្តត្រាចបានក្លាយជាទីតាំងដ៏សំខាន់សម្រាប់ពាណិជ្ជកម្ម។នៅក្នុងអំឡុងវិបត្តិប៉ាក់ណាមឆ្នាំ ១៨៩៣ ទាហានបារាំងបានកាន់កាប់ខេត្តនេះដោយសៀមបានប្រគល់ខេត្តត្រាចទៅឲ្យពួកអាណានិគមនិយមបារាំងជាថ្នូរដោះដូរយកខេត្តច័ន្ទបុរី។ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយខេត្តត្រាចត្រូវបានប្រគល់មកឲ្យសៀមវិញនៅក្នុងឆ្នាំ ១៩០៧ ជាថ្នូរដោះដូរនឹងទឹកដីសៀមនៅតាមដងទន្លេមេគង្គ។

ខេត្តត្រាចមានចម្ងាយ ៣១៥ គីឡូម៉ែត្រពីទីក្រុងបាងកក(ខេត្តបឹងកក់)។ខេត្តនេះក៏ដើរតួជាមជ្ឈមណ្ឌលដ៏សំខាន់សម្រាប់ការដាំដុះផ្លែឈើ ការជីកយករ៉ែត្បូង និង ការនេសាទនៅក្នុងសមុទ្រផងដែរ។

ឆ្នេរសមុទ្រនៅកោះម៉ាក

ប្រវត្តិ

នៅក្នុងឆ្នាំ ១៤០៨ មានអ្នកនិពន្ធនិងអ្នកធ្វើដំណើរជនជាតិចិនម្នាក់ឈ្មោះម៉ា ហួនបានធ្វើកំណត់ត្រាអំពីត្បូងដែលត្រូវបានរកឃើញនៅក្នុងខេត្តច័ន្ទបុរីនិងខេត្តត្រាចសម័យទំនើប។

នៅដើម​សតវត្ស​រ៍ទី ​១៧ នៅក្នុង​រជ្ជកាល​ស្ដេចប្រាសាទថងនៃព្រះរាជាណាចក្រ​អយុធ្យា។ពីមុនមានឈ្មោះថាមឿង ថាំងយ៉ៃខេត្តត្រាចបានដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់នៅក្នុងការអភិវឌ្ឍស្ថិរភាពនិងសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសដោយសារទីតាំងយុទ្ធសាស្ត្ររបស់ខ្លួន។ក្រុង​ត្រាច​ក្រោយ​មកបាន​ក្លាយ​ជា​សហគមន៍​របស់​ឈ្មួញ​ចិន។

បន្ទាប់ពីការដួលរលំនៃអាណាចក្រអយុធ្យាធ្លាក់ដល់ដៃភូមានៅក្នុងឆ្នាំ ១៧៦៧ ខេត្តត្រាចបានបម្រើការជាប៉ុស្តិ៍ត្រួតពិនិត្យនិងទីក្រុងទ្រនាប់ហើយទទួលបន្ទុកនៅក្នុងការផ្គត់ផ្គង់ស្បៀងអាហារដល់ស្ដេចតាកស៊ីនមុនពេលដែលព្រះអង្គបានផ្លាស់ប្តូរកងកម្លាំងពីខេត្តច័ន្ទបុរីទៅកាន់អយុធ្យាវិញ។ស្ដេច​តាកស៊ីន​បាន​ឡើង​សោយរាជ្យ​ហើយបណ្ដេញកង​ទ័ពភូមាឈ្លានពាននិងរំដោះ​ព្រះនគរ​ឲ្យរួចផុតពី​ការ​គ្រប់គ្រង​របស់​ភូមា។

ចាប់ពីទស្សវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៨៥០ មកបានកើតមានឡើងនូវការប្រមូលយកត្បូងនៅក្នុងសម័យទំនើបនៃខេត្តច័ន្ទបុរី​​ ខេត្តត្រាច និង ខេត្តប៉ៃលិនដែលបណ្ដាលឲ្យមានលំហូរចូលនៃជនអន្តោប្រវេសន៍មកពីប្រទេសភូមាដែលក្រោយមកបានក្លាយជាជនជាតិកូឡានេះឯង។

នៅក្នុងអំឡុងវិបត្តិបារាំង-សៀមឆ្នាំ ១៨៩៣ កងទ័ពបារាំងបានចុះចតនិងកាន់កាប់ខេត្តច័ន្ទបុរី។ដើម្បីយកខេត្តច័ន្ទបុរីមកវិញបានរាជរដ្ឋាភិបាលសៀមបានចរចាជាមួយបារាំងក្នុងសន្ធិសញ្ញាបារាំង-សៀមឆ្នាំ ១៩០៤ ដោយបានព្រមព្រៀងថាបារាំងនឹងប្រគល់ខេត្តច័ន្ទបុរីទៅឲ្យសៀមវិញដោយសៀមត្រូវប្រគល់ខេត្តត្រាចនិងខេត្តកោះកុងទៅឲ្យបារាំងគ្រប់គ្រងវិញ។សន្ធិសញ្ញានេះត្រូវបានចុះហត្ថលេខានៅថ្ងៃទី ១៣ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ ១៩០៤ ទោះបីជាខេត្តត្រាចនិងខេត្តកោះកុងត្រូវបានប្រគល់ជាផ្លូវការទៅឲ្យបារាំងនៅថ្ងៃទី ២២ ខែមករា ក៏ដោយ។នៅក្នុងអំឡុងពេលអាណានិគមនិយមបារាំងគ្រប់គ្រងបារាំងបានកំណត់យកអគារទីស្នាក់ការផ្លូវការរបស់អភិបាលដែលជាប្រធានខេត្តកំពតដាក់ឲ្យស្ថិតនៅក្នុងក្រុងត្រាច។

កងទ័ពបារាំងនៅលើទឹកដីខេត្តត្រាចអតីតទឹកដីខ្មែរ (១៩០៤)

នៅក្នុង​សម័យ​រតនកោសិន្រ្ទ៍វិបត្តិបារាំង-សៀមឆ្នាំ ១៨៩៣ កងទ័ព​បារាំង​បាន​ចូល​ចត​និង​កាន់កាប់​ផ្នែក​ខាងលិច​នៃ​ខេត្ត​ច័ន្ទបុរី។នៅក្នុងឆ្នាំ ១៩០៤ សៀមត្រូវបានបង្ខំឲ្យប្រគល់ខេត្តត្រាចទៅឲ្យឥណ្ឌូចិនរបស់បារាំងដើម្បីយកខេត្តច័ន្ទបុរីមកវិញ។០៣ ឆ្នាំក្រោយមកឃើញថាខេត្តត្រាចដែលមានជនជាតិសៀមស្ទើរតែទាំងស្រុងលាយជាមួយនឹងជនជាតិខ្មែរលើផងរស់នៅទីនោះធ្វើឲ្យបារាំងពិបាកគ្រប់គ្រងជាខ្លាំង។នៅថ្ងៃទី ២៣ ខែមីនា ឆ្នាំ ១៩០៧ បារាំងនិងសៀមបានព្រមព្រៀងគ្នាដោយប្រគល់ខេត្តត្រាចទៅឲ្យប្រទេសសៀម(លើកលែងតែខេត្តកោះកុង)វិញជាថ្នូរដោះដូរយកតំបន់ធំៗនៅតាមបឹងទន្លេសាបនិងទន្លេមេគង្គដែលរួមមានខេត្តបាត់ដំបង ខេត្តសៀមរាប និង ខេត្តសិរីសោភ័ណដែលសុទ្ធសឹងតែមានជនជាតិខ្មែរភាគច្រើនរស់នៅទីនោះមកឲ្យប្រទេសកម្ពុជាវិញ។

នៅក្នុងអំឡុងសង្គ្រាមបារាំង-សៀមឆ្នាំ ១៩៤០-១៩៤១ កងទ័ពជើងទឹកបារាំង វិឈីបានធ្វើដំណើរពីទីក្រុងព្រៃនគរ កម្ពុជាក្រោមដើម្បីដណ្តើមយកខេត្តត្រាច។នាវាចម្បាំងសៀមដែលមិនបានត្រៀមខ្លួនទុកមុនត្រូវបានស្ទាក់ចាប់យកបាន។នៅចុងថ្ងៃទី ១៧ ខែមករា ឆ្នាំ ១៩៤១ សមរភូមិកោះឆាងកប៉ាល់របស់សៀមចំនួន ០៣ គ្រឿងត្រូវបានទុកចោលហើយបានលិចចូលទៅក្នុងសមុទ្រ(នាវា HTMS Chonburi, HTMS Songkhla និង HTMS Thonburi)។ការបាត់បង់របស់ភាគីបារាំងមានចំនួនតិចតួចហើយមិនមាននាវាណាដែលបានបាត់បង់នោះទេ។រាជរដ្ឋាភិបាល​ជប៉ុន​បាន​ចរចាលើ​បទ​ឈប់បាញ់​គ្នាដោយបញ្ចប់​ជម្លោះ​បញ្ឈប់ការ​ប្រយុទ្ធ​គ្នា​តទៅទៀត។

នៅពេលដែលជនជាតិយួនបានរុញច្រានពួកខ្មែរក្រហមឲ្យចេញពីប្រទេសកម្ពុជានៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៨៥ ប៉ុល ពតបានភៀសខ្លួនទៅប្រទេសសៀមហើយបានតាំងទីស្នាក់ការរបស់គាត់នៅក្នុងវីឡាចម្ការក្បែរខេត្តត្រាច។វាត្រូវបានសាងសង់ឡើងសម្រាប់រូបលោកដោយកងទ័ពសៀមនិងដាក់រហស្សនាមថាការិយាល័យ ៨៧។

នៅក្នុងអំឡុងនៃការវាយឆ្មក់របស់យួនលើព្រំដែនសៀមដើម្បីលុបបំបាត់ក្រុមខ្មែរក្រហមនៅតាមព្រំដែនកម្ពុជា-សៀមដែលប្រឆាំងនឹងរាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាដែលគាំទ្រដោយយួនគឺខ្មែរក្រហមទាហានយួនបានធ្វើការលុកលុយជាច្រើនចូលទៅក្នុងខេត្តត្រាច។នៅក្នុងសមរភូមិបានចម្រក់ទាហានយួនប្រហែល ៨០០ នាក់បានដណ្តើមយកផ្នែកមួយនៃស្រុកចម្ការខាងជើងនៅថ្ងៃទី ០១ ខែមេសា ឆ្នាំ ១៩៨៥។នៅថ្ងៃទី ០៩ ឧសភា តំបន់នេះត្រូវបានដណ្តើមយកមកវិញដោយកងទ័ពជើងទឹក កងទ័ពទាហានប្រដាប់អាវុធ និង ប៉ូលីសល្បាតព្រំដែន។ភាគីសៀមបានស្លាប់ម្នាក់និងរបួស ០៨ នាក់ចំណែកឯជនជាតិយួន ០៨ នាក់ត្រូវបានគេរកឃើញថាបានបាត់បង់ជីវិត។

រដ្ឋបាល

ខេត្តត្រាច ចែកចេញជា ០៧ ក្រុង/ស្រុក ៣៨ សង្កាត់/ឃុំ និង ២៦១ ភូមិ ៖

ផែនទីក្រុងនិងស្រុកនៃខេត្តត្រាច

លេខរៀង	ឈ្មោះភាសាខ្មែរ	ឈ្មោះអក្សរឡាតាំង	ឈ្មោះភាសាសៀម
០១	ក្រុងត្រាច	Mueang Trat	เมืองตราด
០២	ស្រុកខ្លងយ៉ៃ	Khlong Yai	คลองใหญ่
០៣	ស្រុកខាវសាមីង	Khao Saming	เขาสมิง
០៤	ស្រុកបររ៉ៃ	Bo Rai	บ่อไร่
០៥	ស្រុកឡឹមង៉ុប	Laem Ngop	แหลมงอบ
០៦	ស្រុកកោះគុត	Ko Kut	เกาะกูด
០៧	ស្រុកកោះឆាង	Ko Chang	เกาะช้าง