Залізці
Пасёлак гарадскога тыпу | |||
Залізці | |||
---|---|---|---|
укр.: Залізці | |||
|
|||
49°47′45″ пн. ш. 25°22′41″ у. д.HGЯO | |||
Краіна |
![]() |
||
Вобласць | Цярнопальская вобласць | ||
Раён | [[Цярнопальскі раён]] | ||
Гісторыя і геаграфія | |||
Першае згадванне | 1483 | ||
ПГТ з | 1961 | ||
Плошча | 4,4 км² | ||
Вышыня цэнтра | 331 ± 1 м | ||
Водныя аб’екты | Серат[d] | ||
Часавы пояс | UTC+2, летам UTC+3 | ||
Насельніцтва | |||
Насельніцтва | 2425 чалавек (2025) | ||
Лічбавыя ідэнтыфікатары | |||
Тэлефонны код | +380-3540 | ||
Паштовы індэкс | 47234 | ||
КААТУУ | 6122655300 | ||
w1.c1.rada.gov.ua/pls/z7… | |||
Паказаць/схаваць карты | |||
Залізці[1] (укр.: Залізці) — пасёлак гарадскога тыпу ў Цярнопальскім раёне Цярнопальскай вобласці Украіны, цэнтр аб’яднанай тэрытарыяльнай грамады.
Агульная характарыстыка
[правіць | правіць зыходнік]Залізці размешчаны па абодва бакі ракі Сэрэт. На ўсходніх ўскраінах мястэчка ў яе ўпадае рака Гук. На правым беразе ракі Сэрэт знаходзяцца Старыя Залізці, на левабярэжжы — Новыя Залізці, хоць адміністрацыйна гэта адзін населены пункт. Частка мястэчка прымыкае да маляўнічага ставу. Раней стаў быў значна большым. Але пасля няўдалай меліярацыі гэтага рэгіёну ў сярэдзіне ХХ ст. плошча става паменшылася ў разы, значныя тэрыторыі былі забалочаныя.
Першае пісьмовае згадванне аб мястэчку датуецца 1483 г. Тады яно было часткай Алескіх маёнткаў, што пасля смерці Яна з Сянно перайшлі ва ўласнасць яго сына Пятра Сенненскага. У дакуменце, удакладняючым мяжу паміж Польшчай і Вялікім Княствам Літоўскім 1546 р., пазначана, што Залізці (Залозцы) заклаў нехта пан Марцін. У пачатку XVI ст. кароль Жыгімонт I падарыў гэтыя землі Марціну Камянецкаму, які спрыяў будаўніцтву замка (па іншай версіі Марцін Камянецкі стаў памешчыкам пасля шлюбу з дачкой Пятра Сенненскага Ядвігай). Пасля смерці Марціна Камянецкага ўласнікам стаў яго сын Ян — верагодна, падольскі ваявода. У 1516 г. Залізці атрымалі статус горада, у 1520 г. — магдэбургскае права (просьба Марціна Камянецкага, дазвол Жыгімонта I Старога).
У мястэчку дзейнічаюць спецыялізаваная агульнаадукацыйная школа І-ІІІ ступеняў з паглыбленым вывучэннем замежных моў, музычная школа, дом культуры, бібліятэка, бальніца, некалькі аптэк, аддзяленне сувязі, пякарня, спіртзавод, завод харчовых тавараў, прыватнае прадпрыемства «Скала», ААТ «Аграпрамтэхніка», рыбгасп, цырульня і інш.
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ Напісанне ў адпаведнасці з ТКП 177-2009 (03150) «Спосабы і правілы перадачы геаграфічных назваў і тэрмінаў Украіны на беларускую мову»