Перайсці да зместу

Гелгудышкі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Гялгаўдзішкіс)
Горад
Гелгудышкі
літ.: Gelgaudiškis
55°04′30″ пн. ш. 22°58′30″ у. д.HGЯO
Краіна  Літва
Павет Мар’ямпольскі
Раён Шакейскі
Сянюнія Гялгаўдзішкіская
Гісторыя і геаграфія
Горад з 1958
Вышыня цэнтра 51 м
Часавы пояс UTC+2, летам UTC+3
Насельніцтва
Насельніцтва
  • ▼1 522 чал. (1 студзеня 2023)[1]
Лічбавыя ідэнтыфікатары
Паштовы індэкс LT-71430
gelgaudiskis.lt
Паказаць/схаваць карты
Гелгудышкі (Літва)
Гелгудышкі
Гелгудышкі

Гелгуды́шкі[2] або Гельгудышкі[3], таксама Гялгаўдзішкіс (літ.: Gelgaudiškis) — горад у паўднёвай Літве, на беразе ракі Нёман. Уваходзіць у склад Шацкага раёна Мар’ямпольскага павета. Горад адносіцца да этнаграфічнага рэгіёну Судовія.

Гісторыя

[правіць | правіць зыходнік]

У XV стагоддзі фальварак Гельгудышкі належаў да вялікакняскіх земляў. У 1504 годзе Аляксандр Ягелончык падараваў яго свайму сакратару з роду Сапегаў. Потым мясцовасць пераходзіла ва ўласнасць Масальскіх, Дэмбінскіх, Азямблозскіх, Гелгудаў, Чартарыйскіх, фон Кеўдэлаў, якія валодалі ім да Першай сусветнай вайны.

Пасля трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай 1795 года Гелгудышкі трапілі ў склад Прусіі. Пасля перамогі Напалеона над Прусіяй з 1807 да 1815 года ўваходзілі ў склад Герцагства Варшаўскага, потым у Царстве Польскім.

З 1918 года ў складзе Літвы.

Статус горада Гелгудышкі атрымалі ў 1958 годзе.

Насельніцтва

[правіць | правіць зыходнік]
Год Колькасць
2001 2 032 [1]
2002 2 017 [1]
2003 2 006 [1]
2004 2 017 [1]
2005 1 974 [1]
2006 1 953 [1]
Год Колькасць
2007 1 932 [1]
2008 1 906 [1]
2009 1 870 [1]
2010 1 833 [1]
2011 1 777 [1]
2012 1 714 [1]
Год Колькасць
2013 1 692 [1]
2014 1 704 [1]
2015 1 695 [1]
2016 1 661 [1]
2017 1 622 [4]
2018 1 611 [1]
Год Колькасць
2019 1 599 [5]
2020 1 550 [5]
2021 1 572 [1]
2022 1 552 [5]
2023 1 522 [1]

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ а б в г д е ё ж з і к л м н о п р с т у Resident population by city / town at the beginning of the year — State Data Agency of Lithuania, 2023. Праверана 12 лютага 2023.
  2. ↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі : у 4 т. / Дзяржаўны камітэт па маёмасці Рэспублікі Беларусь, Рэспубліканскае унітарнае прадпрыемства «Белкартаграфія»; рэдкалегія: В. Л. Насевіч (галоўны рэдактар) [і інш.]. — Мінск: Белкартаграфія. — Т. 3 / [рэд. В.Л. Насевіч]. — 352 с., іл. с. — ISBN 978-985-508-298-0. С. 44.
  3. ↑ Спрогіс І. Географический словарь древней Жомойтской земли XVI столѣтия: составленный по 40 актовым книгам Россиенскаго земскаго суда Архивариусом Виленскаго Центральнаго Архива древних актовых книг - губерний Виленской, Ковенской, Гродненской и Минской. — 1888. — С. 70. — 390 с.
  4. ↑ State Data Agency of Lithuania Праверана 18 лютага 2018.
  5. ↑ а б в Resident population by city / town at the beginning of the year — State Data Agency of Lithuania, 2023. Праверана 19 чэрвеня 2022.

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Гелгудышкі&oldid=4947946"