Залатое цяля
Залатое цяля | |
---|---|
руск.: Золотой телёнок | |
![]() | |
Жанр | сатырычны раман |
Аўтар | Ільф і Пятроў |
Мова арыгінала | руская |
Дата напісання | 1931 |
Дата першай публікацыі | 1931 |
Выдавецтва | 30 дзён |
Папярэдні | Дванаццаць крэслаў |
Персанажы | Астап Бендэр, Аляксандр Карэйка, Шура Балаганаў, Міхаіл Панікоўскі |
«Залатое цяля» (руск.: Золотой телёнок) — сатырычны раман савецкіх пісьменнікаў Іллі Ільфа і Яўгена Пятрова, упершыню апублікаваны ў 1931 годзе ў часопісе «30 дзён». Апавядае пра працяг прыгод Астапа Бендэра, пачатых у рамане «Дванаццаць крэслаў». Твор лічыцца класікай савецкай літаратуры і адным з самых яркіх узораў сатыры на савецкае грамадства 1920–1930-х гадоў.
Сюжэт
[правіць | правіць зыходнік]Пасля падзей «Дванаццаці крэслаў» Астап Бендэр вяртаецца да жыцця і вырашае ўвасобіць сваю галоўную мару — стаць мільянерам і жыць за мяжой. Ён даведваецца пра падпольнага мільянера Карэйку, які хавае сваё багацце, каб не прыцягваць увагу ўладаў.
Бендэр з камандай (Шура Балаганаў і Панікоўскі) пачынаюць пераследаваць і шантажаваць Карэйку, пагражаючы раскрыць махінацыі, дзякуючы якім яму ўдалося разбагацець. Нарэшце Карэйка пагаджаецца аддаць Бендэру мільён рублёў. Аднак Астап сутыкаецца з жорсткай рэальнасцю: патраціць вялікія грошы ў Савецкім Саюзе немагчыма без лішніх падазрэнняў і праблем. У фінале галоўны герой у роспачы апынаецца на румынскай мяжы.
Асноўныя персанажы
[правіць | правіць зыходнік]- Астап Бендэр — галоўны герой, дасціпны авантурыст, які марыць пра багатае жыццё за мяжой.
- Аляксандр Іванавіч Карэйка — падпольны мільянер, які вядзе сціплы лад жыцця дзеля бяспекі.
- Шура Балаганаў — дробны махляр і паплечнік Бендэра.
- Міхаіл Самуэлавіч Панікоўскі — камічны махляр-адзіночка.
Сэнс і мастацкія асаблівасці
[правіць | правіць зыходнік]Раман высмейвае культ грошай, бюракратыю, побытавую савецкую рэчаіснасць і амаральнасць двайнога жыццё. Аўтары выкарыстоўваюць яскравы гумар, сатырычныя гіпербалы, жывыя дыялогі і пазнавальныя вобразы персанажаў. «Залатое цяля» адлюстроўвае канфлікт паміж асабістымі марамі і сацыяльнымі абмежаваннямі савецкай сістэмы[1].
Літаратуразнаўцы бачаць у творы гогалеўскія матывы з «Мёртвых душ» і іншых класічных твораў літаратуры[2].
Рэакцыя і крытыка
[правіць | правіць зыходнік]Раман быў цёпла прыняты чытачамі, аднак хутка забаронены савецкай цэнзурай. З 1949 па 1956 яго нельга было друкаваць[3]. Савецкія ўлады аб'явілі твор паклёпніцкім, а ягоны выхад у свет грубай палітычнай памылкай[4].
Экранізацыі
[правіць | правіць зыходнік]Раман некалькі экранізацый, зробленых у СССР, Чэхіі, Венгрыі. Найбольш вядомай адаптацыяй з'яўляецца чорна-белы аднайменны фільм Міхаіла Швейцэра (1968) з Сяргеем Юрскім у ролі Астапа Бендэра.
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ Яновская, Л. М. Почему вы пишете смешно? Об И. Ильфе и Е. Петрове, их жизни и их юморе. — М.: Наука, 1969.
- ↑ Щеглов Ю. К. Романы Ильфа и Петрова. Спутник читателя. — СПб.: Издательство Ивана Лимбаха, 2009. — ISBN 978-5-89059-134-0.
- ↑ Интеллигент, сверхчеловек, манекен - что дальше? Экранизации романов Ильфа и Петрова . Журнальный зал. Праверана 30 чэрвеня 2025.
- ↑ Петров, Е. П. Мой друг Ильф: Составление и комментарии А. И. Ильф. — М.: Текст, 2001. — ISBN 5-7516-0254-4.