Рэнэ Мэер

Рэнэ Мэер
фр.: René Mayer
старшыня Савета міністраў Францыі[d] 8 студзеня 1953 — 28 чэрвеня 1953
Папярэднік	Антуан Пінэ
Пераемнік	Жазеф Ланьель
Прэзідэнт Вышэйшага органа Еўрапейскага аб’яднання вугалю і сталі[d] 3 чэрвеня 1955 — 13 студзеня 1958
Папярэднік	Жан Манэ
Пераемнік	Paul Finet[d]
міністр юстыцыі Францыі[d] 10 сакавіка 1951 — 10 ліпеня 1951
Папярэднік	Рэнэ Мэер
Пераемнік	Эдгар Фор
міністр юстыцыі Францыі[d] 12 ліпеня 1950 — 28 лютага 1951
Папярэднік	Рэнэ Мэер
Пераемнік	Рэнэ Мэер
міністр юстыцыі Францыі[d] 2 ліпеня 1950 — 4 ліпеня 1950
Папярэднік	Рэнэ Мэер
Пераемнік	Рэнэ Мэер
міністр юстыцыі Францыі[d] 7 лютага 1950 — 24 чэрвеня 1950
Папярэднік	Рэнэ Мэер
Пераемнік	Рэнэ Мэер
міністр юстыцыі Францыі[d] 29 кастрычніка 1949 — 7 лютага 1950
Папярэднік	Robert Lecourt[d]
Пераемнік	Рэнэ Мэер
міністр фінансаў Францыі[d] 11 жніўня 1951 — 7 студзеня 1952
Папярэднік	Maurice Petsche[d]
Пераемнік	Эдгар Фор
міністр фінансаў Францыі[d] 24 лістапада 1947 — 19 ліпеня 1948
Папярэднік	Рабер Шуман
Пераемнік	Поль Рэйно
Нараджэнне	4 мая 1895(1895-05-04)[…] VIII акруга Парыжа, Парыж, Парыж, рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя
Смерць	13 снежня 1972(1972-12-13)[…] (77 гадоў) VII акруга Парыжа, Парыж, рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя
Месца пахавання	могілкі Манпарнас
Імя пры нараджэнні	фр.: René Joël Simon Mayer
Партыя	Рэспубліканская, радыкальная і радыкальна-сацыялістычная партыя[d]
Месца працы	N M Rothschild & Sons[d]
Бітвы	Першая сусветная вайна
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Рэнэ Мэер (фр.: René Mayer; 4 мая 1895, Парыж — 13 снежня 1972, Парыж) — французскі дзяржаўны і палітычны дзеяч, Прэм’ер-міністр Францыі з 8 студзеня па 28 чэрвеня 1953 года.

Біяграфія

Нарадзіўся ў сям'і з эльзаска-яўрэйскімі каранямі. Атрымаў юрыдычную адукацыю і працаваў адвакатам. Падчас Першай сусветнай вайны служыў у французскай арміі. Пасля вайны ўвайшоў у палітыку, далучыўшыся да Радыкальнай партыі. У 1932 годзе быў абраны дэпутатам Нацыянальнага сходу. Займаў некалькі міністэрскіх пасад, у тым ліку міністра юстыцыі і міністра фінансаў.

Падчас Другой сусветнай вайны ўдзельнічаў у французскім Супраціве. Пасля вайны працягваў палітычную кар'еру, займаючы розныя ўрадавыя пасады.

У студзені 1953 года стаў прэм'ер-міністрам Францыі. Яго ўрад сутыкнуўся з эканамічнымі праблемамі і сацыяльнымі напружаннямі. Праз пяць месяцаў яго ўрад пайшоў у адстаўку.

Пасля адстаўкі працягваў актыўную палітычную дзейнасць, у тым ліку на еўрапейскім узроўні.