Вельбарк
Горад | |||||
Вельбарк | |||||
---|---|---|---|---|---|
польск.: Wielbark | |||||
|
|||||
53°23′52″ пн. ш. 20°56′46″ у. д.HGЯO | |||||
Краіна |
![]() |
||||
Ваяводства | Вармінска-Мазурскае | ||||
Павет | Шчыценскі | ||||
Гміна | Вельбарк | ||||
Бурмістр | Гжэгаж Западка | ||||
Гісторыя і геаграфія | |||||
Плошча | 1,84 км² | ||||
Часавы пояс | UTC+1, летам UTC+2 | ||||
Насельніцтва | |||||
Насельніцтва | 2 991 чалавек (2018) | ||||
Лічбавыя ідэнтыфікатары | |||||
Тэлефонны код | +48 89 | ||||
Паштовы індэкс | 12-160 | ||||
Аўтамабільны код | NSZ | ||||
TERC | 2817084 | ||||
Іншае | |||||
0490470 | |||||
Паказаць/схаваць карты | |||||
Вельбарк[1] (польск.: Wielbark, ням.: Willenberg) — горад у Польшчы ў рэгіёне Мазуры. Уваходзіць у склад Шчыценскага павета Вармінска-Мазурскага ваяводства, сядзіба вяскова-гарадской гміны Вельбарк. Займае плошчу 1,84 км². Насельніцтва 2911 чалавек (на 2018).
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]Вельбарк быў заснаваны тэўтонскім комтурам Фрыдрыхам фон Віленбергам. Спачатку была створана тэўтонская вартаўнічая вежа, званая Вільдхаўс. Каменны замак быў пабудаваны ў канцы XIV ст. Им карыстаўся яшчэ герцаг Альбрэхт, потым замак прыйшоў у заняпад. На рэштках была ўзведзена ў сярэдзіне XVIII ст. ратуша. Паміж 1466 і 1657 гг. мясцовасць знаходзілася пад уладай Польскага каралеўства як лен. Вёска была размешчана недалёка ад польскай мяжы, на маршруце Варшава - Кёнігсберг, што спрыяла яго развіццю. У Вельбарку развівалася шыццё і ткацтва. У 1723 г. паселішча атрымала гарадскія правы. У 1747 г. горад атрымаў права правядзення трох штогадовых кірмашоў. З пункту гледжання насельніцтва гэта быў адзін з самых маленькіх гарадоў на Мазурах. Гэтыя мясцины былі вядомыя ў XIX ст. дзякуючы здабычы бурштыну. Падчас напалеонаўскай кампаніі, з 21 студзеня па 2 люты 1807 гг. , У Вельбарке жыў Напалеон. У 1813 г. квартаваў тут цар Аляксандр I. падчас паўстання 1863 г. праз Вельбарк перакідвалі зброю для паўстанцаў. У 1871 г. горад апынуўся ў межах Германіі. Падчас Першай сусветнай вайны горад двойчы акупавалі расійскія войскі. У 1920 г. інтэрнавалі тут уцякаючых з Польшчы разбітыя бальшавіцкія войскі. З-за значных разбурэнняў у 1945 г. горад страціў гарадскія правы. Неўзабаве пасля заканчэння вайны дзейнічаў тут важны размеркавальны пункт рэпатрыянтаў з усходніх рэгіёнаў міжваеннай Польшчы, якія адышлі да СССР.